bir gün serkan nihat ve tuğçe issiz bir adaya düşmüş. adada gezinirken birden. etrafını yerliler sarmış. yerliler bunlari yakalayıp bi güzel paketlemişler . etraflarında kazanlar kaynatıp. dans etmeye baslamislar. belliki bunları yiyecekler . tabi bizim muhteşem üçlünün zütü tutuşmaya başlamış . kabile reisini çağırıp yalvarmaya başlamışlar .

reis bi sure dinledikten sonra yeter kafami gibtiniz bi susun demiş . hayatta kalmak istiyomusunuz diye sormuş ardından
hep beraber eveeet diye bağırmış bizim hoşaflar.
kabile reisi demişki
simdi sizi serbest bırakıcam. az ilerdeki ormana gidip bize en güzel meyveleri toplayıp getireceksiniz demiş .
el mahkum kabul etmiş bizimkiler ve ormana dalmışlar.
aradan 5 dakika geçtikten sonra serkan biraz çilek le geri gelmiş. bunu gören reis ; donal. simdi hepsini içine alacaksın demiş. başka çaresi olmayan serkan kabul etmiş bikac çileği içine aldıktan sonra gülmeye baslamis serkan . ne guluyosun ulan amin feryadı diye çıkışmış reis. serkan da
elinde elmalarla gelen nihati gostermis.
tabi nihatin durumdan haberi yok avare avare geliyomus.
reis ciddiyetini bozmadan durumu nihata anlatmış ve domaltmis onu da. nihat bi yandan elmaları serkan bi yandan çilek leri alırken içine birden katıla katıla gülmeye başlamışlar. durumdan keyif aldiklarini düşünen reis çekerim emaneti giberim adalet edasıyla bunlarin gote şaplak atmış ve neden güldüklerini sormuş

nihat parmağıyla elinde hindistan cevizleriyle gelen tugceyi göstermiş.

tugcenin delik olmuş kara delik biz çıkalım kerevetine ...

SON.