Sonunda eve girdik. Adımlarımız çok yavaş ve sessizdik.Tek tek odaları kontrol ediyor zütümüzü kolluyorduk. Salonun sonundaki odaya gelmişti sıra. Doktor bu kapının ardında olmalıydı. Kürşat'a elimle işaret verdim, kapının yanında beklemeye başladı. Kapının kolunu yavaşça çevirdim ve ani bir refleksle odayı kolaçan ettim. Kapı birden büyük bir şiddetle kapandı ve nerden olduğunu bilmediğim bir darbeyle yere yığıldım.

Rezervasyon

Kendi kendime mi yazıyorum amk ses verin.

Arkadaşlarım Kürşat ve Uğur'u arabamlar evlerinden aldım. Plan yapabileceğimiz sessiz bir yere sürdüm arabayı.
Uğur;
- Bu adamlar organize işimizi anında bitirirler.
-Uğur doğru söylüyor. Başka bir yol denemeliyiz.
- Haklısınız. Bu işi bitirmek istiyorsak başları olacak adamı yakalamalıyız. Ancak bunlar dünya çapı bir organizasyon. Bunu yapacaksak dünyayı karşımıza alacaz demektir.
-Biz seninleyiz kardeşim.

Hareket zamanı gelmişti. Benim doktor olarak bildiğim bu pgibopatı yakalayıp diğer binlerle hesabımızı görcektik.
Doktorun evinin önünde çok sayıda koruma vardı. Demek ki önceki gelişimde geleceğimi biliyordu. Vay huur çocuğu!
Uğur karşı binada bora-12 keskin nişancı tüfeği ile emrimi bekliyordu. Bense doktorun gelmesini...

Sonunda araç geldi ve doktor indi. Bir korumayla selamlaştı ve evine girdi. Onunla birlikte 2 adam daha girdi. Kapıda 3 çatıda 2 adam vardı ama içerde kaçtane olduğunu bilmiyorduk. harekete geçmek için gece saatine kadar bekledik.

Artık zamanı gelmişti. Uğura işaret verdiğim anda çatıdakileri indirmişti. Sıra bizdeydi. Çalıların arkasından susturuculu silahlarımızla korumları indirdik. Çok sessiz hareket etmeliydik.

Oha güzel okuyorum 14

-ah kuzum ne gerek vardı şimdi buraya biz kendi evimizde kalırdık.
-Hanım, çocuk düşünmüşte bizi buralara kadar getirmiş keyfini çıkar.
-Haklısın baba, anne sende keyfini çıkar artık.

Bu çiftlik evine geleli iki gün olmuştu. Örgütten ne ses ne seda vardı. Sanki beni unutmuşlardı ya da ben öyle sanıyordum.
Kapı sesini duyunca oturduğum yerden kalktım ve camdan gelene baktım. Postacıydı. "çiftlik evinde postacının ne işi var amk" diye geçirdim içimden. Burnuma kötü kokular geliyordu. Hemen silaha sarıldım ve yavaşça kapıyı açtım.
Postacı: - Bu paketi size vermem emredildi.
-Kim emretti?
-Çok para veren birisi.

Paketi aldım, bıçakla kolayca kestim ve gördüklerim karşısında çıldırmak üzereydim...

-hahaha bak sen şuna. Bizi ne sanıyor çocuk filan mı? Patron işini bitirmeliyiz bence.
-Hayır. Ona ihtiyacımız var. Ve o ailesini öldürecek...

inanamıyorum, adamlar ailemle geçirdiğim şu 2 günlük zamanımın her anını kaydetmişlerdi. Alta da şu notu yazmışlardı; Ailenin öldüreceğin güzel mekan seçmişsin. işi kısa sürede bitir. Patron seninle görüşmek istiyor.

huur çocukları!

Hikayeyi 5'e kadar bitiririm beyler. Diğer yazarlar gibi yok dayım doğum yaptı ona gitmem lazım yok işim çişim var demiyorum. Yalnızca şuku istiyorum amk primse prim.

*** 2. BÖLÜM ***

Telefonuma gelen mesajla irkildim. Yeni kurbanlarımın adresi ve fotoğrafları gördüğüm zaman bayılmamak için zor dayandım. Bu kişiler...

Uzun bir sessizlikten sonra doktor söze girdi:
-sence bunu gerçekleştirebilek mi patron?
Masanın arkasında deri koltuğa oturmuş adam kalın ses tonuyla:
-Başaracak.
-Hiç sanmıyorum. Ona kendi annesi ve babasını öldürmesini istedik. Bence duyguları ağır basacak ve öldürmeyecek.
-Göreceğiz.

" huur çocukları! Kendi anamı, babamı öldürmemi nasıl isterler. Şimdi ininize girip işiniz bitireceğim." Bir anlık öfkeyle söylediğim bu sözlerle az kalsın ölüme gidiyordum. Düzgün bir plan yapmadan inlerine girmek intihar demekti.
Düzgün bir plana ve dostlara ihtiyacım vardı. Ondan önce de ailemin güvenliği...

Rezzerss

Rezerved nerden buldun bunu adı nbu hikayenin

rezervasyon

Bu adamlar katillik işini yalnızca öldürmekten ibaret olduğunu sanıyordu.Bu meseleğin bile kendine göre prensipleri vardır. Kendine özgü yöntemler ve sanat...

Sanırım bu yüzden bu adaölara karşı içimde bir öfke birikti. Katillik mesleğine saygısızlık yapan bu adamların işini bitirmeliydim. Ama nasıl? Benden sürekli bir adım öndelerdi.Bu iş için kendimi güncellemeliydim ama önce burdan kurtulmalıydım.

Doktor söze girdi : "Söyle bakalım katiller ordusuna girecek misin? " bir eliyle kapıyı gösterip diğeriyle silahını tutarken.
Kısa bir an düşündüm ve "varım" dedim.

Devam etsene oc

Rezzers

Doktor güldü. “Bunu çok isterdik ama çarelerden sadece biriyiz. Dünya’yı yönetenler bize sadece öldürmek için değil, sistemlerinin açıklarını göstermemiz için de ihtiyaç duyuyor. Ama hedefleri, yamyamlığın parçası olduğu hiyerarşik bir düzen. Biz ve bizim gibiler o düzenin tepesinde olacağız.”
Karındeşen Jack’in kim olabileceğini tahmin edebiliyordum artık.
Seri katillerin egemen olduğu, bütün Dünya’nın av sahaları olduğu bir gelecek. Bundan memnun olmalıydım esasında ama niye huzursuzdum anlayamıyordum.
“Madem yöneticilerle çalışıyoruz, sistemin bir parçasıyız, niye hala avlanıyoruz?”
“Mantıklı bir soru,” dedi doktor. “Her seri katil uyumlu çıkmıyor. Bazı dokunulmazlar, kurallar var. Tespit ettiğimizde bir şans sunuyoruz. Bazılarının eylemleri sadece hastalıktan. Onları bir organizasyonun parçası yapamayız.”
Bir gözdağı verilmişti işte.
Bu sırada bir perde indi duvardan ve projeksiyon makinesi çalıştı. Seri katillerin tarihçesi üzerine bir dökümanter film izlemeye başladık. Fotoğraflar, işkence ve cinayet sahneleri bitmiş hayal ettikleri Dünya’nın resimleri gelmişti.,
Bu bir distopyaydı, yeryüzünde cehennemdi.
Yamyamlar aristoktasisi dışında herkesin beynine, kalbine aletler takılacak, istenildiği an uzaktan tek tuşla öldürülebileceklerdi.
Belki de benim için cennet olmalıydı ama hiç güzellik, şiirsellik ve estetik yoktu.
işte beni rahatsız eden şeyi bulmuştum!
Bu adamlar fazla duygusuz, mekanikti. Hayal ettikleri hedef ölüm fabrikasından başka bir şey değildi. Ölüm bir sanat değil istatistikti.
Şimdi ne yapmalıydım?...
Sistemin bir çarkı mı olacaktım?
Kocaman, iğrenç bir mezbahanın çalışanı, leş sürüsünün parçası?...
Bu hayat beni mutlu etmezdi ama bir süre rol yapabilirdim.
insanlığı bekleyen kabustan kurtarabilecek tek kişi bendim!

rezzers

Reserved14

Kendime geldiğimde mum ışıklarıyla aydınlatılmış, yuvarlak, mabede benzeyen bir mekandaydım. Yüksek arkalıklı bir koltukta oturuyordum ve bağlanmamıştım. Yalnız değildim.
Kukuletalı, törensel kıyafetler içinde insanlar daire biçimde dizilmiş koltuklarda oturuyordu. “Bunlar bir tarikat mıydı?” Kurban mı edileceğim,” diye düşündüm.
Sağ yanımda doktor oturuyordu, sol yanımda ise ailesini katlettiğim koca. Bana gülümsediler.
“Kafandan geçen düşünceleri tahmin ediyorum,” dedi doktor. “Merak etme dostlar arasındasın. Bu gece kabul töreni için buradasın.”
Doğal olarak, “Anlamıyorum,” dedim. “Siz kimsiniz?”
Doktorun bir işaretiyle duvarlardaki resimleri aydınlatan ışıklar yandı. Birkaçını hemen tanıdım.
“Tüm Dünya’da etkin bir organizasyonuz,” dedi doktor. “Bu resimlerden bazıları senin de aşina olduğun ünlü seri katiller. Bazıları ise asla yakalanmamış ama örgütümüzün onur listesindeki katiller. Kurucumuz ise o…”
Eski yağlı boya portredeki surata baktım. Uzun ve kıvırcık favorilerinden asillerden biri olduğunu tahmin ettim.
“Karındeşen Jack,” dedi doktor.
Bir süre nefesimi tuttum.
“Seri katiller tarikatı,” diye mırıldandım.
“Karındeşen Jack sıradan bir katil değildi,” dedi doktor. “O geleceğin dünyasını görmüştü. Seri katillerin bu gelecekteki önemli konumunu, sorumluluğunu.”
“Neymiş bu?” diye mırıldandım.
“Dengeyi korumak tabii. insan türü ve teknoloji doğadaki dengeyi bozdu. Doğal ayıklama görevini yapamıyor.”
Tanımadığım biri ilk defa konuştu. “20. Yüzyıla kadar Dünya’daki insan nüfusu bir milyarı geçmemişti. Oysa şimdi dokuz milyar ve on, on beş sene içinde ikiye katlanacak bayım. Bu kadar nüfusu kaldıramaz Dünya.”
“Ne yani,” dedim. “Biz mi nüfusu kontrol edeceğiz? Öldürerek.”

Rezervasyon

Reserved