-Son part-

Patron söze girdi:
-Senin gerçek baban benim.
- Nasıl... Olamaz, hayır.
-Beni utandırdın. Bu kadar kolay bir işi yapamadın. Hem de benim oğlumdun.
Annen seni doğururken ölünce seni bu aileye verdim. iyi bir adam ol diye. Sen gittin katil oldun.
-"Aşağılık herif! Sana inanmıyorum. " derken gerçek olmadığını söyleyen babamın gözlerine baktım. Gözlerinde korku ve pişmanlık vardı. Yoksa doğru mu söylüyordu.
-Sana son bir fırsat daha. Ya benim yanımda çalışırsın ya da ölürsün.
-Senin gibi katillik prensipliği olmayan, katillik sanatından anlamayan adamın yanında çalışacağıma ölürüm daha iyi.
-Öyle olsun.
Patron doktora baktı ve tamam anlamında kafasını salladı. Doktor belindeki silahı çıkardı önce annemin kafasına sonra babamın kafasına sıktı. Bana gelince durdu ve "üzgünüm evlat" dedi. Ve TAK!

Panpalar sonu kötü oldu biliyorum. Çünkü;Ordu'ya gidiceğim internet sıkıntısı olur entry giremem diye kısa kesip bitirdim. Memleketten gelince yine böyle hikaye yazacağım. Sonu güzel bitecek ama. ;)