sensizlik o kadar zor ki

üzüldüm panpa
anlat sen uyanınca okucam kardeşim söz.

devam panpa
not: antalyadayım

gibile gibile gibilmeyi öğreneceksin evlat

al kardeşim.
https://www.youtube.com/w...89c&feature=endscreen

Son sözleriydi bunlar. Benimle ölene kadar yanımda olcak birşeydi bu. onun son sözleri son istekleri.. ama nasıl yaşıyabilirdim ki sensiz ? nasıl yapabilirdim ki bu vakitten sonra ? bu acıyla bu yaşta nasıl kaldırabilirdim ha ? kaç kere intihara kalkıştım. kaç kere. yapamadım. hep o son sözlerin geldi aklıma. son anda onlar geldi aklıma. yapamadım be sevgili. sensiz yapamadım şu gibtiğimin dünyasında. belki beni hergün izliyorsun görüyorsun. geceleri ne haldeyim ha ? her gece nasıl uyuyabildiğimi bir ben bir allah biliyor. Her gece kafamı o yastığa koyduğumda, gözyaşları içinde boğulduğumu kimler biliyor ? Kimse hiç kimse.. bu acıyı kimse bilemez.

belki de bu yüzden hep sevmekten kaçtım. birisiyle görüşmekten bu yüznde kaçtım belki de. "ya bu da giderse" diye. Çünkü neyi sevsem şu gibtiğimin dünyasında bir bir kaybediyorum. sen,teyzem,dedem.. kimi sevsem gitti.

sevmeye korkar oldum artık. sana ihanet edicem diye başka kızlarla konuşmaz oldum. yapamaz oldum. çünkü hiç biri sen değil. hiç kimse sen değil. kimse beni senin sevdiğin gibi sevemez ve ben de hiç kimseyi seni sevdiğim gibi sevemicem.

hergün şarkımızı dinliyorum. hergün saatlerce dinliyorum. belki gelirsin diye. hani olur ya filmlerde oluyor. belki çıkarsın o topraktan diye. belki belki gelirsin ansızın kapımda belirirsin diye. belki de ben deliriyorum artık..
https://www.youtube.com/watch?v=WpXMyBk1o_s

ah ulen ah.. aklıma gelişini seviyim senin..

reserved

ne diyim ki olum sana. bişey de denilmez. bende ipler koptu zaten 2 göz 2 çeşme amk

sevemedim be sevgili. senden sonra hiç kimseye bakamadım. yapamadım be sensiz. yaşanmıyor bu dünyada. yapılmıyor hiç birşey. her sabah küfrederek ağlıyarak uyanmaktan bıktım. beni de alsan yanına ha ? bende gelsem yanına şimdi ? günlerce yalvardım allahıma benim de al canımı diye. hıçkıra hıçkıra ağladım. ne zaman yolda bir çift görsem, seninle olan hallerimiz aklıma geliyor gözlerimden yaşlar dökülüyor be.. nerde bi aşk acısı duysam aklımda sen. sigara içerken aklımda sen. uyurken yatarken ne biliyim her an aklımda sen. ben bu şartlar altında unutamam seni..

dışarıya çımaya korkar oldum artık. etrafımda bir çift görücem diye. seninle geçtiğimiz yollarda işim olucak diye. oralardan geçicem diye. yapamıyorum yapamıyorum. seni düşünmeden bir an bile alamıyorum kendimi. bu sözlükten başka birşeyim yok belki de şu hayatımda. burda da içimi dökmüceksem kime dökücem. size anlatmıcam da kime anlatıcam bunları. kimlerle ağlıycam ben..

ahh ulen ahhhhh.. neden yaşıyorum ki ben bu acıları ? günahım neydi allahım.. al canımı bende kurtuluyum beni sevmeyenlerde kurtulsun. yapamıyorum artık cidden çok yoruldum. kalbimin her gün bıçaklanmasından yoruldum. her gün ağlamaktan gözlerimin şişmesinden yoruldum. yapamıyorum ağlamadan. her aklıma gelişinde gözlerim doluyor be sevgili.. seni hala o kadar çok seviyorum ki, ilk günkü gibi. hala o kadar aşığım ki.. arkadan hep uzun kıvırcık saçlı birisini görsem senin boylarında kalbim durucak gibi oluyor. dönüp bakıcak sen çıkcan diye yüreğim ağzıma geliyor. o kadar zor ki bu durum. o kadar zor ki.. herkesi sen sanmak. aradan 2 yıldan fazla bir zaman geçti. ama hiç kimse sarılmadı bana. sen gittiğinden beri hiç kimse bir kere bile sarılmadı bana. senin gibi bakmadı kimse bana o sevgi dolu gözlerle. kimse sevmedi lan. o kadar özledim ki birisinin bana sarılmasını. senin sarılmanı. o kadar çok boşluktayım ki..

2 göz 2 çeşme hıçkıra hıçkıra ağlıyorum şu an

kağıt şuan önümde açık aynen yazıyorum.

"Hayatımın ilk ve tek aşkı. Şapşalım benim.
Biliyorum şuan ağlıyorsun. Belki de kendini öldürmek istiyorsun. Sakın böyle birşey yapma. bana söz ver. ben olmasam da bana söz ver. yapmıycaksın. gelmiceksin zamanı gelmediği sürece. öleceğimi biliyorum. burdan sağ salim çıkamıcam biliyorum bunu günlerdir. son anıma kadar yanımda ol istedim. yapamadım sensiz bebeğim buralarda. iyi ki geldin. bana en güzel günlerimden bir kaçını daha yaşattın. yaşamanın güzel olduğunu hatırlattın. hayatı sevdirdi sen bana. hani ilk bana seni seviyorum dediğin günü hatırlıyor musun. Sonsuza kadar sevicem seni demiştin otobüs durağındayken. Hep sev beni. Ben sonsuza kadar seni burada bekliycem. istesen de istemesen de ben burda beklicem seni. Hiç bir zaman senden vazgeçmiycem. Belki yeniden aşık olucaksın seviceksin. Sev aşık ol. Elinden gelenin en iyisini yap o kız için. Hiç bir zaman üzme onu. Hep yanında ol. Beni sevdiğin gibi, benimle ilgilendiğin gibi ilgilen onunla, sev onu.

Sen bana yaşamı tattıran, hayatıma sebep olan en güzel şeysin. iyi ki çıktın karşıma. Seni hep sevdim, herzaman da sevicem.

Elveda prensim.."

Kağıdın üstünde kendi dudak izleri..

biriciğimi birtanemi son yolculuğuna uğurladık.. eve gelmiştik artık. odasının önünden geçemiyordum. kapısını açamıyordum. kaç kere elim vardı açamadım kapısını. durmadan geçip durdum. en sonunda açtım içeriye girdim. dün gece beraber uyuduğumuz o güzelim yatağının üstüne oturdum. daldım gittim uzaklara. o güzel şeyler geçti tek tek gözümün önünden. gözlerimden yaşlar dökülüyordu. sessizce ağlıyordum.. kimseler duymasın diye.. arkadaşlarından birisi kapıyı açtı. abi burda dedi. abisi geldi yanıma kapıyı kapattı. elinde bir kağıt uzattı katlanmış. bu sana abim dedi. gözyaşlarını silerek odadan çıktı. kağıdı açtım. ameliyattan önce odasında bana bir mektup yazmıştı. ondan geriye kalan son şey. son yazılardı bunlar. son cümlelerdi hayatımın anldıbının..

artık son yolculuk için mezarlığa gidildi. hastaneden çıktığımdan bu yana ağzımı bıçak açmıyordu. ne bi lokma yemek ne bir su. hiç birşey içemiyordum yiyemiyordum. onsuzken boğazımdan geçmiyordu. gitmiyordu işte. olmuyordu ya olmuyor. toprağı abisi ile ben kazmıştım. ve hala ağzımdan bir tek kelime çıkmıyordu. tabutu geldi. yerleştirdik duamız edildi. herkes ağlıyordu. o kadar zordu ki o an. kendimi zor tuttum toprağa kendimi atmamak için. onunla orda yatmamak için kendimi o kadar zor tutuyordum ki. kendimi öldürmemek için o kadar zor duruyordum ki. anlatamam..

abisi geldi yanıma. burhanım paşam biz morga iniyoruz. gelcek misin benimle dedi. belki hayatımın en zor sorusuydu bu. onun o cansız bedenine bakabilcekmiydim ? onun o soğuk tenine dokunabilecekmiydim ? gidemedim be. yapamadım. onun o boş bakan gözlerine gidip de bakamadım. onun o soğuk bedenine gidip de sarılamadım be. yapamadım. gidemedim. göremezdim. onu o son haliyle hatırlıcaktım hep. odasındaki o son sarılmasıyla o son öpüşüyle hatırlıcaktım. ameliyathaneye giderken ki bana bakarak seni seviyorum diyişiyle hatırlıcaktım. son anım o olucaktı bu benim. gidipte bakamazdım yapamazdım. bütün anılarıma hakaret olurdu bu belkide. belki de yalnış düşündüm. ama en iyisi buydu bence. böyle yapmalıydım gidip görmemeliydim o cansız bedenini. hayatımın aşkının boş bakan gözlerine bakamazdım..

sabah okuyacağım

gitmişti artık.. hayatımın anlamı, yaşam kaynağım göçüp gitmişti bu dünyadan.. şaka gibiydi sanki ya o an. olan şeyler o bir kaç saatte olanlar. inanamıyordum hala gittiğine. sular seller gibi ağlıyordum. hıçkıra hıçkıra duvarın dibine çökmüş bir şekilde ağlıyordum..

Herkes ağlıyordu. Annesi yere düşmüş bağırıyor çağırıyordu. anlıyamadım. dondum kaldım orda. kuzeni geldi melis. sarıldı bana ağlıyarak. başımız sağolsun dedi. o kelimeyi duyduktan sonra. ne oldu nasıl oldu dondum kaldım hareket edemedim. gözlerim doldu ağlıyamıyorum. şok geçiriyordum. ve bayılıp düşüyorum olduğum yerde. saatler sonra uyanıyorum. kolumda serum takılı. etrafımda arkadaşlarından bir kaçı. teki kalktı koştu. uyandı abi uyandı diye seslendi. cansunun abisi gelmişti yanıma. paşam korkuttun hepimizi dedi. sarıldı bana ağladı. bayılmadan önceki an geldi aklıma. doğru değil demi abi dedim doğru değil de nolursun yalvarırım sana dedim ağlıyarak. kafasını salladı bir tek kelime bile edemedi göz yaşlarını tutamadı yanımda.

Dışarı çıktım sigaraların ardı arkası kesilmiyordu. elim ayağım titriyor iyice kötü olmaya başlamıştım. hastaneden içeri girdim bekleme salonunda kafamı eğdim aşağıya onu düşünüyordum. eski günleri düşünüyordum. ilk tanıştığımız zamanı, ilk öpüşmemizi.. gözlerimi kapatmış o günleri hayal ediyordum. bir ara içim geçmiş kafam aşağı doğru düşerken uyandım. bekliyorduk hala. Dışarı çıktım biraz açılıyım diye. Sigaramı yaktım. Bir an yüreğim hopladı. Kalbim o kadar çok sıkıştı ki dizlerimin üstüne çökmüştüm. Sanki kalbim durucak gibiydi. çok sıkışmıştı. içeri girdim bekleme odasında kimseler yoktu. etrafa bakıyorum kimseyi göremiyordum ailesinden akrabalarından arkadaşlarından. koşa koşa ameliyathanenin önüne gittim.

Ardından kapıyı tıklattılar. Ameliyat vakti gelmişti. Herkes kapıda toplanmış bekliyorlardı. Ameliyat bölümüne zütürdüler. Ve içim içimi yiyordu o giderken. sanki son kez ona bakıyormuşçasına. gözlerimden yaşlar döküldü. artık elimizden birşey gelmiyordu. doktorlara bağlıydı herşey. çünkü beynindeki tümör kötü huyluydu. ve büyümüştü. alınması gerekiyordu riskli bir ameliyattı gerçekten. bunlar aklıma geldikçe ben kafayı yiyordum. ya çıkamazsa ? ya kalkamazsa o masadan ? bunlar sardı dört bi yanımı. bi yandan kendime kızıyordum böyle düşünme diye. kendime küfrediyordum.