0
Fazla sessiz kalıyor bu şehir, fazla içine kapanık. Benim kadar yalnız bir adamla bile dertleşmiyor baksana. Seni anlatmak istiyorum halbuki ona, sokaklarında büyüttüğü çocuğu nasıl aşık oldu delicesine bilsin istiyorum. Seninle geçirdiğim her anı, nefes aldığım her gecede nasıl tekrar tekrar yaşadığımı, tam yaklaşmışken sona, sayende umudun en soluk renkleriyle nasıl tekrar bağlandığımı hayata kazısın istiyorum aklına.
Her gece avucumda bana verdiğin o ufak kağıt parçasını göğsüme bastırarak uyuyakalıyorum güzel yüzünün hayaliyle. O ufak kağıt parçası hayatımın en değerli parçası oldu biliyor musun sevdiğim? Bir ilkokul çocuğunun elleriyle çizilmiş kadın sureti, gözleri kalpten çizilmiş. Altında da isimlerimiz yazıyor. ilk defa bir kağıda yazıldı ikimizin ismi yan yana, hem de senin narin parmakların arasında hapsolan kalemle karalandılar sarı kağıdın üzerine. Bana verdiğin ilk hediye. Her gece yanaklarına dokunuyorum parmaklarımla o kadının, kalpten gözlerine bakıyorum bir umut belki hissedersin diye sevdiğim.
Bilmeni isterdim, tüm bu şeyleri işte. Litrelerce alkol alıp saatlerce ve sayfalarca yazmak yerine hepsini gözlerinin içine bakarak söylemek isterdim. Sesini duymak için çocukça numaralar yapmak yerine dilediğim zaman arayıp seni sadece sevdiğimi söyleyebilmek isterdim.
Belki de yıllar geçecek aradan, sen hayatı yaşarken ben sensizliğinde seni yaşamakla yetineceğim sadece, ve sen hiç bilmeyeceksin, görmeyeceksin,
Ben sadece seveceğim
Sen sadece sevileceksin
Ve sen beni hiç sevmeyeceksin.
