Masa tenisi, tesadüfün bu lütfunu bana ,muazzam bir ışıltıyla önüme sermesi , yüce hakikate erişmem için bir mutluluk şahikası mıydı? HHiçbir zaman öğrenemeyeceğim Bir soru , rastlantıda deme buna inanmam, herşeyin bir nedeni vardır ve binlerce iplik bizi birbirimize bağladı , eylemlerimiz birbirini tetikleyen sebeplerden ötürü sonuca dönüştü.
Seni ilk gördüğümde : hani insanlar gökyüzünde yabancı bir cisim görürde "benim gördüğümü sende gördünmü "diye Sorarlarya, gözlerime inanamıyordum, vücudumdaki hiç bir hücreye inanamıyordum .
iste düşünce fonksiyolarımın eriyip , hissetmem gereken yer , evet burası masa tenisi.
Okulda kimya önlüğü satılan küçük mekanı hatırlıyor musun?
iste sana olan sevgim öyle bir boyut aldıki orada benden taşıp ikimizi birden sardı. Seni sevmem benim için bir tahribata yol açıcaktı, biliyordum. Ama bu bile sana olan sevgimi azaltmıyordu . Bunları sana söylemek isterdim o an. Ama senin gözlerinin içine bakamıyordum . Benim gözlerimin içinde mezar taşları gizliydi, bunları sana okutmak istemedim .
Ilk o zaman sarılmıştık , hiç bu kadar muhteşem bir duyguya kapılmamıştım , sağ tarafımda kalbim yoktu ve orayı seninki doldurmuştu. Şimdi dönsem o ana Hic birakmazdim.
Seçimimi ilk defa zekice yapmıştım , yarılamıştım zafere giden yolu , bana verdigin o duygularla akın akın kendi bedenimden çıkmaya. başladım . Kendi kişiliğimi seninkinde eritmeye başlamıştım , iste bu zafere benzeyen en büyük yenilgiydi. Bunu anlamam çok geç oldu bundanda daha kötüsü yok .
pazartesiyi , saliyı kovaladı , sali carsambayı kovaladı, perşembe cumayı derken , bu kısır döngüde sende böyle devam ediceksin sanıyordum . Her zaman sanrısal bir hayalperesttim.
Derken herşeyin zıttını içinde barındırdığı o pic zıtlık kendini gösterdi.
Dedimya kisiligimi erittim diye , ne yaptığımı bilmiyorum , senin hakkında , ona yaftalar yapıştırdım ,
Öğle arası okulda onun sana mesajı göstermesiyle benim için yaşanabilecek en vahim durum yaşandı , engelleyebilirdim bunu ama rahattım , bilmiyordum inan ne yaptığımı.
Yüzüme bakmadan çekip gittin ya , ben ömrümde öyle hiçliğe düşmedim . Sessizlik... hayatımın anldıbını düşündüğüm o an .. etrafım kalabalıkken birden 0 noktasına kendimi Parsellemem.
Sınıfta tutamadım kendimi haykırdım ağlıyarak . Elimden sadece bu geldi. Ağladım bağırdım küfrettim ,
Sınıftakiler dayanamamış kronik vicdan azabıma , seni çağırmışlar .
Ağzından salyalar akıtan köpek gittide ,ademin elmayı yedigi o agaca iseyen köpek gibi hissettim kendimi.
Okul bitti eve geçtim ama aklımdan atamadım yaptigimi , hunharca ağladım , prensiplerin alkolde çözünürlüğü yüksektir , kimya okuyoruz sonucta , hallolmayinca tek Yol ickiydi onuda yerine getirdim , kısa bir an olsun aklımdan çıkmamaya başladın artık, annen baban seni bu kadar düşünmüyordur , iste senin zaferin bundan sonra benim üzerimde fiziksek ıstıraba dönüşecek bir otoriteye büründü. Adeta senn egemenliğinde yaşamak icin himaye arıyordum.
Hatirliyormusun , sinemaya gitmek icin bulusma ayarladik, a... e . Ben orayi a... ll olarak biliyordum o zamanlar oraya gitmistim orda beklemistim gec kalmamistim yani . Sonra bunu öğrendigimde buldum tam 2.30 saat gec Kalmistim. Gittigini sanmistim . Ordaydın ama . Filme girdik taktandı ama kusura bakma , amaç film degildi zaten bende farkina varamadim yine papatya. Tüm icten duygularimin berraklığını gösterir bu durum ama anlamadim. O gün anlamistim seni ... sendede digerlerinde olan iliski mentalitesi vardi .
Tabu haline getirilmis ,asla anlam veremedigim stratejiler , modeller , kaçan kovalanır , ilk gunden elini tutma , ilk hafta öpmek falan , ha işte bunu putlaştiran zihniyetin annesini gibiyim ben , sevgi bu , aşk bu , neyin hesabını yaptiniz lan orosbu cocuklari. Aşkı sevgiden koparıp alışkanlık haline getirdiniz lan zihniyeti gerici binler.
Iste bunu değistirmeye çalıştım, sevgimizi bunlardan arındırmak Seni değiştirmeye çalıştım .ANLAMADIN . Enerjimi sırf senin fikrini empoze etmeye adadım , olmadı. Şimdi ise ayakkabımın bağcıklarını bile değistiremiyorum . Hic birsey tam anlamıyla değismez , tak yesin herşey değisir diyen filozoflar , nokta Koyulduktan sonra belki diyoruz , çaresizliğimiz paçamızdan akıyor. Umutsuzca uyanıcağımız o günü bekliyoruz . Bir meyhane sandalyesi , bir klinikte bitkisel hayattayken serum almak , ne fark eder? O kadar uzak ki aslında herkes herkese , yan yana olsak bile dokunamıyoruz birbirimize .

Zaten iktidar olamayan partileri, bizi sevmiyecek kişileri , şampiyon olamayan takımları sevmedik mi?