seni seviyorum

(bkz: seni gibiyorum)

ne çenesi düşük bi düdük loyn bu

senin çocuğunu gibiyim romatik gavat

çoluğa çocuğa uyup, am gib züt muhabbetleriyle biraz olsun kafamın içine edip seni unutmak bu sıralar tek derdim. çok uğraşsam da, sözlüğün 'bugün' butonu geri getirmiyor ki seni, benim dünüm de yarınım da senken. dünyadaki bütün kumlardan inci yazarlarının bahsettikleri gibleri uzunluğunca kaleler inşa etsem, emeklerim geri getirir mi seni. sensiz iyilerim, kötülerim, hep birbirlerine karışıyor, kalbimin ventriküllerinde onlarca septal defekt sensiz. bünyemin insomniak hali gözlerinin ninnisi olmadan nasıl geçer. nasıl da sevmiştim seni

demek de olabilir, olmayabilir de.

burada seni seviyorum denmez yabancı
seni gibiyorum denir
hadi , atını al ve gibtir git buradan!

bazı geceler ne lan kimya sınavı sonrası bebesi

gibtir lan romantik bin

sensizlik kaldırımlarında yürürken sallanmaktayım, zıtlıklar denizinde birer dalgayım, ne yaktığım bir sigara kesiyor aklımda uçuşan nevrotik kelebekleri, ne süte batırdığım bir bebe bisküvisi. derdim sensin derdim, yanımda olsan, şimdi ise lustral kutusundaki gülen yüze anlatıyorum derdimi. hiç başını koymadığın yastıklar bile sen koktukça bana, seni bensiz kimlerin soluduğunu düşünmek, küçük bir çocuğun doğumgünü pastasından haşarı bir veledin bir parmak alıp pis pis gülmesi gibi geliyor. ömür nereye gidiyor, hücrelerim sensiz ne diye bölünüyor bir anlasam. avuçlarımın içi sensiz paramparça, yokluğunun nitrik asitlerinden çıkmıyorlarmışcasına.

demektir bazı gecelerde.

ekşiden gelmediğini, çünkü orada hiç olamadığını, belki sevileni biryerlere kazımak için mekanın hiç de önemi olmadığını anlatmaya çalıştım hep. istediğin kişiyle olmadan, istediğin sözlükte olmadan, istediğin zamanda ve istediğin yerde olamadan, gecenin bir saati yalnızlık tandanslı yazılar yazarken acıkıldığında, söylenen kokoreçin yanında bir de ayran olmadan, neye yarar ki sonsuzluk. özledim gözlerini, dön artık, sonsuza kadar entry girmeye mecbur etme beni, ayransız da yaşarım ben, ama sensiz tuz buz, en deli zemherilerde bu beden

gibi bir cevap olabilir

çok da fifi

zencefil, hurma ağacı, misk, fesleğen, çilek ve biraz da toz şeker kokularının karışımıydı adımı zikrederkenki sesinin tonu. herhangi bir resmindeki o pürüssüz, pembe ve beyazın karışımı ayaklarını görmek yeterdi gözlerimin dolmasına. bir mc donald's daki çocuk menüsünün oyuncakları mutlu etmişti bukadar beni, bir de büyüyüp gözlerimdeki kornea iris pupil, lens ve optik sinir sıralı geçişle ışık hüzmelerini algılamaya başladıktan sonra seçebildiğim ve bana yeryüzünde güzel gelen tek şey, yüzün. şimdiyse bu taktan sözlükte, her yanım hüzün

desek de olur bazen.

sen ekşiden gelen bi ajan falan mısın lan bizi birbirimize düşürüp altmı edeceksiniz ha böyle bişey varsa pantolonu sıyır ve yüzüstü yere yat bende geliyom şimdi

fikirlerim varlığının etrafında dönüyor biteviye, yarattığın merkezkaç beni senden uzaklaştırmaya çalışsa da, sana yönelebilmek, yakınlaşabilmek, bitimsiz olabilmek için tüm dualarım. tao'dan, siddhartha'dan, buddha'dan, bilinen bilinmeyen tüm tanrılardan hep seni diledim, algı sınırlarımın içindeki herşeyi eledim, sadece seni duyumsamak, seni özümseyebilmek için. gözlerindi herşeye sebep, herşeyden sen'i hatırlatan. ellerimi yıkamak için avuçlarıma döktüğüm iki damla sıvı sabun'un yeşilinde, kafamı kaldırdığımda gözlerimin içinde buldum hep seni. kendimden kaçtım sonra, senden, gelecekteki sensizlik ihtimalinin beni içine sürükleyebileceği ajite ve dekompanse ruh hallerinden. tüm sigaralar 70 tl olsa, hiç birini alamasam, ama bir tek sen, yanımda olsan

diyebilmektir bazen de.

karşılığı alınmadığında, hep beklenip hiç gelmediğinde, inci konseptine uyup tüm küfürler edilir sevdiceğe. bol mariachi'li sessiz ve katotonik gecelerde, inci gibi bir sözlükte bile duygu yaptırır cümlenin nesnesi, titrek harfler sıralatır ciksomanyak bir mekanda insana.

dozu önemlidir hep içselleştirilmiş kişinin yaşattığı hislerin. seni lise kitaplarımda kripton ksenon radon gibi soygazları ezberlerken bile düşünürdüm hep, aklımdan her geçişinde, bir çakmak taşı gibi sürterti yüreğim ordan oraya. Evimin köşesinde uyuyan yavru köpeğim kadar masum ve soğuğa, sana duyarlı sevdim seni, içimi hep ısıttı rüyalarıma giren fikrin, gözlerin, donmaktan korudu patilerimi

diyebilmektir.

evet seni.