fillerin gibiştiği kafamla birlikte lavaboya giderken seni gördüm. ev arkadaşımın banyoda klozete bıraktığı ve sifonu çekip de uzaklara gönderemediği seni.

3 kiloydun, yorgun akşamların kederli bir sofralarından kalmıştın. biraz nemliydin ve iğrenç kokuyordun. sana dokunamadım.

tüm bu yaşıma kadar uğraşıp edindiğim; eğitimim, işim, arkadaşlarım, yani kısaca hayatımın özetiydin sen.

oradaydın işte ya, bana bakıyordun, sanki 3 kiloluk bir kütle değil de hayatımın resmedildiği bir tabloydun.

ey 3 kilo kendimi görmem için bana sen lazımmışsın.

beni gaflet uykusundan uyandırdın. yolun açık olsun.