Hayatımın en kötü gününü yaşadım. Ben 14 yaşındayken sokakta bir yavru köpek buldum. Cok tatlıydı yani nasıl desem anlatılamaz bir sevgi. Aldım kucağıma sevdim biraz ama geri bırakamadım sokağa vicdanım el vermedi. Aldım getirdim eve karnı actır diye düşündüm hemen koşa koşa bakkaldan son paramla süt aldım. Bir tasa koydum sütün yarısını ama nasıl iciyor kücücük ağzıyla. Belli ki cok acıkmıştı. Zavallı köpek. Aradan 1 saat felan gecti babam geldi eve. Köpeği gördü. B:babam X:Ben
B : Bu ne lan ne geziyo burda
X : Sokakta buldum baba
B : At şu mendebur hayvanı
X : Baba kurban oluyum kalsın
B : La gibtir git bide onumu beslicez
X : Ben harclığımla beslerim onu
B : Sonrada param bitti diye para istersin at şu hayvanı gözüm görmesin

Bende ağlayarak annemin yanına gittim anlattım durumu. Annemde hayvansever biri baya ben babanı ikna ederim merak etme sen dedi. Ama halen ben ağlıyorum neyse annem babamla konuşmuş heralde babam geldi benden özür diledi , köpeğin kalmasına izin verdi. Sevincimden babama bir sarılmışım 10dakika bırakmadım babamı. Hemen köpeğim yanına gittim birazdaha sevdim kücücük patileriyle üzerime atlıyordu adeta. isim koymayı düşündüm ve o an aklıma ilk KITMiR geldi. ismi artık KITMiR'di. Nerede yatacak diye düşünmeye başladım babam evde kalmasına izin vermezdi. Bende arka bahcemizdeki tahtaları alıp civiliyerek kücük bir barınak yaptım. Artık orada kalıyordu. Cok iyi anlaşıyorduk sürekli onunla oynuyordum . Carşıya cıksam onuda yanımda gezdiriyordum. Artık benim bi parcam gibiydi onsuz olmuyordu. Carşıda döner yerken bir yarımda KITMiR'e alıyordum. 5 senemiz böyle gecti herzaman beraberdik. Ama hastalığa yakalandı tüyleri dökülüyor zayıflıyordu . Veteriner e zütürdüm KITMiR'imi iğne yapacaklarını söyledi. Ben kabul etmek istemedim onun canı yansa benim canım yanardı. Ama elimdende başka birşey gelmiyordu tek care buydu. Veterinere onay verdim. iğneyi yapacaktı , benim gözlerim dolmuştu. Dışarı cıktım birden bi ses geldi bu KITMiR in sesiydi bağırıyordu işte o an ağlamaktan kendimi alamadım. iceri girdiğimde KITMiR masada yatıyordu. Belli ki acımıştı. Veterinere parasını verdim. Aldım kucağıma KITMiR i. 5km yolu kucağımda taşıdım. Eve geldikten sonra mamasını verdim yatırdım yerine. 1 hafta felan yemek bile yemedi halsiz yatıyordu yatağında. Gece uyurken bi inleme sesi duydum hemen kalktım yatağımdan KITMiR in yanına gittim. Acıdan ağlıyordu resmen can cekisiyordu belli ki. Gözlerim dolu bi şekilde uzandım yanına sarıldım ama ağlamadım üzülmesin diye. Sesleri git gide yükseliyordu biran duraksadı son kez gözlerimin icine bakıp yüzümü yaladı. Ve kendini bıraktı. Sesli sesli ağlamaya başladım annem babam komşular hep toplandı sanki gercek bir cenaze vardı ama o köpek benim icin coğu insandan değerliydi. Kovdum milleti başımdan aldım küreğimi elime eştim arka bahceyi kucakladım son kez KITMiR imi öptüm bide yanağından koydum mezarına hıckıra hıckıra ağlayarak gömdüm 5 senelik dostumu. Umarım huzuru bulmuştur en iyi arkadaşım. Seni cok seviyorum... Dostun muhafazid...

Edit 1: Acımı paylaşan dostlarıma teşekür ediyorum.

Edit 2: Sokaktaki dostlarımızı satın almayın , sahiplenin.

Edit 3: Olaydan 3 gün sonra mezarına mezar taşı diktim üstünede KITMiR GÜZEL ( Soyadım GÜZEL) , ÖLÜM TARiHi VE KISA BiR NOT YAZDIM. Dedem mezar taşını gördüğünde bu GÜZEL'LER ailesine bir hakarettir dedi . Uyuz köpeğe bizim soyismimizi mi layık gördün dedi. O senden daha da insandi daha da vefalı daha da iyi dosttu dedim ve o gündür dedemle konuşmuyoruz.

Edit 4: Bugün ölüm yıldönümü. Halen acısı yüreğimde hicbir zaman insan bile olsa onun yerini dolduramıyacak.

Edit 5: Her entryi okuyorum hepinize ayrı ayrı teşekür ediyorum. inci sözlüğün bir aile olduğunu zor günlerde birbirlerine yardımcı olduğunu gösterdiniz. Allah razı olsun.