mecidiyeköy gülbağ da 3 kişi öğrenci evine çıktık. ev arkadaşlarımın ikisi de ilkokul dan ve mahalleden çocukluk arkadaşlarım. bir tanesi katmersiz bir huur çocuğu olan, mami. kendisi bahçeşehir üniversitesine baba parasıyla kapak attı. tam bir müptezel. diğeri ise mami' nin tam tersine, hayatı ders çalışmak olan inek arkadaşım yunus. galatasaray üniversite sini lys de ilk 2000 e girerek kazanan bir inek.

yunus ilk sene fransızca hazırlık okuyacaktı. çocuk yılların ders çalışmasıyla ve üniversite kazanmanın rahatlığıyla 1 senelik tatili hakettiği düşündüğü için sabahtan akşama kadar okula gitmiyor, evden dışarı çıkmıyordu.

mami zaten normalde de gibsen ders çalışmayan bi tipti ve bir de üstüne bonzaiye başlayıp katmersiz bir huur çocuğu olmuştu. her gün eve gelip bonzai nin kafasını anlatıp ne kadar eğlendiğini anlatıp duruyordu. bir gün yunus buna "getir ben de içicem lan" dedi. mami bunu ciddi almadı pek ilklerde "hasgibtir sen ölürsün" falan dedi ama sonra ciddi olduğunu anladı. bana " sen içermisin" dediğinde ben de "bu yannanım bile içerse ben de içerim amk" dedim.

mami ciddi olduğumuzu anlayıp ertesi gün yanına at hırsızı bir arkadaşını alıp eve geldi ve üstünde "new york taxi" yazan turuncu jelatinli bi gibim getirdi. mami'nin at hırsızı arkadaşı "faruk'ada adresi verdim o da gelecek" dedi ve o ara pet şişeyi falan hazırlamaya başladı.

neyse her şey hazırlandı ve pet şişenin altına açılan delikten bunlar çekmeye başladılar. benim içim de biraz korku vardı amk kulağıma sürekli kötü şeyler geliyordu bonzaiyle ilgili. baktım sıra yunus malına geldi, baya sağlam bi kapak aldı ve "bu ne lan hiç bir yapmadı" dedi. bu yannan öyle diyince ben de gaza geldim amk "daha çok koy lan bana " deyip delikanlılık yaptım. amk öyle bir koymuş ki muallakler çek çek petin içinde ki duman bitmedi.

aradan 15 dakika geçtiğinde bu bana bir şey yapmadı lan diyen yunus malı yerler de sürünüyor, biz de mal mal birbirimize bakıp kahkahalar atıyoduk. beynimin için de gibişen filler "allah belanı versin" diyor, gülmeme rağmen bu anasını gibtiğimin kafası ne zaman geçecek diye beynimin derinliklerinde düşünüyordum.

arkadan açılan trans müzik sesinin yankıları beynimi öyle bi gibtiki, müziği açan mami malının telefonunu falan fırlattım.

o ara zil çaldı ve "aha faruk geldi" falan dediler. sürüne sürüne gittim kapıyı açtım, bir baktım babam karşımda amk. naber lan yenimi uyandın dedi ve içeri daldı. içeri girdiğinde yunus " felç oldum huur çocukları ananızı avradınızı gibeyim felç oldum ne içirdiniz lan bana" diye bağrıyor, mami ve müptezel arkadaşı da müziği kapatmama rağmen dans ediyor, "faruk kankiiiii ananı gibeyim çok iyimiş lan bu" diye bağrıyordu. babam bu ne lan diye pet şişeyi incelerken ben panik yapıp direk kaçmaya başladım amk. kaçarken merdivenlerden yuvarlanıp 2 kat aşağıya ışık hızıyla indim ama anamın dıbını ilk kez orda tersten gördüm. ayağa kalkamadım camış gibi serildim yere babam koşarak yanıma gelip kaldırdı. mami ve yunus un babalarını falan da tanıdığı için onlarıda alıp müptezel elemanı evde bıraktı.

mecidiyeköy'den pendik'e gidene kadar durduğumuz her kırmızı ışıkta düştüğüm de yarılan kafama vuruyor, o vururken ben de acıyı unutmak için amatem de tedavi olan eroin bağımlısı olduğumu hayal ediyordum.

pendik' e geldik ve babam mami ile yunus' u babalarına teslim etti. eve geldiğimizde yaklaşık yarım saat boyunca abimle birlikte beni dövdükten sonra uyandığımda sabah olmuştu. bu huur çocuğu mami, kendini kurtarmak için babasına "cem getirdi merak edip içtik" demiş. adam öğlen kapıya dayandı "aşağı in" dedi. aşağı indiğimde sorgusuz sualsiz ondan da baya bir meydan dayağı yedim. aileler ortak karar alıp öğrenci evine alınan eşyaları satıp 3 e böldükten sonra bir daha da bu üçü görüşmesin demişler.

bizim öğrenci evine tekrar gittiğimiz de bi baktık ev de bir tek halı ve perdeler duruyor. bu katmersiz huur çocuğu mami'nin getirdiği müptezel evi boşaltıp gitmiş. dıbına koduğumun malı eve getirdiği müptezelin soyadını bile bilmiyordu. hiç bir gib yapamadık. bu yüzden de baya bir dayak yedim ve 1 sene falan babam tarafından sürekli takibe alındım.

mami biniyle o muhabbet beri görüşmüyorum ama yunus hala en yakın arkadaşlarımdan biri. liseli aşıklar gibi ailelere çaktırmadan görüşüyoruz onla.