sene 1994 sabaköy olayı

Reserved

rezerve

Bu taraftan evin kapısı daha yakındı. içeriden bakınca kapının sağında kalan kısa duvara dayadım sırtımı son bir gayretle. avuç içimi kuruladım bacağıma ve tekrar sarıldım teybin sapına. amk erkek adamdım. daha cesur olmam gerekiyordu ama.. engel olamıyordum amk! içim titriyordu yeminle. içeride ne vardı? kim ya da!? dalsam ne ile karşılaşacaktım?

mustafa tekrar bağırdı, bu sefer iniltiliydi sesi.

kardeşim sayılırdı adam, sonuçta çocukluk arkadaşımdı. beraber büyüdük amk! sinirlenmeye başladım kendime. "hadi amk! adam içerde can pazarında sen burada karı gibi titriyorsun!"

son bir soluklanıp sakinleştim elimden geldiğince. sonra cesaretimi toplayıp köşeden çıkarak küçük evin arkasına geçtim sessiz adımlarla.

evin karanlıkta kalan tam arkasına sırtımı dayayıp derin bir nefes verdim. avuç içim terlemişti amk. teybin sapını sıkmışım stresten. avuç içim ağrımış yeni fark ediyordum.

içeriden bir bağırma sesi geldi tekrar. birşeyler düştü sanki. mustafanın sesi lan bu! diğerleri neredeydi acaba?

sırtımda duvar soluma döndüm. dereye bakan ufak bir tümsek vardı. arkasından geçerek evin solunu ve girişini görecek bir yer buldum taşlık. arkasına çöktüm hemen.

kafamı kaldırdım yavaşça. bulunduğum yer yüksekçe olduğundan evin önüne az da olsa yukarıdan bakıyordum şimdi. yerde biraz kan vardı aydınlık kısımda. ve sürüklenme izleri. ahmet..

tümsek solumda kalacak şekilde evin sol duvar dibine koşup çöktüm. sırtımı verdim tekrar duvara. çökerek kapıya dönen köşeye yaklaşmaya başladım.

reserved

Aklımı kaçıracam. Kimdi o? Aklımda bin türlü soru. Bir o kadar da kıyamet senaryosu. Kafam allak bullak oldu. Paniklememeye çalışıyorum bir yandan da.

1-2 dakika gözlerimi kapattım. Düşünmem lazımdı. Ne yapacaktım ki amk!

Gerçekçi olmak lazım diyorum içimden ama kafamdaki zemberek kurmuş kendini kitaba, büyüye, ele geçirilemeye ve diğer bin türlü zırvaya.

Durduk yere aklıma geldi adı "o"nun.

Mekir!

Gecenin karanlığında sanki yankılandı düşündüğüm isim. Başladım sureleri dizdirmeye korkudan. Amk korkmasak hatırlamayız tek kelime. Ezberden ayetel kürsü okuyorum, züt korkusu işte.

Kafamı toparlayıp düşünmeye çalıştım:

Tamam! Hızlıca gözden geçirelim.

iki seçenek var.

bir - bu dıbına koduğumun çocukları şakanın takunu çıkardılar, bir yada bir kaçı anlaştı kalanımıza oyun çekiyorlar. tarık elebaşı! mümkün mü? aklımı gibeyim. böyle şaka mı olur amk!

iki - bu tövbe yarabbi tövbe cin bize dadandı. iflahımızı gibmek için de bizi ele geçiriyor tek tek. veya ona benzer bir şeyler. mümkün mü? olmasa bile başka seçenek mi var amk!?

ne olabilir? Korucu! Korucu geldi, evin ırzına geçtiğimizi gördü. kafayı yeyip bizi gibiyor... lan gibtir git amk! neden yapsın?

köylü!? ortada yoklar amk! kaç gecedir tek ışık yanmıyor o taraftan. birileri kafayı yemiş geldiler bizi gibiyorlar?.. gül ne olacak!? gül de mi köylü. kafana sopayı o giydirdi mal!

"eeeeeh! yeter lan!" dedim ama dememle kendi ağzımı kapatıverdim elimle. bağırmıştım bir an.

tırsa tırsa küçük evin girişine baktım. gölge! geri çektim hemen kafamı. bekledim biraz. bir daha kaçamak bakıverdim. gölge! hareket ediyor ama içeride. dışarıya çıkmıyor. kim bilir ne yapıyor amk!

Kapının eşiğindeyim, adım atacam atamıyorum amk! Mantığım çık diyor, hayalgücüm gibtir çekiyor. Son bir bakındım içeriye. Ele avuca gelecek bir şey yoktu. Teybi fark ettim yerde, eşyaların arasında. ince uzun gibindirik bir yumatu. "Hiç yoktan iyidir amk" deyip sarıldım sapına. Kapının eşiğine döndüm.

Son bir kez kafamı çıkardım armut gibi. Hala orada yatıyor biri. Evin kapısından çıkıp sağımı duvara vererek ilerledim iki adım.

Yine acı çeken bir ses. Mustafa değildi bu!

iki adım daha..

Büyük evin köşesine yaklaşınca küçük evin girişini görebildim. Kapısı açıktı. içeride ışık vardı. Sarı. Gaz lambası olmalıydı. Dışarı süzülen ışık evin kapısının eşiğinde ufak bir alanı aydınlatıyordu. Aydınlığın bittiği yerde de birisi yatıyordu. Kıyafetlerini seçmeye çalıştım.

Ahmet ti bu!

Sesimi kısarak seslendim: "ahmet!"

Kıpırdamadı bile. Başucu evin kapısına doğru dümdüz yatıyordu öylece.

"ahmet!" dememle başucundaki aydınlığa bir gölgenin düştüğünü farkettim. Hemen bir adım attım geriye doğru. Durduğum yerden sadece ahmet i görebiliyordum artık. Kapı kör noktada kalmıştı.

Aniden sallandı vücudu. iyice dikkat kesildim. Bir el uzanıp bana doğru bakan sol kolunu çekti başucuna doğru önce. Sonra sağ kolunu. Kolları yerden yavaşça havalandı önce. Biraz durdu öyle. Sonra birisinin kollarından tutup çektiğini anladım ahmet i. Görüşümden önce kafası, sonra gövdesi sonra da bacakları çıktı yavaşça. Evin içine çekildiğini anladım.

gözünü seviyim kirva yaz hizli hizli seni bekliyoruz

yazsana bre amın evladı ne naz yaptın amk ya

oha ne oldu amk.
devam et yarın komite sınavım var senin hikayeyi mi düşünecem ders mi çalışcam hızlı yaz.

"amk! kim o yatan!?"

mustafanın olduğunu düşündüğüm ses geldi yine. acı içerisinde çığlıklar atıyordu.

iyice tırsmıştım amk! herkes neredeydi!? yalnız kalmanın verdiği korku artarken içine bir de hikayenin serpişmesi eklenince.. "lan kendine gel amk!"

senaryo gibi akıyordu beynimde defterini gibtiğimin imamı ve hikayesi. paniklemeye başlamıştım.

korkunç bir baş ağrısı ile gözlerimi açtım. yüzüm ıslaktı. gözlerim odaklanmıyordu amk! her şeyi bulanık görüyordum. büyük evdeydim o kesin. sessizliği bir kurt uluması bozdu! korkuyla kalktım aniden, başım döndü o an. gözlerimi kırpıştırdım bir süre görüşüm arada netleştikçe etrafıma bakındım.

darma incintı yer. eşyalarımızın hepsi yerlerde. içkiler dökülmüş, yiyecekler ortalığa saçılmıştı. kapı ardına kadar açıktı. kimseyi yok gibiydi evde. bakınırken aklıma mustafanın fırlattığı kitap geldi. o odaya baktım. kitap yerde duruyordu.

dışarıdan birisi bağırdı, acı çekiyormuş gibi. ses ağlaktı ama mustafa olmalıydı. onun sesine benziyordu.

"mustafaa!"

ağır ağır kapıya seyirttim. evin önü boştu. sola, köy tarafına doğru eğilerek baktım kapıdan. kimse yok.

gül! kafama vurmuştu sopayla, hatırladım. sinirlenince aniden başımın zonklaması arttı. derin nefes alıp vererek bekledim bir süre. başım dönüyordu biraz. kapıdan tam çıkmadan sola, küçük evin olduğu tarafa eğildim.

yerde birisi yatıyordu sırt üstü. başka kimse yoktu.

geri çektim kendimi, bir an korku sardı içimi.

artık cinnet geçirecektim amk! ben kimseye vurmuyorum herkes birbirine ve bana vuruyor. kibarlığı bir kenara bırakıp ben de daldım ortaya.

dalmaz olaydım. bir tekme geldi apış arama sanırım tarık tı. imanım gevredi o an. yarı yaşlı gözlerle kavga ederlerken gördüm ipneleri. ağızları yüzleri kan içindeydi hepsi. soluma dönerken nilayın yerde yattığını, yerden kalkarken bakışlarımı da yükselttiğimde az önceki sopayı iki eliyle kavrayıp havaya kaldırmış gül ü ve suratına yerleşmiş korkunç ifadeyi fark ettim.

alnımın hemen üzerine savurdu sopayı..

.. karanlık ..

hepimiz serhata serhat ta bize baktı önce.

tarık - aç bakalım kirve.

serhat ellerini çatırdatıp parmaklarını dalgalandırdı önce. sonra yavaşça kapağını araladı kitabın.

eski, bol lekeli, pas sarısı sayfayı gördüğümüzde..

mustafa - dur! dur amk!

serhat - ne oluyor lan!?

mustafa - olm bana kızacaksınız ama bence vaz geçelim amk!

tarık - lan gibtir git amk! oy birliği ile açmaya karar verdik.. (serhatın elinden kapıverdi kitabı) ver amk şunu!

sarıldı kapağına açmaya yeltendiğinde mustafa elinden alıverdi.

tarık - laan!

mustafa - senin belanı giberim! (kaşlarını kaldırarak) olm bakın son kez düşünün bir! açıkçası ben tırsıyorum amk! hakikaten gerçekse!? neyin kapısını aralamış olacağız kim bilir!

ben - kirve gerilim yaratma amk! altı üstü bir sayfada bir res..

tarık ben cümlemi bitiremeden zıplamıştı mustafaya. debelenmeye başladılar. tarık kitabı almaya çalışıyor bir yandan da küfür ediyordu!

nilay - amk yapmayın yaa! çocuk gibisiniz!

ayırmaya çalışırken tarık a vurmaya çalışan mustafa dan bir yumruk yedim amk, oturdum zütümün üstüne.

gül ün ayağa kalkmaya çalıştığını gördüm. ağlıyordu. nilay ın alışkın olmadığı erkek tepişmesine çığlıklarıyla eşlik etmesi durumu ciddileştirmeye başladı bir anda.

serhat davrandığında mustafa tarık ı üzerinden atmıştı ikinci bir yumrukla. serhat mustafa dan kitabı almaya çalışırken tarık kazara serhat a vurdu. serhat sersemledi bir an. ahmet mustafa ya doğru ayaklanınca mustafa tarık a bir tane daha geçirip kapıya yöneldi. kapıya yakın ahmet mustafanın sırtına atladı.

amk yıllardır dost olan adamlar şimdi birbirlerine girmişlerdi. serhat tarık a geçirdi bir tane. o sırada mustafa ahmeti üzerinden atıp kitabı diğer odaya fırlattı. sonra dönüp ahmete girişti. kan zütü gövdeyi zütürdü bir anda. nereden çıktığı belli olmayan bir sopa indi belime ben tekrar ayırmaya çalışırken bunları.

Devam .

gül - oha! kitap gerçek miymiş?

mustafa - evet. ama daha içini görmedik.

tarık - lan açalım bakalım en azından üçüncü sayfasına, ne olur amk!?

gül - o resim olayı dimi? ben de merak ediyorum lan!

nilay - herkes hem fikir mi? en azından resmi görelim değil mi?

ahmet - tamam lan! ama okumak yok aga! içinizden birisi tek kelimesini okumaya kalkarsa yemin ediyorum dalarım!

mustafa - e tamam o zaman!

toplaştık hemen bir araya. yerlere çöküldü.

la olm kimse yokken anlatıyonuz millet doluşunca da yazmıyonuz bide yanlız hissetme diye entry giriyoz

YAZ BiTiR ŞUNU AMK. GÜNDE Bi PARÇA YAZMAYA BAŞLADI GÖT

az önce onlineydi yazmadı seri eksileyin

uyan artık amk