sene 1994 sabaköy olayı

kız imamın elinden tutup peşinden gelmesi için çekiştirmiş. bahçeden küçük eve geçmişler. kız ortadaki masanın bir ucuna oturmuş. diğer ucunu da imama işaret etmiş.

imam çekinerek yerleşmiş tahta sandalyeye. kız gözlerini kapatmış bir süre öylece durmuş. imam ağzını açacakken işaret parmağını sertçe kaldırıp susturmuş imamı.

kız gözlerini açtığında imam sandalyesine yaslanmak zorunda hissetmiş kendisini. o gözler! kızının gözlerindeki alevler. içerisinde ellerini uzatarak yardımlar dilenen köylüler.

imam kaçmak istiyormuş ama ne mümkün. çakılı kalmış sandalyeye. kız gözlerini kırpmadan deli kadının sesiyle konuşmaya başlamış.

hadi la yazsana

“hemze! Pir! Sahip.. sahipsiz.."

nefesleri buhar tutmaya başlamış ikisinin de!

“hemze! pir. Yeri han.. yerle yeksan.. yerle bir ve iki ve üç!”

dışarıdan kurt ulumaları, koç melemeleri gelmeye başlamış!

“hemze! pir! ismi pür.. bismi hür.. cismi iz, biz, sen, o, mahluk!”

imam kitabı hatırlamış birden. bu cümleler oradan sökünmüş! gözleri kaymış bir an değirmen taşına.

kız da ani bir bakışla yakalamış imamı! gülümsemiş iğrenç bir ifadeyle.

"hemze! pir! Çok gider.. Çok gelir.. diridir diyet, herkes bilir!"

imam yavaş yavaş ve acı acı sindirmeye başlamış gerçeği.

"hemze! pir! ölüm yok.. sonum yok.. dirim var, dönüp durur!"

buymuş işte "o". asla gitmeyecek, her seferinde başka bir "o" gelecekmiş.

"hemze! pir! adımı unuttular.. zavallı insanlar.. akıl fikir!"

imam tüm pişmanlığını bir anda yaşamış. kalbi sıkışmaya başlamış. bu güne kadar ne yaptıysa sadece "o"nun güçlenmesini sağlamış. bunu idrak etmek içini, kıyıyormuş imamın.

"hemze! pir! duy bunu.. sakın unutma.. benim adım mekir!"

kız gülümseyerek imama "bugüne kadar acı çekmedin sen. acı sandığın her şey sadece birer bit yarasıdır. acı asıl bundan sonra gelecek" demiş.

"ben her yeni doğanla yeniden doğarken sen her ölenle yeniden öleceksin!"

imam kendinden geçmeden önce kızın değirmen taşına doğru yürüdüğünü görüp bayılmış.

saatte bi yazıyon amk hızlı yazsana

yazsana oç

basligi kaybettim sandim cok koyktum

bana bak amın oğlu işin sonunu filme bağlayıp hikayeyi yarım bırakırsan seni öldürür ruhunu giberim haberin olsun ona göre yaz

yazsana oç ne maraklandırdın amk

reserve

Gözlerini açtığında kendisini hala küçük evde ve masaya yüzüstü kapaklanmış şekilde bulmuş. Korkunç bir boyun ağrısı dışında bir şeyi yokmuş. Etrafına bakınmış. Kızı görememiş. Hemen değirmen taşına yürümüş. Kitap oradaymış. Çıkarıp kontrol etmiş. ilk üç sayfa artık doluymuş. "Ben bayıldıktan sonra "o" yazdı bunları" demiş içinden. Şekiller dikkatini çekmiş. Arapça harflerden eğilip bükülmüş resimlermiş bunlar. Birinci sayfadaki şekil bir koçmuş. Altında yazanları deftere daha önce yazmış. ikinci sayfadaki şekil bir kurtmuş. Onun altında yazanları deftere yazmaya korkmuş. Üçüncü sayfadaki resim...

Hikay e guzel ama ah bide seri yazsan tadindan yenmeyecek

reserve

bütün bunlar olurken nereye sıçtınız amk harbi merak ettim

yaz amk yaz amk yaz

3.sayfada ki resimdeyse bir kapi resmi varmis... Sonsuzluga acilan bir kapi. Kızı köye baglayan bir seyler varmis bu yüzden köyden ayrilamiyormus. Bu kapiysa o kızdan kurtulmanın tek yoluymus. Ve resimin altındaki yazidaysa bu kapiyi acan her kim olursa ona hediyelerimi sunacagim yaziyormus. Aslinda kiz imamla son oyununu oynamak üzereymis. Imam bu kapinin kücük evde ki kapi oldugunu anlamis. Besmele cekip iceri girdiginde ortalik zifiri karanlikmis ve karsisinda iki alev alev yanan göz belirmis. Ve o da ne saniyeler icinde o alev sanki zütünde yanmaya baslamis. Ve o kizin sesi ,seni gibmeden bu köyden ayrilacagimi dusunmuyordun herhalde, demis.

@187 entry nick

rizörvettin

@188 bu ipne yazmayinca hikayeye heyecan katmaya calisiyorum.

yazsa dıbına kodugum malı

Kusura bakmayın beyler isim cikti da. Ucuncu sayfadaki resim derken büyük bi gürültü oldu. Herkes Tarık'a dönmüs korkudan ne yapacagimizi bilememistik.
Nilay- Tarık ne oluyo amk.
Ahmet- Sakanin sirasi degil dedik ya oc.
Tarık- (Yüzü bembeyaz bir halde) Aslinda kitabin 3.sayfasinda da boyle yarim kalmis cumle ve kanli bi sayfaydi.
Gül- (Aglamaya basladi ve nilay'a sarilmis halde) bizi nasil bi belaya bulastirdin.
Ben- (Sadece hikayeye heyecan katmak icin ugrastigini dusunuyordum.) Kirve yeter amk birak rol kesmeyi.
Birden o ses yankilandi odanin icinde gibtim belani liseli...