sene 1994 sabaköy olayı

merak ettim güzel bişeye benziyor

hadi la iki saatte bir yazma huur çocuğu.

devam et amk bu nasıl yazmak

bekliyoruz saber.

terk etti heralde pekekent

imam mı çarpdı hadi yazsana zütlek

ben - lan başından anlaşalım artık amk! otur kalk bir hal olduk. zıbarıp kalanını dinliyoruz. yok ses duydum, yok çişim geldi, yok imamın abdest suyu damlıyor bahane yok! anlaştık mı?

mustafa - süper. bir de ebleh ebleh tansiyon şakaları yapmayın giberim belanızı.

tarık - iyi de ben acıktım amk!

gül - kıyamam ben sana. dur bi kebap söyleyim.

tarık - dalga geçme gül, ben ciddiyim.

ben - ben de acıktım aslında. neler var?

mustafa - (çantasına çöküverdi birden) bakalııım.. salam, sosis, sucuk, kaşar, yumurta var onlu.. bide bideee.. bu kadar!

ahmet - daha ne olacaktı lan!? şarküteriye çevirmişin amk çantayı!

tarık - bende de var bir şeyler. abur cubur da kaldı bayağı. önce yemek yiyelim amk. sonra başlayalım.

hepimiz aç köpek gibi mustafanın çantasına üşüşmüştük dıbına koyim. adam çıkardıkça biz alkışlıyorduk. sağlam acıkmışız, farkında değiliz.

yemek yendi, sigaralar tüttürüldü. akşamüstü sefası yapalım lan deyip yol boyuna çıktık hep beraber. geldiğimiz yamaca kadar yürüyüp aşağı işedik. geri dönerken eşek şakaları falan yaptık. ah ergenlik yılları!

devam devam devammmmm

aklımızdan çıkıp gitmişti amk imam, onun defteri, hikayesi..

bir aradaydık ve eğleniyorduk. hayat bize güzeldi amk! akşamı bahçede karşıladık. geceyle kadeh tokuşturduk. fıkralar, şişe çevirmece upgraded version* (*bu başlı başına başka bir hikaye zaten amk!), şarkılar vs derken sızmışız..

reserved

REZERVED

üçüncü gün

"k"

uyandığımda gayri ihtiyari saatime baktım. 05:00 gösteriyordu.

dışarıda kalmışız gece: bir müslüman da içeri geçelim arkadaşlar dememiş amk. üzerimize çiğ yağmış. kıyafetlerimiz sırılsıklam...

bir an donakaldım! "amk sanki daha önce yaşamıştım ben bu anı!" dedim. sesimi yükseltmiş olacağım ki mustafa "ne anı amk ne diyon sen" diyerek ayaklandı!

ben - kirve ıslak mısın?

mustafa - evet!? hakkaten lan sırılsıklamım dıbına koyim!?

ben - amk dün de böyle olmamış mıydı?

mustafa - (gözleri ayrıldı) doğru laaaan! (sonra birden normale döndü suratı) amk sen de az iç. beyin hücrelerin terk etmiş mekanı. dağ başı olum bura! çiğ bir gün mü yağacak sadece?

ben - öyle diyon da amk! saat 05:00 dı yine uyandığımda!? ona ne diyecen?

mustafa - mekan oksijen manyağı. kurmuşsundur biyolojik olarak haberin yoktur amk!

ben - e peki ipnetor, yine dışarıda sızmışız bu da mı tesadüf?

mustafa - bu en saçması amk! dışarıda içtik zaten! (öfleye pöfleye diğerlerini uyandırmaya başladı bir yandan da)

ben - iyi amk iyi. inşallah bir tesadüften ibarettir!

RESERVERD

rezervıd

öğlene kadar gecenin muhasebesi, kahvaltı ve saatlerce geyik ile vakit öldürdük. köye gitmeyi teklif eden serhat ağır küfürler yedi.

ahmet - ne işimiz var lan köyde? deli kadın mı gibti rüyanda amk!? hikaye bitecek ve gideceğiz işte. küçük evi de diziden hatırladığım haliyle seviyorum ben. o yeter bana.

mustafa - tarık sen mi doldurdun bu bini?

tarık - yok amk! ne alaka lan!? kendi kendine macera arıyor işte puşt.

nilay - kirve şu hikaye olayına geçsek hava kararmadan?

serhat - ben defteri okuyacaktım dün gece sizin sızmanızı bekledim. zütüm yemedi sonra amk!? ahhahahah!

gül - abi hadi hadi! toplanın da çay sigara yapalım. tarık da bitirsin artık amk hikayesini. gerildik iyice!

güle oynaya eve geçtik. her zamanki çember oluştu yine. zütlerin etrafı lojistiklendi. sigara - çay ve meraklı gözler.

tarık - (seçim meydanındaki politikacı edasıyla) gelelim hikayemizin en gibici bölümüne. inanmayanlar sonra defterden kontrol edebilirler.

kız imamın elinden tutup peşinden gelmesi için çekiştirmiş. bahçeden küçük eve geçmişler. kız ortadaki masanın bir ucuna oturmuş. diğer ucunu da imama işaret etmiş.

imam çekinerek yerleşmiş tahta sandalyeye. kız gözlerini kapatmış bir süre öylece durmuş. imam ağzını açacakken işaret parmağını sertçe kaldırıp susturmuş imamı.

kız gözlerini açtığında imam sandalyesine yaslanmak zorunda hissetmiş kendisini. o gözler! kızının gözlerindeki alevler. içerisinde ellerini uzatarak yardımlar dilenen köylüler.

imam kaçmak istiyormuş ama ne mümkün. çakılı kalmış sandalyeye. kız gözlerini kırpmadan deli kadının sesiyle konuşmaya başlamış.

hadi la yazsana

“hemze! Pir! Sahip.. sahipsiz.."

nefesleri buhar tutmaya başlamış ikisinin de!

“hemze! pir. Yeri han.. yerle yeksan.. yerle bir ve iki ve üç!”

dışarıdan kurt ulumaları, koç melemeleri gelmeye başlamış!

“hemze! pir! ismi pür.. bismi hür.. cismi iz, biz, sen, o, mahluk!”

imam kitabı hatırlamış birden. bu cümleler oradan sökünmüş! gözleri kaymış bir an değirmen taşına.

kız da ani bir bakışla yakalamış imamı! gülümsemiş iğrenç bir ifadeyle.

"hemze! pir! Çok gider.. Çok gelir.. diridir diyet, herkes bilir!"

imam yavaş yavaş ve acı acı sindirmeye başlamış gerçeği.

"hemze! pir! ölüm yok.. sonum yok.. dirim var, dönüp durur!"

buymuş işte "o". asla gitmeyecek, her seferinde başka bir "o" gelecekmiş.

"hemze! pir! adımı unuttular.. zavallı insanlar.. akıl fikir!"

imam tüm pişmanlığını bir anda yaşamış. kalbi sıkışmaya başlamış. bu güne kadar ne yaptıysa sadece "o"nun güçlenmesini sağlamış. bunu idrak etmek içini, kıyıyormuş imamın.

"hemze! pir! duy bunu.. sakın unutma.. benim adım mekir!"

kız gülümseyerek imama "bugüne kadar acı çekmedin sen. acı sandığın her şey sadece birer bit yarasıdır. acı asıl bundan sonra gelecek" demiş.

"ben her yeni doğanla yeniden doğarken sen her ölenle yeniden öleceksin!"

imam kendinden geçmeden önce kızın değirmen taşına doğru yürüdüğünü görüp bayılmış.

saatte bi yazıyon amk hızlı yazsana