sene 1994 sabaköy olayı

gözünü seviyim kirva yaz hizli hizli seni bekliyoruz

Kapının eşiğindeyim, adım atacam atamıyorum amk! Mantığım çık diyor, hayalgücüm gibtir çekiyor. Son bir bakındım içeriye. Ele avuca gelecek bir şey yoktu. Teybi fark ettim yerde, eşyaların arasında. ince uzun gibindirik bir yumatu. "Hiç yoktan iyidir amk" deyip sarıldım sapına. Kapının eşiğine döndüm.

Son bir kez kafamı çıkardım armut gibi. Hala orada yatıyor biri. Evin kapısından çıkıp sağımı duvara vererek ilerledim iki adım.

Yine acı çeken bir ses. Mustafa değildi bu!

iki adım daha..

Büyük evin köşesine yaklaşınca küçük evin girişini görebildim. Kapısı açıktı. içeride ışık vardı. Sarı. Gaz lambası olmalıydı. Dışarı süzülen ışık evin kapısının eşiğinde ufak bir alanı aydınlatıyordu. Aydınlığın bittiği yerde de birisi yatıyordu. Kıyafetlerini seçmeye çalıştım.

Ahmet ti bu!

Sesimi kısarak seslendim: "ahmet!"

Kıpırdamadı bile. Başucu evin kapısına doğru dümdüz yatıyordu öylece.

"ahmet!" dememle başucundaki aydınlığa bir gölgenin düştüğünü farkettim. Hemen bir adım attım geriye doğru. Durduğum yerden sadece ahmet i görebiliyordum artık. Kapı kör noktada kalmıştı.

Aniden sallandı vücudu. iyice dikkat kesildim. Bir el uzanıp bana doğru bakan sol kolunu çekti başucuna doğru önce. Sonra sağ kolunu. Kolları yerden yavaşça havalandı önce. Biraz durdu öyle. Sonra birisinin kollarından tutup çektiğini anladım ahmet i. Görüşümden önce kafası, sonra gövdesi sonra da bacakları çıktı yavaşça. Evin içine çekildiğini anladım.

Aklımı kaçıracam. Kimdi o? Aklımda bin türlü soru. Bir o kadar da kıyamet senaryosu. Kafam allak bullak oldu. Paniklememeye çalışıyorum bir yandan da.

1-2 dakika gözlerimi kapattım. Düşünmem lazımdı. Ne yapacaktım ki amk!

Gerçekçi olmak lazım diyorum içimden ama kafamdaki zemberek kurmuş kendini kitaba, büyüye, ele geçirilemeye ve diğer bin türlü zırvaya.

Durduk yere aklıma geldi adı "o"nun.

Mekir!

Gecenin karanlığında sanki yankılandı düşündüğüm isim. Başladım sureleri dizdirmeye korkudan. Amk korkmasak hatırlamayız tek kelime. Ezberden ayetel kürsü okuyorum, züt korkusu işte.

Kafamı toparlayıp düşünmeye çalıştım:

Tamam! Hızlıca gözden geçirelim.

iki seçenek var.

bir - bu dıbına koduğumun çocukları şakanın takunu çıkardılar, bir yada bir kaçı anlaştı kalanımıza oyun çekiyorlar. tarık elebaşı! mümkün mü? aklımı gibeyim. böyle şaka mı olur amk!

iki - bu tövbe yarabbi tövbe cin bize dadandı. iflahımızı gibmek için de bizi ele geçiriyor tek tek. veya ona benzer bir şeyler. mümkün mü? olmasa bile başka seçenek mi var amk!?

ne olabilir? Korucu! Korucu geldi, evin ırzına geçtiğimizi gördü. kafayı yeyip bizi gibiyor... lan gibtir git amk! neden yapsın?

köylü!? ortada yoklar amk! kaç gecedir tek ışık yanmıyor o taraftan. birileri kafayı yemiş geldiler bizi gibiyorlar?.. gül ne olacak!? gül de mi köylü. kafana sopayı o giydirdi mal!

"eeeeeh! yeter lan!" dedim ama dememle kendi ağzımı kapatıverdim elimle. bağırmıştım bir an.

tırsa tırsa küçük evin girişine baktım. gölge! geri çektim hemen kafamı. bekledim biraz. bir daha kaçamak bakıverdim. gölge! hareket ediyor ama içeride. dışarıya çıkmıyor. kim bilir ne yapıyor amk!

reserved

son bir soluklanıp sakinleştim elimden geldiğince. sonra cesaretimi toplayıp köşeden çıkarak küçük evin arkasına geçtim sessiz adımlarla.

evin karanlıkta kalan tam arkasına sırtımı dayayıp derin bir nefes verdim. avuç içim terlemişti amk. teybin sapını sıkmışım stresten. avuç içim ağrımış yeni fark ediyordum.

içeriden bir bağırma sesi geldi tekrar. birşeyler düştü sanki. mustafanın sesi lan bu! diğerleri neredeydi acaba?

sırtımda duvar soluma döndüm. dereye bakan ufak bir tümsek vardı. arkasından geçerek evin solunu ve girişini görecek bir yer buldum taşlık. arkasına çöktüm hemen.

kafamı kaldırdım yavaşça. bulunduğum yer yüksekçe olduğundan evin önüne az da olsa yukarıdan bakıyordum şimdi. yerde biraz kan vardı aydınlık kısımda. ve sürüklenme izleri. ahmet..

tümsek solumda kalacak şekilde evin sol duvar dibine koşup çöktüm. sırtımı verdim tekrar duvara. çökerek kapıya dönen köşeye yaklaşmaya başladım.

Bu taraftan evin kapısı daha yakındı. içeriden bakınca kapının sağında kalan kısa duvara dayadım sırtımı son bir gayretle. avuç içimi kuruladım bacağıma ve tekrar sarıldım teybin sapına. amk erkek adamdım. daha cesur olmam gerekiyordu ama.. engel olamıyordum amk! içim titriyordu yeminle. içeride ne vardı? kim ya da!? dalsam ne ile karşılaşacaktım?

mustafa tekrar bağırdı, bu sefer iniltiliydi sesi.

kardeşim sayılırdı adam, sonuçta çocukluk arkadaşımdı. beraber büyüdük amk! sinirlenmeye başladım kendime. "hadi amk! adam içerde can pazarında sen burada karı gibi titriyorsun!"

rezerve

Reserved

nedense saymaya başladım içimden: "üüüç.."

mustafanın sesi daha boğuk geliyordu şimdi. kardeşim! dayan!

"ikiii.."

bir teneke sesi.. irkildim.. çok yakındı ses..

"biiir.."

nefesimi tutup teybi tarttım elimde..

"şimdi!"

hemen solumda duran kapıdan dalıverdim içeri elimdeki teybi havaya kaldırarak.

...

burda kesme gözünü sevim yaz ulan yaz

dıbına koyim heyecanlandım devam panpa

devam et sıçıyorum altıma

hay senin anlatıcağın hikayeye ben ulan tam heyacanlı yerinde kesdin senin ben mk

@290 o nası bi küfür mk ahasdahjasldassada

bildiğin senaryo herşey harfi harfine aklında kalmaz yalan bu

bitti mi amk

nasi yani aminigibiyim bu muydu

Kizli erkekli solen amk
Kizlari daga kaldirmisin peder kizmadi ha
O degil de nilay ahmete kesin verif

geç oldu ama reserved

gül mü cin sen mi cinsin kim cin lan ?