sene 1994 sabaköy olayı

gözlerimi gördüğümden alabilmesine seviniyorken, tarık ın mustafanın yanında yer alan değirmen taşını kaldırmaya çalışmasını görmemin getirdiği hayal kırıklığı ve endişe kapladı içimi. mustafa da kendisini toparlamış olacak ki tarık ı fark etmiş ve direk üzerine atlamıştı hışımla.

kapının üzerinde kalan duvarda, bir insanın olduğunu sandığım çürümüş kas ve sinir dokularının kapladığı, açık ağızlı ve karanlık göz oluklu bir kafa, onun sağ ve solundan başlayarak yanlara doğru açılan ve sanki kanat şekline sokulmaya çalışılmış sanırım değişik hayvanlara ait kemik ve et parçalarının iğrenç bir biçimde ama neredeyse sanat eseri kıvamında çizildiği bir resim vardı. tarık ın anlattığı hikayedeki hemen her obje sanki bu illüstrasyona gömülmüş gibiydi. tarık..

ben - tarıııık!

ahmet - avradını gibtiğimin çocuğu ne yapıyordu gördünüz mü?

mustafa tarıkla itiş kakışını bitirmiş, cüssesinin* verdiği avantajla (bkz: inci sözlük - kavgada güç sağalayamayanlar timi) eli omuzlarında masanın bulundukları tarafındaki sandalyeye oturtmuş, sinirle bekliyordu.

nilay - ne yapıyordu?

mustafa - biz burada ruhumuzu teslim edecekken nedense bu bin direk kitabın derdine düşmüştü. değirmen taşı için domalmış osuruyordu bin!

tarık - lan amma dram attınız ha! giriş amacımız o değil mi amk evine!?

ben - lan şerefsiz! (elimle kapının üzerini gösterdim) hiç mi etkilenmedin şundan?

tarık - ya kirve! biz korku filmi izlerken gülen adamlarız amk! bu altı üstü bir resim! sizin beyniniz nasıl çalışıyor bilmiyorum ama ben ambiyansı defterin son cümlesinde kaybettim.

mustafa - ondan mı bu kadar soğukkanlısın yani?

tarık - he kirve. ben o moddan çıkalı saatler oluyor amk!

gül - lan insan en azından bir durulmamızı bekler, ne bileyim nilay altına kaçırıyordu amk az kalsın en azından bir teselli verseydin.

tarık - lan kazık kadar insanlarsınız!

ben - doğru diyor aslında.

serhat - onu bunu gibtir edin şimdi de, kitap nerede!?

devam amk bakalım sonu ne olacak

birbirimize bakındık. sonra da tarık a.

mustafa - taşı kaldıramamıştı daha. ağır gelmişti herhalde, basınç tahliye ediyordu durmadan.

gülüşmeler.

tarık - giberim belanızı. amk taşı taş değil dağ! kaldırın da göreyim!

ahmet - lan olm! imam gücüyle kaldıracan, yoksa kalkmaz!

gül - sen de mi başladın serhat gibi kelime şakalarına. çok komik amk!

ben - sırıttım, saklayamam.

tarık - imam denen adam mustafadan hallice değilse kaldıramazsınız bu taşı.

ben - o kadar diyorsun yani!

tarık - aynen.

serhat - gül!?

hepimiz gülüştük.

gül - (gülerek) gibtirin lan!

mustafa - ben bir deneyeyim ama kaldıramazsam gülmek yok!

ben - güleni giberim.

serhat - imam gücüyle!

gül - (ensesine yapıştırdı bir tokat daha) kopya çekme evladım!

mustafa tarık tan çekilmesini istedi. sandalyeyi ve masayı kenara itekledik. başına üşüştük mustafanın. önce değirmen taşına baktı, sonra bize.

hepimiz sırıtıyorduk.

mustafa - ben bunu kaldıramazsam tek laf duymak istemiyorum, tamam mı?

sırıtarak kafamızı salladık.

mustafa - tipinizi gibeyim amk. kurmuşsunuz bile kendinizi.

gülüşemeler.

reserved

rez yazmassan dıbına korum

reserved yaz sana mk

yaz artık sülalesini gibtimin kolpacısı ayrıca taktan taktan espirilerinizi okutma bize olayı anlat gibicem kevaşe gülü de köylü mustafayı da adamı dinden imandan cıkarıcan komik değilsiniz ne sen ne arkadaşların olayı anlat ya da gibtirol git amk

yaz dıbına koyum yaz

adam offline mk ne bekliyoruz

yaz dıbına koyim yazzzzzzzzz

Hızlı yaz aq

reserve

edit: quantum 2 olacak buda herhal la olm reserveler çoğalınca niye bırakıyonuz yazmayı sövecem bak

bekliyom reyiz

reserved i ara okunur

kirveninaminakoyimyaz

reserve

yazacağı yok bunun amk

Ayrac 217

mustafa avuç içlerine tükürüp zütünün çatalını göstere göstere asıldı değirmen taşına. ıkına sıkına kaldırıp yan yatırdı taşı. köşede karanlıkta kalmıştık. serhat kenarda duran gaz lambasını alıp yanımıza getirdi.

mustafa - ananın dıbına koyayım!

tarık - yok artık, ohhaaaa!

itişip kakışıp taşın altından çıkan kumaş tomarına bakmaya çalışıyorduk.

serhat - alayım mı lan!?

mustafa - lan bunun içinde o kitap varsa..

ben - olm bırakın gidelim bak. zaten midem gibildi.

gül - gidalim abi, saber haklı.

ahmet - hadi bana eyvallah!

nilay - dur ahmet! ben de geliyorum. (dışarı çıktılar)

ben - kirve bence gidelim bunu burada bırakıp.

tarık - lan içinde kitap var mı bilmiyoruz amk! daha açmadık çapıtı!

mustafa - lan tarık giberim belanı çocuk! millet huzursuz amk! gel bırakalım gidelim buradan.

tarık - yok aga! ben buraya kadar geldim, bunu görmeden gitmem!

serhat - (yere çöküp aldı kumaş tomarını) of of of, ıslak lan bunun altı!

tarık - topraktandır. (amk çocuğu, yüzük görmüş gollum gibiydi sıfatı pekekentin)

mustafa ve gül soldan tarık, serhat ve ben sağdan kapıya yöneldik. serhat kitabı iki eliyle yeni gelinin kahve taşıdığı gibi taşıyordu. masayı geçtiğimiz anda kapı gürültüyle çarparak kapandı!

ben - lan!! (kapıya koştum) lan ahmet!? (ses yoktu. tarık, serhat ve mustafa yanıma geldiler)

mustafa - açılmıyor mu kirve?

ben - (çekiyorum çekiyorum gelmiyor kapı amk) yok amk! sıkışmış! ahmeeeeeeeet! nilaaaaaaaaay!!!

serhat - çocuklar!

tarık - ya aksiyon yapmayın amk! ahmet bini kafa buluyordur. ahmeeeeeeeet!! (kapı halkasına o da geçirdi bir elini, aynı anda çekmeye başladık) ahmeeeeeeeet!

dışarıdan çıt ses gelmiyordu amk!

Devam et panpa takıpdeyız