Sene 1994tü. Çok iyi hatırlıyorum, o zaman Bulgaristanda Stara Zagoranın fakir bir mahallesinde oturuyorduk. Ben o zaman 10 yaşındaydım ve babamı kaybedeli yaklaşık 2,5 sene falan oluyordu. Annemde bir restoranda aşçılık yapıyordu. Bizim mahallede benim dost bildiğim bir sübyan vardı. Bir gün ps1 alıp gelmişti mahalleye ama çocuktaki hava kimsede yok. Bende bunun en yakın arkadaşıyım ya amk oynatçak diye sıraya falan girdik işte. Çocuk oturdu ve 4 saat oynadı. Hepimizde bu bini izledik. Maria, dmitri, svet, ben hepimiz bunun 37 ekran tüplü televizyonuna baktık. Ertesi gün ben bunun yanına gittim be sadece 1 saatliğine playstationu istedim. Tabi kardeşim al dedi. Aldım. Eve gittim, kurdum. Tam televizyonu açacağım kapı çaldı. Çocuk geldi ve benim 10 dakikalık emeğimi hiç edip gitti. Hala bunları anlatırlen içim ürperir, annem beni aldı, çarşıya gittik. Bana ps1 aldı ve sonra dönüp, Bir daha bu binten hiçbir şey istemek yok dedi. Benim o an yaşadığım duyguları anlatmak imkansızdı beyler. Dünyanın en mutlu çocuğu olup çıkmıştım bir anda. O playstationu hala saklarım. Hatta arada açıp oynarım. Duygulanırım, ağlarım. Annemin benim için yaptığı fedakarlıklar gelir aklıma. Bugün annem öleli 2 yıl olacak. Bu sıraları o yüzden sizinle paylaşayım dedim. Umarım öteki tarafta mutlusundur anne. Bu dünyada senin yüzün neredeyse hiç gülmemişti.

yalanına sokayım eksi

yalan beyler anası şuan benim yanımda

Annen iyi yapmış arkadaşın değersiz bir varlık olduğunu göstermiş.

maria, dmitri, svet ne güzel arkadaşların varmış lan. hikayene (ki doğru olduğuna inanıyorum) karizma katmış isimler. ben başlasam kamil, süleyman, hayri diye kaçınız duygulanırsınız amk. isim önemli.

raskolnikov musun amk adamı

lan aynısını ben yaşadım annem terlik fırlattı gibtir git terlikle oyna dedi.

Arkadaş diye bişey yoktur zaten kardeşim herkesin kendini düşündüğü bu mk dünyasında.

duygulandırdın bin

@1 duygu sömürüsü yapma binöz, senin yerin burası değil ekşi

Kardeşim çok üzüldüm başın sağolsun ama bunu buraya yazdığına pişman olacaksın gibi geliyor. Çünkü (bkz: babamın bilgisayar alacak parası yoktu)

ludogorets razgradın binleri işte

üzüldüm kardeşim

kardeş annene allah rahmet eylesin
yalnız şu binleri susturman için 94 yılında yeni çıkmış bir konsolu bulgaristanda çarşıdan nasıl aldığını açıklaman lazım. alınmaz demiyorum olabilir sonuçta. veya sen seneyi yanlış hatırlıyorsundur 95-96 olamaz mı?

muhtemelen yalan hikaye ama emegine şuku yalan değilse annen nur içinde yatsın mert kadınmış helal olsun

Annelerin hakkı ödenmez hemşerim. Kırcaaliden selam sana allah rahmet eylesin annene

playstation 1 1996 da yaygınlaştı Türkiye de. Ben o zamanın parasıyla 80 milyon TL ye almıştım. 1994 de Türkiye de playstation 1 nedir bilinmiyordu evet konsol 1994 de çıktı ama Türkiye ye çok daha geç geldi. Bulgaristan 1994 de Türkiye den daha taktan bir ülkeydi o yarağımın ülkesinde 1994 de ps satılabileceğine pek inanmadım ama yinede yalandır diye suçlamak istemem bu bulgar kıptisini.

mekanı cennet olsun annnenin kardeşim.

annen melek gibiymiş. duygulandım cidden.

ağlattın panpa