Rezzzzzzzz

Rezervatuar

panpa bu harbiden bir kitapsa bizi yemede ismini söyle çok merak ettim yok kendin yazdınsada bunu uzun ve detaylıca yaz bitir ve bizimle paylaş harbiden çok hoşuma gitti

Beyler gerçekten kitap felan drğil hepsi benim uydurduklarım. 1 saate kadarda yazmaya başlayacam

Aradan 3 gün geçtikten sonra cephenin karşı tarafında ufukta burdan bakılınca 20 metre kadar bi çizgi oluştu. Ardından top ateşine tutulduk. ilk mermiler cephenin önüne düştü. Ardından üstümüze gelen t34 sürüsünü hördük. Silahları bırakıp cephedeki ZiS toplarına ve schrecklere koştuk. Tigerlarımız ateşe başlayınca bizde başladık. Ben zis topunu ateşleyen elemena yardım ediyordum. Mermi taşı vs vs. Tigerlarımız şahane ve isabetli atışlar yapıyordu. Howitzerin bi taşla 2 kuş vurduğunu bile gördüm.

Ruslar aptal insanlar. Dip dibe tank yarıştırmak ta nedir? Çok şükür fazla kaybımız yoktu. Hatta yok denebilirdi. Heriflerin ateşlediği tek mermi crphenin sağ tarafına düşyü. Neyseki ordada kimse durmuyordu.

Aradan 2 saat geçtikten sonra çekildiler. Bi saat sonrada enkazı araştırmak için patlayan tankların yanlarına gittik.

Gayet güzel bi iş çıkarmıştık. Adamların zayiatı baya yüksekti ve biden kimsrnin burnu bile kanamaıştı.

Yüzbaşımız gene güzel bi fikirle oryalığı şenlenditrdi. Cepheye başka bi saldı daha olabileceğini söyledi ve biE 4 sırt çantası dolusu kablolu c3 verdi . Bu patlayıcıları çayırda imha olan tankların yanlarına döşememizi söyledi. Çayırda yaklaşık 20 tane tank vardı. Hepsini elden geçirdik. Burası bi mayın tarlasından farksızdı.

Aradan bir hafta geçti. Biraz daha takviye birlik ve yiyecek dışında bişey gelmedi ve telsie kötü haberler grlmeye başladı...

Çok ama çok kötü haberler...

Devammm

Bizim 20 km arkamızda başka bir eyaletin sınırı bulunuyordu. Orası burdaki çepheden 3 kat daha büyüktü.

Laney ruslar bizim sınırımızdan geçemeyince etrafımızdan dolaşıp eyalet sınır cephesini yerle bir etmiş ve buraya doğru geliyormuş.. Yani tam arkamızdan...

Döşediğimiz onca bomba hiçbir işe yaramayacakmıydı? Herşeyi boşunamı yapmıştık? Düşmn 20 km arkamızda ve hiçbişeyimiz yok. yüzbaşı dışında..

Tüm askerlere cepheyi boşaltma emri geldi. Yiyecek cephane top tüfek ne varsa boşaltıp karşımızdaki çayırın arkasına geçme talimatı aldık. Cephede 13 tane halftrack vardı. Yiyecek ve mühimmatı halftracklara doldurduk ve zis toplarını arkalarona başladık ve arkamıza tankları alatak yola koyulduk.

C3 ler bikere kablolandıktan sonra patlatıcı sabitlebirse yeri deüğiştirilemiyormuş. Eğer c3 leri zaman ayarı yapılırsa ancak ozama patlatıcı yerinden sökülebiliyormuş.

Düşman bu saatlerde 10 km arkamoızda olmalıydı. çayırdan tam geçecekleri zamana ayarladık c3 lerdeki saatleri ve patlatıcıyı yeründen söktük.

Tam 1 buçuk aat sonra çayırdan geçerlerken bombalar patlayacaktı. Hiç durmamaları gerekiyordu. beklemeye başladık.

Rezzz degerlenicek

Gene ufukta belirdi o iğrenç çizgi. Süratle geliyordu t34 ler. Bi yandan cep saatime bakıyordum. son 10 saniye..

Tek tek saydım. Hayatımın en uzun 10 saniyesiydi. Tam 10 saniye sonra büyük bi patlamayla ortalık toz duman oldu. Gö gözü görmüyordu. 15 dakka çayırdan bişey gelmedi. Galiba patlamışlardı.

Evet. Patlamışlardı. Toz bulutu ortadan kalktığında eskiden 20 tank enkazı olan çayor hurdalığa benziyordu. Grirde kalanlarsa taaruz atrşi açıyordu. Onları avlamakta bizim için basit bi iş olmuştu.

Zafer naralarıyla ortalık coştu. Ama bi kişi bile keşke kaçsaydık drmedi. Bi kişi bile

Aradan yarım saat geçtikten sonra gökyüzündeki kar bulutların arasında büyük uçaklar belirdi. Bunlar bombardıman uçağıydı. Sonumuz gelmişti...

Hemen bi tank enkazının yanına yattım. Genelde oralar bombalanmaz direk cepheye yağdırılır. Ortalık çok kötü bi hal almıştı. Bağırşlar. Çağırışalr. Yerde oluşan geniş oyuklar. Çok korkuyordum. O an jayatımda korkmadığım kadar korktum.

Bombalama bitince etrafımda bakın maya bailadım. Tanıdığım suratlardan hiçbirini görmüyordum. Kulaklarımdaki iğrenç çınlama sesi bi türlü dinmemişyi. Som gördüğüm şey Hanz ın gövdesiydi.

Güzel gidiyor rez

Devammmmm

Yerde öyle hareketsiz yatıyordu. Üstümde öyle bir yorgunluk vardıki yanına bile gidecek gücü kendimde bulamıyordum. Tank enkazına yaslanıp etrafıma bakınmaya devam ettim. Sonra bi sigara yaktım. 2 3 dakka sonra Hanz ın yanına Mikel geldi. "Haaaaanz!!! Haaaaanz! " diye bağırıyordu mikel. Sonra yere yığılıp ağlamaya başladı. Galiba ölmüştü. Ben burdan sadece kafasını omuzlarını ve kollarını görebiliyordum. Bi anda ayaklandım ve yanlarına gittim. Gitmez olaydım.

Hanz'ın gövdesi vardı sadece kasıktan aşağısı kopmuştu. Kim bilir nerdeydi. Ordan sarkan bağırsakları kusmama yetti. Mikel hemen yanıma gelşdi "Sen iyimisin dostum?" diye sordu. Senin için üzgünüm dedim ve oturdum. Bi sigarada ona verdim.

bikaç dakka sonra yüzbaşıları geldi. Kayıp kaç kişi diye sormaya başladılar. Şuanlık 1 dedik. Yani bu tarafta 1 kişiydi. Hanz ben ve Mikel den başka.

Bizim yüzbaşı "69 öldü var,15 de yaralı, 4 ünün durumu fena " dedi. Olacağı buydu. Bu bomabrdımandan sağ kalanlar hayatımda gördüğüm en şanslı insanlardı. Ne denilebilir. Oracıkta yapayalnız kaldık. Destekle beraber gelen yüzbaşı bi tiger tanka 3 kişiyi daha alıp sınıra doğru ilerleyeceğini söyledi. Kalan 2 tiger ada gelen desteklerden binenler oldu ve yüzbaşıyı takip etme kararı aldılar. Ölen 29 kişinin içinde cepheye ilk geldiğimizdeki adamların büyük çoğunluğu vardı.

Zaten askerlik benim içinde daha fazla devam etmeyecekti. Bizim yüzbaşı içinde oracıkta bitti denilebilirdi... Arkadan bi silah sesi duyduk ve hemen gittik. Bizim yüzbaşı rütbesinin ağzına koyup intihar etmiş. Bi yenilgiyle pes edecek bi insana hiç benzermiyordu. Gerçek yüzü çok farklıymış.

Destekle gelen yüzbaşımızla Mikel le beraber gitme kararı aldık. Berlin'e geri dönüyorduk. Herşeyin biteceği yere.

Yolda herhangi bi rus görmeyeceğimiz için tankın içine girmedim. Taşağı bol gelenler gibi taretin arkasına verdim sırtımı ve yola koyulduk. Rus cesetlerinden kaç paket sigara buldum saymamıştı. yol boyınca sürekli sigara içecektim. Öylede olmuştu zaten.

40 50 km lik uzun bi yolculuk sonrasında berlin sınırına vardık.
Maceranın başlayıp bittiği yere. Dış Sokaklarda hareketlilik yoktu. iç sokaklardansa gümbürtülü sesler geliyordu. Savaş sokakları yiyip bitiriyordu.
Yanan cesetler parçalanmış cesetler ve herbir yanı parça pinçik brandenburg kapısı...

Kapının arkasında 2 tane kv1 imha ettik ve içerlere ilerlemeye devam ettik. Bikaç km sonra ruslarla çevrili reichstag ı gördük. Flamalarımız sökülüp yakılmış, rus sancakları heryeri kaplamıştı. Askerlerimiz bir bir teslim olmuş yada ölmüşlerdi. Bi tank daha avladıktan sonra rus howitzerleri tanklarımızı patlatmıştı.

Avcumun içindeki derin kegib silah kullanmamı engelliyordu. Yanımdaki herkes öldürüldü. Tek teslim olan bendim. "3. Devlet Nazi imparatorluğu başkanı Adolf hitler intihar etmiştir. Başkomutan teslim bildirgesini imzalamıştır. Savaş bitti. Savaş bitti. Savaş bitti... " bu anons sonraki 5 yılda duyacağım SON almanca kelimelerdi...

Rütbelerimiz ve silahlarımız elimizden alındı. Bir gece sadece yemek ve sudan başka hiçbirşey verilmedi. Ertesi sabah trenlere bindirildik. 50.000 alman eri ruslara teslim olmuştu ve bende onların içindeydim. Upuzun bi yolculuktan sonra Stalingrad da idik.

Üniformalarımız deüiştirikdi. Bi raş madenine indik ve kazmaya başladık. Bu benim için 3 ay sürdü. Ye sıç maden kaz. Neyseki sadece 3 ay sürdü.

3 ayın sonunda yanımızda getirebildiğimiz tüm eşyalarımız elimize verildi, Ne büyük şanstırki traktör fabrikasına işçi alınacak duyurusu yapıldı. Kura ile seçilecekti gidecek işçiler. Bu madenden kat ve kat daha güzel bir işti. Sorumlu subaya ismimi yazdırıp işçi kimlik kartımı verdim. Hafiften rusca da öğreniyordum. Almanca konuşanlar anında infaz ediliyordu.

Bir hafta sonra kura sonuçları çıktı. 500 kişilik katılımdan seçilen 70 isim tek tek açıklandı. 7. Sırada benim ismim açıklandı. O mutluluğu yaşamak herşeye bedeldi.

Birkaç saat sonra eşyalsrı toplama emri verildi. Sırt çantamı topladım ve toplama alanına ilerledim. Tek tek kontrol edildi işçi kartları. Bikaç uyanık oldu ismi okunmadığı halde sıraya girenler. iyi bir dayak yiyip madene geri gönderildi.

4 kamyonete 20 şer kişi bindirilerek yola çıktık. 1 saat sonra fabrikadaydık. Önce eşyaları yerleştirmek için işçi lokali gibi her odada 2 şer yatak olan odalsra koyulduk. Yanıma kimse gelmedi. neden bilmiyorum galiba herkes tek tek yerleşti galiba lokalde çok boş yer vardı.

Bir saat sonra yemek için kantün gibi biyere indik. Yemekler şahaneydi. Rusyada alman askeri esirlere böylr davranılması bemi çok etkiledi. Ardından fabrikaya geçtik.

Fabrikada 3 bölüm vardı. Biri kamyon şasi ve kasa üretim bölümü biri traktör üretim bölümü diğeri ise tank ve top üretim alanıydı. Tanklarla haşır neşir olduğum için o bölümü seçtim ve ilk günden işe koyulduk.

Burda efsanevi IS - 2 tankları üretiliyordu. Donanımları mükemmelfi. Tanrıya burada olduğum için senelrce şükür ettim.

Tam 4 buçuk sene buradaalıştıktan sonra salınıverildim. Mahkum olduğumuz için aybaşı maaş alamıyorduk fakat salınıverilince cebime güzel bi psra koydular.

Hemen tren garına gittim ve yolum avusturya ana vatanımdı.

Artık huzurlu bi hayatı ecelime kadar yaşayacaktım.

Johann Spielberg 1945-1951

Okuyan herkese teşekkürler.
ilerde 2. Dünya savaşında bi türkü ve komedileri anlatan bi hikaye yazabilirim beyler magruder i unutmayın hadi kalın sağlıcakla