Rezervasyon

Yüzbaşı ve bikaç kişi öldürdüğümüz rusların üniformalarını giydi. Yüzbaşı bikaç rusca selamlama gibi şeyler öğretti askerlere. Tankı 180 derece çevirdik. Gelecek olan rus birliğine karşı. Kalan ekip ölü taklidi yapacaktık.

Bi 15 dakka sonra başka bi t34 tankı ve 4 tane de er geldi. içinden öürettebattan sadece bi kişi kafasıyla gövdesi görünecek şekilde tanktan çıktı. Yüzbaşıyla rusca bişeyler konuşuyordu. Taki rus olan düzmeceyi anlayana kadar...

Tankın üstünde duran rus galiba tuzak diye bağırdı ve bağırmasıyla gövdesine iyi bi atış yaptım. Aynı anda ele geçirdiğimiz tankın topu ateşlendi ve karşımızdaki düşman tankının taretini patlattı. Diğer kalan 4 rustan 3 ünü hemen siper aldı ve diğeri ise teslim olacaktı. Elleri havada bize doğru yavaş yavaş gelirken arkadan bi mermi teslim olanın tam kafasına isabet etti.

Ruslarda ya öleceksin ya da kazanacaksın ideolojisi ağır basıyordu.

Rez iyiymis

Rezervullah

Taretini patlattığımız tankın içinde 3 kişi varmış. Birini ben öldürmüştüm. Diğer 2si taret patlayınca hayatta kalma ihtimalleri yok gibi bişey denebilirdi. Kahretsinki varmış...

Yüzbaşı tankın içinden geleln sesleri dinleyince güzel bi scheiße çekti. içerde birisi hayatta kalmış ve telsiz aracılığıyla acil bombardıman istemiş. Yüzbaşı hemen u bahn istasyonuna inip doktorlara ve yaralılara haber verdi. Burası birazdan bombalanacak. Hemen tahliye edin!

Tüm ekip sakat yaralıların dışarıya çıkarılmasında yardım ettik. Durumu hayli kötü olanlara yardım etmek istesekte bırakın bizi ölelim ve huzura kavuşalım diyorlardı. Elimizden bişey de gelmiyordu ama onları oracıkta bırakmakta baya koymuştu.

20 dakika kadar sonra istasyondan yaklaşık 5 km kadar uzaklaşmıştık. Tankın içi genişti. Öyle bir tankın içine neden 4 kişi koyup savaşa gönderir bu ruslar hala anlamıyorum. Biz içeri 7 kişi girdik ve tankın dışında da 4 kişi seyahat etmeye başlamıştık. Biraz sonra 5 6 km uzakta bayağı büyük bi patlama oldu. Rüzgarını ta burdan hissetmiştim. Arkadaşlarımız için baya kötü olsa gerek. Huzur içinde uyusunlar...

anlat panpa takipteyiz.

Takipteyim güzel gidiyor

Yüzbaşıya nereye gidiyoruz diye sormadım. Sorsamda cevap vermezdi galiba. bi yarım saat sonrasında çayırın ortasında durduk. Yüzbaşı dürbünüyle baktı ve cephe gördüğünü söyledi. Rus cephesi değildi. Alman cephesiydi.

Eğer bu tankla cepheye doğru gitmeye devam etseydik cepheye 3 4 km varamadan bizi uçururlardı. Yanımızda telsiz frekansı ayarlıyıp cepheyle konuşma yapacak bi telsiz öperatörüde yoktu. Sonra yüzbaşının aklına ince ve güzel bi fikir geldi.

10 km yayan yürüyemezdik. Gerçi benim için zor olurdu uzun yürüyüşleri hiç sevmem. Yüzbaşı çantasında herzaman kenarları altın sarısı pullu bi heer (kara kuvvetleri) bayrağı taşıyormuş.

http://vignette3.wikia.no.../latest?cb=20110617151108

Eğer bu bayrağı boylamasına tankın sağından soluna doğru açarsak belki dost olduğumuzu anlarlar ve ateş etmezler diye düşünmüştü. Ve haklıda çıkmıştı.

Tankın taretinin sol tarafına ben oturdum. Sağ tarafınada başka bi arkadaş oturdu ve bayrağı açtık, ardından 60 km/h hızla cepheye doğru ilerlemeye başladık. Yol boyunca hiçbir sıkıntı olmadı. Cepheye vardığımızda bizi bikaç subay ve er karşılayıp ihtiyaçlarımızı karşıladılar, yiyecek, cephane, kıyafet akla gelen herşey. Geceyi geçirmek için uygun biyer buldum ve yattım..

kardeş şukunu vermek için giriş yaptım, rez. Bir de kitabın adını paylaşırsan memnun olurum çok sardı

lan bir sürü gibimsonik hikaye trend'e girerken bunu kimse okumuyor ama devam et hacı dayı . Bir Der Untergang olmasa da güzel olmuş.

gerçekten kendin yazdıysanda allah var çok başarılı panpa

Sabaha yüzbaşı beni uyandırdı. Bir konserve verdi ama ben istemedim bende var efendim teşekkürler dememe rağmen ayağımın yanına konserveyi bırakıp uzaklaştı. Yüzbaşından başka kimseyi tanımıyordum lanet cephede. Herkesin kendi arkadaşı vardı. Bende bikaç kişiyle tanışayım dedim ve ilk olarak geçen akşam benimle beraber bayrak açan adamın yanına gittim. Oda tek başınaydı yemek yiyordu. Uzaktan yemeğini bitirmesini izledim ve sigarasını yakınca yanına gittim.

Merhaba dostum, benim adım Johann. Mikel deyip elini uzattı. Tokalaştık ardından bi sigara da bana uzattı. itiraz etmeden aldım. Direk "Annem savaş başladıktan bikaç gün sonra kalp krizi geçirip öldü. Babamsa beraber aynı cephede savaştığımız Normandiya'da gözlerini yumdu. Normandiya'dan kaçan son taburdaydım. Belki birgün abim Stefan la buluşup bi kahve içeriz. Onu gerçekten özledim." dedi. Adamın acısı büyüktü. Yaşadığından bile şüpheli abisini belki göremeyecekti. "Birazda sen anlat dostum." dedi ve lafa girdim:

"Gözlerimi Linz'de açtım. Babam çiftçiydi. Annem kanserdi. Beni doğurduktan sonra kansere yakalanmış. Öğrendiğim yaşlarımda, anlamaya başladığım yaşlarımda keşke doğmasaydım diye haykırdığım için dayak yediğimi hatırlarım. Bi ablam vardı. 1934 te evi terketti. O yıldan beri haber almadım kendisinden. Annem ablam gidince daha fazla dayanamadı 1936 da öldü. Savaş başlayınca babamla beni alman askerleri gelip aldılar. Hiçbirşey söylemeden elimize silahları verip eğitim verdiler. Garip geliyordu. Daha gençsin yaşın 21 neden böyle şeylerle uğraşıyorsun? Elinde defter kitap okumalısın. Dünya zalim... "

Beyler herhangi bi kitap film değil bunlar, izlediğim filmlerden oynadığım oyunlardan felan topladım karma koydum buraya

Yüzbaşı dan sonra nihayet başka biriylede tanışmıştım. Cepheyi beraber turlamaya başladık. Mikel beni birinin yanına getirdi. Adı Hanz mış. "Bak Johann, bu benim çocukluk arkadaşım Hanz.". Aklıma Karl geldi...

insanların çocukluk arkadaşları, kan kardeşleri vardır. işte Karl'da benimkiydi. Ama ölmüştü. O an içimi bi hüzün kapladı ve ağlamaya başlamıştım. Hemen ordan uzaklaştım. Mikel yanıma gelip noldu dostum diye sordu. "Hanz senin çocukluk arkadaşın demek." -"Evet, ne varki bunda ?" , "Benimde birtane vardı ama şimdi yanımda değil" -"Ne kadar güzel insanın yakın dostları olması" , "Öldükleri zmana iyi olmuyor ama" dedim ve omzuma 1 2 kere el koyup uzaklaştı.

Bikaç dal sigara içtikten sonra Hanz ve Mikel'in yanına gittim. Hanz "Merhaba dostum tanışamadık bir anda gidiverdin ben Hanz". ,"Kusura bakma geçmişi bi nada hatırladımda yakın arkadaş diyince." -"Önemli değil kardeşim, Mikel anlattı, senin için üzüldüm."

Bu muhabbet olduktan sonra nerelisin annen baban felan fistan konuşmaya başladık. Hanz ı o öldürdüğümüz 8 rusun cesetlerini ararken yanımızdaydı yani beni baygın bulduklarından beri birlikteydik ama tanışamamıştık bi türlü. Konuşmamızın sonlarına doğru Yüzbaşı bize seslendi ve 3ümüzde yanına gittik. Orda bi 10 15 kişi toplanmıştı.

"Evet baylar, gelen bildirele göre cephemize tank ve uçaksavar desteği gelecek (burda millet coşku ve heyecan naraları atıyordu). Fakat bi saldırıyada maruz kalabiliriz. Dua edinki saldırıdan önce destek gelsin.."

reserved

panpa güzel gidiyon devam

Like undertang

Gidecek biyerim yoktu. Mecburen sığınak ve yiyecek için cephede kalacaktım.

Aradan 4 gün geçti. Ufukta görülenler ağlamaya yetecek kadar güzeldi.

3 tiger e iki tabur piyade ve ve birde howitzer aheste aheste geliyordu cepheye. Cephedeki askerler coşmuştu. Grlen birlikler karşılandı ve subaylar konuştu. Gelen rkipteki yüzbaşıdan emir alacaktık artık.

Ertesi sabaha gayet güzel bi şekilde uyandım. Yemeğim önümde kabanım sırtımda bana saygı duyuluyor. Herşey gayet güzeldi. Ta ki 3 gün sonrasına kadar...

Rez devam

Rez alıyım değerlencek