Bizi görmemeleri imkansızdı. Bu küçük brik ile fazla uzağa da kaçamazdık. Bize acımayacaklardı...
Yelkenleri tam takım indirdikten sonra güneye doğru yol almaya başlamıştık fakat korkulan oldu.. Kalyon bize doğru geliyordu.

Kaçmamız artık imkânsızdı. işaret için fişek attılar durmamız isteniyordu, ve artık kaçamayacağımı bildiğimiz için demir attık. Gemi bizim gemiye doğru yaklaştığında bir kayıkla 2 tane ispanyolca bilen adam geldi. Eğer teslim olursak canımıza ve malımıza zarar gelmeyeceğini belirtti. Kaptan, mecbur teslim olmak zorunda kaldı. Sanırım tek başıma 4 katlı ebesinin amı kadar olan 62 toplu kalyona karşı gerilla mücadelesi veremezdim.

Ağlıyordum.. Teslim olduktan sonra kalyona aldılar bizi.

ispanyol gemisiyle yola çıktıktan sonra, abaco adalarının 120 fersah doğusundayken, farklı bir olay yaşadım. Geminin güvertesinde otururken, gözcü bağırdı,

Bir ingiliz kalyonu yaklaşıyor efendim!

entryleri kısa kısa giriyorum daha fazla entry olsun diye. okuyan olursa fazla fazla girmeye başlarım.

Belki de hayatımın en taktan dönemini yaşıyordum.. Keşke doverda eşimle kalsaydım. Keşke.. Sanırım o kalyonda 1 ay kaldık. Her gün kuru ekmek ve taze olmayan az biraz su içebildik. Nihayet 1 ayın sonunda sanırım demir attık. Fakat nereye geldiğimizi bilmiyorduk.

Ellerimiz zincirli bir şekilde indik gemiden ingiliz köpekleriyle. Mahkemeye çıkacaktık. 1-2 gün meşhur jamaika hapishaneleri tarzındaki bir hapishanede tuttular bizi. Sıra yargıya gelmişti.
Tam 30 kişi olarak geminin kaptanı ve mürettebatı dahil ingiltere kraliçesine karşı düşmansal davranışlar sergilediğimiz için tutukluyorlardı bizi.

-Eğer bu gün boğulacaksak, burada değil!

Plana göre ben 20 ye yakın esir toplayacaktım ve denize atlamalarını söyleyecektim. Sonra El Dorada adındaki fırkateyne geldiğim zaman esirerin hepsi gemiye tırmanacak ve kaçıracaktık.

Arkamızda bizi bekleyen bir fırtına vardı. Hayatımdaki en şanslı günüm kesinlikle buydu.

sanırım bir fırkateyn çalacaktık. Bunun için biraz adam toplamam lazımdı ki chicha:

-Bu gemilerde senin ve benim gibi tak çukuruna düşen bir sürü aptal var. onları kurtarırsan seninle cehenneme bile gelirler.

Dediği gibi de oldu. Zaten filo şu anda demir atmıştı işi yapmanın tam sırasıydı. Vardiyalı olarak nöbet tutan askerler vardı ve şu an çoğu kişi dinleniyordu. En uygun zamandaydık.

Geminin pruva tarafında 10 tane esiri bağlı olarak gördüm. Başlarında bekleyen askeri gittim ve sessizce boğdum. Esirleri kurtardıktan sonra denize atlamalarını ve chicha adındaki pekekenti takip etmelerini söyledim.

-Ben ingilizim!

diye bağırdım. 30 tane ispanyolun arasında 31. Kişi olarak ingiliz olmak hakimi şaşırtmış olabilir. -Ne işin var ispanyol binlerinin arasında!

-ingiltere'ye gelmek için başka gemi bulamadım bayım.

-O zaman işler değişir koçum, Vatana ihanetten yargılıyorum seni!

Şoka uğradım amk. 30 ispanyol hakkındaki karar 2 yıllık hapisti, belki de ardından ispanyaya falan göndermişlerdir bilmiyorum. Belkide idam edildier.

Fakat hakimin benim adıma verdiği karar daha değişik olacaktı;
-Bu şerefsizi North caroline'a giden 12. Filoyla gönderin!

Gemide esir olacaktım sürünecektim amk. Belki de hayatımı değiştiren şey gemide esir olarak gönderilmemdi!

Filoda yaklaşık olarak 10 gemi saymıştım. 3u gözcü, 2si brik, 4 firkateyn ve bir adet amiral hat gemisi bulunmaktaydı. Fırkateynlerin birin en altındaki tak çukurunun birine attılar beni. 2 kişiydik burada. Yanımda zenci bir arkadaş vardı. Adı Chicha idi bu arkadaşın.

Chicha afrikalı bir köleydi. yaklaşık 2 aydır bu tak çukurundaydı. Ve ırkçılık en nefret ettiğim şeylerden biri olduğu için zencilere sempati duyarım hep. Bu tak çukurundan çıkmak için beraber çalışmamız lazımdı.

-Hey
+Planın nedir?
-Sanırım ingiltereye gitmem lazım.
+O zaman önce bu tak çukurundan çıkmamız lazım.

Kaldığımız yerde sadece ayaklarımız zincirliydi yani gibsen ayağa kalkamazdık.
Bi plan yaptım.

Nassaudaki 1 yılımda etrafa dehşet saçmıştık, nice gemiler karşımızda sular arasında boğulmuştu. Bir sene korsanlık yaptım fakat kimse tarafından tanınmıyordum. ingiltere'ye dönmem için bir sakınca yoktu. Royal fortune'dan ayrılıp kaptan Roberts ile konuştuktan sonra bir ispanyol gemisine atlayıp önce ispanyaya gidecektim. Ordan da sivil bir gemiye atlayıp ingiltereye dönebilirdim. Bunu yapmamın sebebi ise ingiltereye gidebilmem için en yakın ingiliz gemisinin 1 ay sonra gelecek olmasıydı, havana veya kingtona gidecek olsam bu sefer oralarda bu kılıkla hoş karşılanacağımı sanmıyordum.

Mektubu alıp baktığımda hüzünlendim. Karolinden gelmişti;
Leopard, biliyorum seni kırmış olabilirim. Şu an ne yaptığını bilmiyorum fakat Dover'a geri dönmelisin. Bir kız çocuğun oldu, adını mary koydum. Beni istemiyor olabilirsin ama kızımın babası büyümesini istemiyorum.'

Tavernada kankalarımla romlarımızı yudumlarken bir ingiliz bayraklı sivil kargo gemisi kıyıya yanaştı. ingiltere'den mektuplar geliyordu, umursamadım. Bazı arkadaşlarım masadan kalkıp gittiler, biri geri döndü ve dedi ki: Leopard, senin adına bir mektup var!

okuyanlar kendini belli etsin lütfen, okuyp geçmeyin boş entry falan da atabilirsiniz.

eşim karolinle tekrar konuştum ve bu işi yapabileceğimi ve karayiplere gideceğimi söyledim. beni desteklemeyeceğini, eğer böyle birşey yaparsam birdaha benimle görüşmeyeceğini söyledi. Hayatımın geri kalanını bir köylü olarak ve sürekli aynı günleri yaşamaktansa, karolini gibtir etmeyi tercih ettim. az bişey paramla bir ingiliz tüccarının gemisine atladım. bundan sonra karşılaşabileceğim tek sorun ispanyol gemileriydi..

Evet, yolculuğa başlamıştık. geminin güvertesine oturdum, ve bir şişe rom istedim tayfadaki birinden. yolculuk gayet güzeldi. görebiliyordum... ilerde kendi filom var, karayipler bana hükmediyor, param o kadar fazla ki gemilerle taşıyamıyorlar , bütün herkes benim için çalışmak istiyor görebiliyorum... geminin dümeninde tayfama emir verirken heryerden altınlar paralar akıyor..

Sağ salim karayiplere ulaştım ve kingstondayım. Buradaki herkes neredeyse fakir ve iş yok millet iş arıyor amk. ben ise bir şeker kamışı tarlasında yine çiftçi olarak işe başladım. amacım az daha para biriktirmek ve buraları daha güzel keşfedebilmekti zengin olacaktım eminim. plantasyonda 1-2 ayım geçti.. ve işten çıktım. normalde ingilizler kingstondaki plantasyonlarda zencileri parasız köle olarak çalıştırırlar. fakat benim çalıştığım plantasyonun sahibi zengin bir flemenkti. Ve plantasyonun başına yıkılmamasının sebebi ingiliz valiye rüşvet vermesiydi. Şimdi ise işten ayrıldıktan sonra ne yapacağımı düşünüyordum...

Şimdi ise kingstondan ayrılmayı düşünüyordum. zaten ingilizlerin kaynadığoı bir yerde zengin olmam neredeyse imkansızdı. O zamanlar korsanların kaynadığı bir mekan olan Nassauya gidecektim. Tekrar gemiye bindim ve yolculuğa çıktım. Nassauya gittiğimde burada iş bulmam alzımdı ve yine işsiz fazlaydı. Ve nassauda kolay kolay dükkanlarda iş bulunmuyordu, en çok iş gemilerde vardı. Royal fortune adlı bir korsan fırkateyninde işe başladım...

Diğer hat gemisine atladağım zaman 10 tane esir de orda gördüm. başlarında bekleyen asker uyuyakalmıştı. o serileri de kurtarıp denize atlamalarını söyledim.

Herkes denizdeydi. Chichaya işaret verdim. El dorado bizi bekliyordu..

Bütün topladığım adamlar bi anda güverteye çıkıp orada nöbet tutan askerleri denize attılar. Chicha yanıma geldi, bende dümene geçtim.

Yaklaşık 20 toplu olan bu fırkateuni çalıyorduk. Chicha serdümenim gibi emir vermeye başladı, evet o benim gelecekteki serdümenim olacaktı.

Yelkenleri hızla indirdikten sonra demir atmış olan filonun arasından çıkıyorduk. Ve anında bütün gemilerde çan çalmaya başladı. Bütün askerler telaş içinde,
demir atmış olan filoda yelkeni açık olan tek gemi el dorado.
Tabi ki garip.

Fırkateynde değişik adamlar vardı, kimisi benim gibi karısını çocuğunu bırakmış, kimisi daha hiç evlenmemiş. Fakat bu sıkıcı hayat için fazlasıyla enerjiğiz. Onlar işlerini yapıyorlar sadece... Tek amaçları karı kız, para ve rom. Fakat benim farklı bir amacım var. Evet ben buralara hükmedeceğim arkadaşlar. Ben buraların en zengin insanı olacağım. Karayipler önümde diz çökecek. Irkçılığın olmadığı emperyalistlerin olmadığı kendi mekanıma sahip çıkacağım.

Gemide uzun süre çalıştım, zaten bir çiftçinin gemiciliği anlaması bu kadar uzun sürebilirdi. Dümenciliği kaptanlığı ve gemiler hakkında her şeyi neredeyse öğrenmiştim. Bu fırkateyn artık evim olmuştu benim.. Korsan olarak geziyorduk karayiplerde. 2 aydır karaya hiç ayak basmamıştım. Denizin ve o kadar sürenin verdiği yorgunluk ve bitkinlikle yüzümde bir halsizlik vardı, çökmüştüm. 2,5 aylık seferden sonra nihayet nassaudaydık.