Akşam hepsinin telefon numarasını aldım . Mustafa beni arabasıyla eve bıraktı . Çok iyi adamlardı . Mutluydum ilk defa bir gece mutluydum .

Eve geldiğimde telefonda Duygu dan mesaj vardı *Çağatay bugün için çok teşekkür ederim bir daha buluşup seninle muhabbet etmek isterim* yazıyordu . Mutluluğum bir anda Everest dağlarına tırmanmıştı . Neden böyle olmuştu ki şimdi ?

Hay dıbına koyayım aşık oluyordum . Mahmut abiye mi ? Hayır tabi aptal . Tabi ki de Duygu ya ...

Duygu ya benimde onla görüşmek istediğimi belirten bir mesaj attim ve duşumu almaya gittim . ilk defa aklımdan 31 geçmemişti . Öğrenmiştim ki 31 aciz insanların daha da doğrusu , yalnız insanların uğraşıydı . Şarkılarımı söylerken yatağıma uzandım ve düşünmeye başladım . Uzun bir süre sonra hayatım ilk defa yoluna girme sinyali veriyordu .

Amca olmuştum . Emre gibi bir kardeşim vardı . Duygu gibi bir dostum vardı . Mahmut , Mustafa ve diğerleri gibi abilerim arkadaşlarım olmuştu . Gerçekten yolundaydı herşey . Ama elimde kalan para da suyunu çekiyordu az buçuk .

Ertesi gün Emre'nin yanına gittim . Duygu mevzusunu açtı hemen . Anlattım bende işte . muallak muallak sırıtmaya başladı hemen. Junior Emre nasıl lan diye sordum . Başladı fotoğraflarını göstermeye . Abartmiyorum , kesintisiz 2 saat fotoğraflarını gösterdi. Ulan çocuk daha yaşını doldurmamış 1000 tane fotoğrafı var . Ne adamsın Emre dıbına koyayım ya ...

1 kaç hafta rutin geçti . Mahmut abilerle falan akıyorduk akşamları , Emre'yi de tanıştırmıştım . Tam bir grup olmuştuk yani . Duygu ile de her akşam konuşuyorduk . Hafta sonu gelmişti . Duygu'yu emirgan korosuna falan zütürecektim .Pier Loti tepesine falan çıkacaktık . Yani güzel bir gün geçirecektik .

Buluştuk Duygu ile . Yine çok güzeldi ama bugün bir başka güzeldi . Yakındık yani , sorunumuz yoktu en azından . Pier Loti ye çıkarken Duygu'nun bileği burkuldu .
Duygu: D. Ben: B

B= iyi misin Duygu?
D= iyiyim de burayı daha fazla çıkamam gibi
B= istersen kucaklayayim seni ( gülerek )
D= He dimi 1 sakat ben varım bir de sen sakatlan sonra kalalım ortada ( tebessüm ederek)
B= Sen beni tanıyamamışsın *

Duygu'yu kucakladim ve yavaşça Pier Loti tepesine çıktık . Ebem gibilmişti açıkçası , yalana lüzum yok ...

Harika bir gün geçirmiştik . Akşam olmuştu . Duygu'ya istersen sana yemek ismarlayabilirim dedim .
Bana " Dışarda yemeyelim yaa , birşeyler alalım ben pişiririm evde" dedi . Kalbim küt küt atmaya başladı . Ama gerçekten aklımdan fesatça birşey geçmedi.
Olur diyebildim sadece. Markete uğradık . Kıyma falan aldık . Patates köfte yapacağım sana dedi .
Severdim , hatta bayılırdım .

Eve vardık . Eee haliyle ev darmadağın bir haldeydi ...

Duygu ya mutfağı falan gösterdim . Bende evi biraz toplayayim dedim .
Evi topladım . Mutfaktan şarkı sesleri geliyordu . Güzel bir sesi vardı Duygu'nun . Yanına gidip " Kulaklarım kanamaya başladı " dedim .

"Pislik" dedi hafif tebessüm ederek . Çok tatlıydı ...

Yemeği hazırladı . Sofraya oturduk . Tam başlayacağız . Telefonum çaldı . Arayan Emre idi .

Emre : E. Ben : B Duygu: D

E= Aç lan gapıyı , Haluk Beyfendi ben ve damla hanım geldi .
B= Vay kardeşim açıyorum açıyorum.
D= Kim o ?
B= Emre vardı ya , karısı ve oğluyla gelmiş . Sıkıntı olmaz senin için sanırım . istersen seni evine bırakırız.
D= Yok ya , asıl senin için sıkıntı olmaz değil mi?
B= Saçmalama .

Kapıyı açtım . Emre " Naber la tipini gibtiğim " diye içeri girdi ve haluğun pipisini açtı girer girmez .

dıbına koyayım Emre , adam tam baba profili ya * )

Emre içerde kim var la dedi . Duygu'nun olduğunu söyledim . Emre pat diye salona girdi . Damla arkadan biz sizi rahatsız etmeyelim muhabbetine girecekti ki susturdum ve içeri buyur ettim .

Kaynaşmışlardi . Damla börek falan getirmişti . Çok mutlu bir tablo duruyordu önümde . Düşünsenize , yani benim yerime kendinizi koyun . Damla ve Duygu'nun samimileşmesi , Emre ile benim kardeşliğim .

Haluk . Herşey çok güzeldi . Çok güzel bir akşam geçirdik . Hep beraber . Akşam saat geç olmuştu . Emreler evlerine gitmişti . Duygu ile başbaşa kalmıştık .

Ben :B. Duygu : D

B= eee saatte geç oldu , çağırayım bir taksi de zütüreyim seni .
D= Ya ben çok yoruldum bu gece o yolu çekemem , annemlere söylerim birşey burada kalırım. Tabi senin içinde sıkıntı olmazsa .
B= Rahat edebileceksen tabi ki de misafirim olabilirsin ...

Gece yarısı olmuştu. Güzel bir film vardi televizyonda . Duygu ile onu izliyorduk . Düşünüyordum gecenin ilerleyen saatlerinde ne olacak diye . Kendime mukayyet olmalıydım asla öyle bir şey olmayacaktı . En azından bugün olmayacaktı. Filme dalmışken , birden Duygu bana " sen çok iyi birisin , neler yaşamıssın hayatın boyunca ama baksana şuan etrafında seni gerçekten seven insanlar var " dedi ve gözlerini kaçırdı .

Çok tatlı gelmişti bu hareketi . Dizime yatmasını söyledim . Yattı bende saçlarıyla oynadım . Konuşuyorduk , film izliyorduk . Çok güzel dakikalar geciriyorduk . O zaman anlamıştım ki eğer birini seviyorsaniz , onunla yapılan en basit şey bile sexten üstün . Gerçekten ...

Duygu kucağımda uyuya kalmıştı . Çok güzeldi . Kucakladim ve benim yatağıma yatırdım onu . Bende salona geçtim ve düşüncelere daldım . Duygu ve beni düşünüyordum . Acaba olur muydu ? Bu kadar yaşanmışlığın üstüne , burdan da bir darbe alsaydım ne olurdu halim ? Her şeye rağmen korkuyordum . Yani , ne bileyim işte . Ama ona onu sevdiğimi söyleyecektim .

Haftalar ayları kovalıyordu , ben Duygu ile hergun daha fazla yakınlaşıyordum . Haluk her geçen gün daha fazla büyüyordu . Emre'nin hafiften saçları beyazliyordu ...

Bir gün plan yapmıştık Emre ile . O , ben , Haluk , damla ve Duygu kız kulesine gidecektik . Rezervasyon için aradığımızda , bebek konusunda ufak bir sıkıntı çıktı ama hallettik . Orda duygu'ya duygularımı söyleyecektim . Vaktiydi bence .

Büyük gün gelmişti . Çengelköy'e gittim Duygu yu evinden aldım . Emreler'in eve geçtik . Hazırlanma falan derken kız kulesine yol aldık oradan da tekne ile kız kulesine geçtik .

Büyüleyici bir atmosferi vardır oranın benim gözümde . Her zaman bir hatırası vardır kız kulesinin bende ...

Yemeklerimizi yedik . Damla Haluk ve Emre hava almaya çıktılar . Duygu'ya dur dedim ve başladım konuşmaya. " Duygu bilmiyorum yani senin beni o halde bulman , tanışmamız , anlaşmamız , kaynaşmamız . Bunlar beni sana bağladı Duygu , bilmiyorum belki sen benim hakkımda neler düşünüyorsun . Senin gözünde neyim ama sen benim gözümde Allah'ın bana gönderdiği bir lütufsun. Ya şimdi dersen ki bana ben seni arkadaşım olarak görüyorum falan . Hiçbir şey diyemem sana . Sensiz yapamam geyiği de yapmam sana . Yapamam Duygu ben bu zamana kadar kimlersiz yaptım . Sende biliyorsun . Ne olacaksa olsun artık ya , ben senin gözlerine kaçamak bakışlar atmaktan sıkıldım artık. Ben o gözlere benim gözlerim gözüyle bakmak istiyorum artık . Anlıyor musun beni ? Ben seni seviyorum Duygu ... "

Bunların hepsini bir anda nasil söyledim bilmiyorum ama çıkıverdi bir anda . Duygudan cevap bekliyordum . Sessizce bana bakıyordu. Ben tam masadan kalkıp gidecekken kolumdan tuttu ve yanağıma bir bukle öpücük kondurdu
...

Dondum kaldım . Ne diyeceğimi bilemedim . Arkadan alkış sesi geldi arkamı döndüğümde herkes bizi izliyordu ve bu kervana bizim Emreler de dahildi . Kizardım , bozardım bir değişik , bir hoş oldum .

O gün orada , eskileri silmeyi , herşeyden uzaklaşıp gelecegimi düşünmeyi düşündüm . O gün evlerimize dağıldık. Çok mutluydum . Emre de mutluydu . Herkes mutluydu . . .

Ertesi gün Duygu aradı .

Duygu:D. Ben:B

D= Çağatay , babam fenalaştı . ... Hastahanesindeyiz . Gelebilir misin ?
B= Hemen geliyorum , Duygu sakin ol sen .

Emre'yi aradım hemen . işten izin aldı . Atladık arabasına ...

Atlamasaydık keşke . " Keşke"ler ... Hepimizin canı yandıktan sonra kullandığı en sık sözcüktür "keşke " . "Keşke " öyle bir kelimedir ki . insanı deli divane eder . Demek istemsenizde bile keşkeler hep aklinizdadır .

En başından inanamamistim bu kadar güzel şeylerin ard arda gelmesine . Haklıydım arkadaşlar . Haklıydım dostlarım . Maalesef bu kader , mağlup olmaya yenilmeye alışık . Elimizi attığımız kuruyor arkadaşlar . Hani artık ben şuan öyle bir derecedeyim ki . Yani kimsenin etlisine sütlüsüne karışmayan . insanlardan uzak duran bir haldeyim ...

Ne mi oldu ? Yine elimi attığımı kuruttum , yine hüsranla sonuçlandım . Kahpe kaderi yine kendime çeviremedim .

Emre ile giderken . Ters şeritten gelen bir kamyonun altında kaldık . Daha doğrusu kalmışız . Benim aklımda olan sadece . Emre'nin bana ;
"Damla sana emanet arkadaşım , kardeşim . Haluk artık senin oğlun , Damla ' da bacın . Elveda kardeşim , elveda ... " Demesiydi . Ondan sonra bayilmisim . Sinir krizleri geçirmişim . 1.5 ay hastahanede yattım . Sol bacağım ve sol kolum kırılmıştı . Her tarafım yara bere içindeydi . Emre ' m canım kardeşim orada cennete göç etmişti . Yine ben ölmemiştim . Yine bu dıbına soktugumun dünyasında ben mahkum kalmıştım ...

Şuan nasıl mı durumlar ?

Haluk 6 yaşında 1 sınıfa gidiyor . Damla annesinin tarafından bir uzaktan akrabası ile evli . Haluk her beni gördüğünde . içim bir burkulur . Haluk bana her amca dediğinde içim cız eder . Ölüp ölüp dirilirim .

Duygu mu ? Duygu ile hiç konuşmadım . Daha doğrusu hep kaçtım ondan . Belki hala beni arıyordur . Bilmiyorum .
Neyse arkadaşlar . Daha fazla birşey anlatmak istemiyorum . Okuduğunuz , derdime ortak oldugunuz için çok teşekkür ederim , saygılarımı sunarım . Hepinize hayırlı geceler ...

-Keske Beni Sevseydin-

ARKADAŞLAR , BU KADAR. SiZE BELiRTTiM ZATEN . BU KADAR. iSTERSENiZ KURGU PLATFORMUNA GEÇERiM LAKiN BU OLAY BU KADAR YANi .BENi DE ANLAMANIZI iSTiYORUM . KUSURUMA BAKMAYIN , YALAN BiR SON UYDURAMAZDIM ... EYVALLAH