sen içini dök ben ortalığı toplarım

Kendime... devdim! devdim! devrildim geldim.
Kardım, buzdum. eridim, erittim geldim
Aşkı sırtıma aldım, taşıdım, evladım dedim!
Açtım, soldum, sarardım geldim!
Yandım, söndüm, kül oldum geldim
Ellerinle, ellerime su dökebilir misin?

Kimseye sormadım, yolu kendim buldum geldim
Simsiyahların içinden sana karbeyaz geldim
Şimdi beni biraz sever misin?
Ben geldim!

Aç kapını lütfen, çünkü ben geldim.
Çok üşüdüm, çok soğuk yerden geldim.
Bana, bana biraz gülümser misin?

yaz güzel kardeşim yaz.. geç kaldık zaten, sabah sabah başlıyalım..

nolmuş lan burada

duygular akar, durduramazsın bazen
işte öyle bir anda, gel bana

korkular büyür, güven olmaz ya hani
işte öyle olsa da, güven bana

kalbim gizli bahçe
şehrin ortasında
aşk eski hikaye
anlatayım sana

gel bana, gel bana sevdiceğim
isterse tersine dönsün dünya
gel bana, gel bana hep seveceğim
sen yeter ki gel bana

sözler biter konuşamazsın bazen
sen sakın susma, gel bana

kalpler kırılır onaramazsın ya bazen
sen sakın küsme, gel bana

yaz panpaa

Devam devam durma

insanlara güvenmeyi alışkanlık edinirsen, üzülürsün.
edinme o yüzden.

"zamanlar, mekanlar... değişmiş mi bütün insanlar?
adamlar, kötü adamlar... kırar kalbinden, içinden geçerler, çabuk biterler.
köşe başlarından yüzüne gülerler... "

inanma hemen...

bir gün kapıyı çalacaksan eğer, çalma!
anahtar paspasın altında.
direk gir ve çayı demle.
çayı severim ben.

--spoiler--

Benim sevmeye engel evcil acılarım vardı!
Ben, yağmur ağladım bir şehre yağdı...
Ben şehre ağladım, bir yağmur yağdı...
Ben bir ağladım, şehre yağmur yağdı...
Ben... yağmur... ağladım...

--spoiler--

baş ağrısı yapar mısın bilmiyorum.
benim migrenim var zaten.

bir arveles olur musun bilmiyorum, sahi o da kesmiyor beni.
kestiğin yerden, yitireyim kendimi.
gel sen yeter ki...

velhasıl uzaklardaysan, adım at.
bir adım daha yaklaş bana bugün.
yaklaş ki; yanlış işler yapmaya devam etmeyeyim.

sarılmaktan mütevellit, bir kadına "seni seviyorum" demeyeli epey oldu.

suçu ben kendimde görmüyorum bu sefer.
hayat bizi buralara getirdiyse şayet, derler ya hani: "vardır bir bildiği... "

hayatımı paylaşacak kişiye itafen: ne zaman geleceksin bilmiyorum. ama yaşadıklarımdan ötürü sana güvenmem zaman alacak. kimi sadık gördüysem, tatlı tebessümünün altında kalmış olduğum aşikarken, sana direk kendimi bırakamam.

ben sevdiğim zaman çok severim çünkü!
bunaltırım seni.
sarılırsam, çok sıkarım.
canın yanar.
vazgeç benden dersem sana,
"bu kadar basit mi?" sorusunu almam gerekir.

artık çocuk değilim.
hiçbir şey eskisi gibi de değil.

çünküsü, şöyle işte:

"önceleri bir düştüm, hayat bana imrendi.
sonra bir düştüm, anladım!
böyle büyürdü her düş... "

bir gün bunalırsan, bir kahve içip iki çift laf konuşmak istersen gel bana!

"sen dök içini, ben ortalığı toplarım... "