Selamlar beyler saat 04:10

Sizden bir öneri isteyeceğim. Hayatımı anlatacağım. Ve hiç ummadığım bir insana beyinsizce nasıl kandığımı anlatacağım. Bir de "başlık ne alaka amk malı" dediğinizi duyar gibiyim. Malum kişinin adı Selindir.

Çok değil 3 kişi "anlat olm içinde kalmasın" derse parça parça yazmaya başlarım...

Ooo toplanmışız genşler. Hoş geldiniz.

Çalan şarkı : https://www.youtube.com/watch?v=_NnO5e-K5Q8 (Sigara yakalım)

2009 yılında annemi kaybettim kanserden. O zamanlar hiç bi taktan haberim yoktu hayat ile ilgili ne aşık olmuştum ne de çıktığım biri olmuştu (Bu arada şu an yaşım 21)

Liseye başladığım hattaa o dıbına koyduğumun okuluna girdiğim dakikalarda annem vefat etti. 5 sene boyunca o liseye gidip geldim her gün girerken bir parça kopuyordu bedenimden. Sanki her gün o okula girdiğimde annem yeniden ve yeniden ölüyordu. Her gün eve girip "hay gibim böyle yaşamı şimdi evi toplicam yemek yapıcam" diyordum. Her eve geldiğimde evde yemek olmaması her evin kapısına geldiğimde kapıyı açıcak birinin olmaması çok iğrenç birşey...

Neyse, evde babamla beraber tek yaşıyorum babam sabah gidiyor akşam geliyor. yani genelde evde tek başımayım. iki tane ablam var biri şehir dışında biri yurt dışında.
Lisenin 4. yılında bi tiyatroya yazıldım yaklaşık 20 kere sahneye çıktım. Ve O'nunla orada tanıştım. Kendisi çılgın bir kızdı zaten bu her halinden belliydi...

Bir gün çok içtim kafam allak bullak oldu bir baktım mesaj geldi O'ndan sadece selam yazması bile içimde kıpırtılar olmasına neden oldu. O da tiyatrodaydı ve tiyatrodaki hocalar "Buradaki herkes kardeştir kimse kimseyle beraber olamaz" felsefesiyle yapıyorlardı tiyatroyu...

Yine provalardayız geldi yanıma oturdu ve sadece "Beni sevmen için ne yapmam lazım?" dedi. Ben de direk elini tuttum ve başladı o unutulmaz aylar...

Ya beyler kusura bakmayın işim çıktı (evet dıbına koyim 1 gün kadar falan noolmuş neyse)

Yaklaşık bir ay kadar gizli gizli buluştuk çünkü bu hocaların kulağına giderse büyük ihtimalle ben ya da o tiyatrodan atılacaktık. Bir gün dedim ne olacaksa olsun ne bu böyle dedim gittim hocanın yanına. Hocam dedim ben bu kızı seviyorum dedim Çık derseniz çıkarım bu tiyatrodan ve üzülürüm tabiki de ama şunu bilin ki bu ilişki tiyatroyu en ufak derecede etkilemeyeceğine söz veririm dedim. Hoca ise "Tamam ama performansında bir tık bile düşerse bu oyunda yoksun" dedi. Ben bunu göze aldım. Artık herkes biliyordu Onunla bir ilişkim olduğunu. Artık el ele provalara gelmeler hatta ve hatta kulisin karanlığında öpüşmeler başlamıştı... 14 şubat sevgililer günü geldi. Benim için sevgililer gününden daha çok annemin doğum günü olmasıydı 14 şubat. Sabahın köründe kalktım kimsenin olmadığı o mezarlığa gittim annemle konuştum dedim ki "Selam anne ben ne yaptığımı bilmiyorum hayatım nereye gidiyor onu hiç bilmiyorum ama bir kız var ve beynimi kemiriyor umarım sonsuza kadar benimle olur"... Öğlene doğru eve geldim tabi ev bomboş yine. O da bizim eve geldi. Çılgınlar gibi sarhoş olduk güldük ağladık. Aramızda hiç cinsel ilişki olmadı. Onu incitmek istemedim sonuçta...