fakülteme bigibletle gidip bigibletle gelirim ve çoğu zaman gittiğim yoldan geri dönerim, yani giderken doğru istikamette gider dönerken ters istikammette dönerim. arabalar üstü üstüme gelir. ilk başlarda biraz tırssam da sonra tabii alıştım.

neyse efendim yine bir gün ters istikamette eve dönüyorum. yolun kenarında bekleyen bir kadın var ileride, ben diyeyim 100 m sen de 250 metre. yakın mesafe sayılır.

kadın da 25-30 yaşlarında bir şey, yolu karşıya geçebilmek için arabaları takip ediyor. bense zil çalarak ters istikamette ilerliyorum. kadın zili duyacak ve kenara çekilecek diye hesap ederken hatunun dönüp arkasına bile bakmaması ve sonra yolun kısmen boşalması üzerine hareket etmesi ve benim kadına çarpmam... aslında fren yaptım, ama yine de çarptım. engel olamadım.

tabii çarpmamla birlikte hatun önce bir sendeledi, ama düşmedi. kendini toplayınca da açtı ağzını yumdu gözünü. veriyor veriştiriyor, kızıyor bağırıyor çağırıyor. tam cümleye başlayacak gibi oluyorum tekrar söze giriyor, konuştukça kendini daha da gaza getiriyor derken bir an sessizlik oldu.

ben tabii bundan istifade;

"özür dilerim" dedim.

şöyle bir baktı, peki hadi tamam dedi. 

"tekrar özür dilerim" diyerek atladım bigiblete ve uzaklaştım ordan.

aradan bir hafta geçti geçmedi, stajı geçme notumu öğrenmek için bölümün sekreterliğine gittim. karşımdaki kadın o kadındı.

ulan kadın meğer sekretermiş benim staj yaptığım bölümde. neyse tabii bir defa odaya girmiş bulunduğum için korka tırsa notumu sordum. sordum sormasına da hemen arkasından ya şey hakkaten tekrar özür kem küm edecek oldum ki kadın başladı gülmeye. burda da mı der gibi gülüyordu.

bigibleti uzak bir yere park ettiğimi söyleyince rahatladı, tehlikesizdim artık. neyse notumu söyledi ve ben de çıktım oradan. döndüm hayatıma. bu da böyle bir anımdı.