0
yazdan beri vücudumun farklı yerlerinde yağmur tanesi gibi lekeler vardı. ben bunu hiç giblememiştim. bugün doktorda öğrendim.
aile bağlarıyla geliyormuş ve pgibolojik faktörler tetikleyebiliyormuş. gelelim pgibolojime;
anamla babam ayrı ve babanemde kalıyorum. 3 yaşımdan beri. babam sürekli alkol alan, dükkanın önünden geçen hurdacıya ana bacı küfür edebilen bi adam. ben o yüzden pek sevmiyordum bu huur çocuğunu. neyse yazın ben istanbul'a, anamın yanına gidince beni aradı;
- iş buldun mu!!!
+ hayır. iş yok..
- tamam yarın gel, benim yanımda başla...
+tamam (senin ananı avradını gibeyim huur çocuğu. insan çalışmak ister misin diye sorar.)
neyse gittim başladım. bunun bi karısı var, tam bi şırfıntı. ne o beni seviyor ne de ben onu.
abi başladım işe, her dk küfür. her yaptığım hatada küfür. (dayak yok, bu yaşta bi de döverse dükkanı başına yıkardım dıbına koyayım.) daha 2 kere tornavida tutmuşum bana tutmayı bilmiyorsun hayvan herif diyor. 2. hafta bi kaç tane leke çıktı. sonra şu muhabbet geçti;
ben +baba yarın gelmesem olur mu? cildiyeye gideceğim, kolumda lekeler çıktı
oç -ya allahını gibeyim sanki nedir ya?! dıbına koyim bende de var leke. aylin ablanda da var dıbına koyim (karısının adı aylin)
+ iyi tamam.
o gün sanki cildiyede ki doktor bana küfür etmişti. gitmem dıbına koyim, inş yara olur da vicdan azabı çeker dedim ama nerdee.
neyse ben işe başlamadan 4 ay önce 4 aylık sevgilimden ayrılmıştım. bu kızı unutamamıştım ve hala unutamadım. çok sevmiştim ama tipimden dolayı terk etti beni, gitti bi züppeye.
ben bu kızın derdinden aylardır gece 3de 4te yatıyorum. pgiboloğa vericek param yok diye sürekli içiyorum. lekeler çoğaldı tabi. şimdi ise cüzdandaki 3 lirayla nasıl rakı alırım düşüncesindeyim. ve yıllardır sigaraya karşı olan ben sigaraya başlamayı düşünüyorum.
arkadaş çevresi düzeltir moralini dicekseniz şöyle özetliyeyim. okul dışında dışarda görüştüğüm 2 arkadaşım var. biri mahalleden, diğeri istanbul'da. izmit'e gelince görüşüyoruz. kız olarak kardeşim dediğim 2 kız kaldı ve ikisi de bencil. ikisine de sedef olduğumu söyledim 1 saat önce, ikisi de cevap yazmadı. ama sevdikleri çocuğu biriyle gördüğümü söylesem anında mesaj atarlar.
ya işte böyle. moralim kötü, içemiyorum, dertleşemiyorum.
özet: stresten sedef oldum ve moralimi düzeltecek hiç bir etken yok. facede 139 arkadaşım var, 6 kardeş var, 2si okul dışında görüştüğüm arkadaşlarım, bi kız beni giblemeyen 2 kızdan biri. diğerleriyle 1 senedir konuşmuyorum.. he biri de kuzenim
okuyan arkadaşlara çok teşekkürler, kalpten..
edit: dıbına koyayım babamın beni kovduğunu yazmadım, kızdan aklıma gelmedi.
bu oç bana her dk kızıyordu, bağırıyordu amık. ben de beceremiyordum hiç bişeyi. bana dedi ki en sonnunda;
-bi daha hata yaparsan dükkandan içeri adımını atamazsın anladın mı?
arabadayken dedi bunu. ben de benim evin ordan geçerken kuruçeşmede indir dedim. o günden beri konuşmuyoruz, görüşmüyoruz
