scearce

GALATASARAY SPOR KULÜBÜ, 1905

Galatasaray Spor Kulübü, Türk Spor Tarihi'ndeki öncü olma özelliğini hiç kuşkusuz içinden doğduğu ve gene öncü bir kurum olan Galatasaray Lisesi'nden (Mektebi Sultani) almıştır. Okul ile kulüp arasındaki koparılmaz bağ, yadsınamayacak bir gerçeklik ve övünç kaynağıdır.

Devlet adamı yetiştirmek amacıyla II. Beyazıt tarafından 1481'de kurulan mektep, adını kurulduğu bölgeden alır ve "Galata Sarayı" olarak anılmaya başlar. Okul modern konumuna 1 Eylül 1868'de Sultan Abdülaziz döneminde kavuşur. Okul' un yeniden yapılanmasıyla birlikte, Türkiye'de de gerçek anlamıyla ilk sportif çalışmalar başlamış olur ve okulda Beden Eğitimi dersi jimnastikçi 'Monsieur Curel' tarafından eğitim progrdıbına konur. Bu atılımlar gerçekten bir devrim niteliği taşımaktadırlar. Curel, modern aletler eşliğinde çalıştırdığı öğrencileri sportif açıdan geliştirirken, onlar için Kağıthane'de bir idman Bayramı düzenler. Yıl 1870'tir. Bu etkinlikte başarı gösteren sporcular değişik ödül ve madalyalar kazanır ve yarışmaların sonunda öğrencilere "kuzulu pilav" verilir. Bu da, sonraki yıllarda bir başka geleneğin başlangıcını oluşturur.

Curel'den sonra görevi devralan yabancı spor hocaları (M. Moiroux, Signor Martinetti, Stangali gibi), jimnastik ve atletizmin yanı sıra, değişik branşlara da eğilerek (yüzme, kürek, aletli jimnastik), bir ilki daha başlatmış olurlar. Bu çalışmaların ürünü çok geçmeden alınmaya başlanır ve adı Türk Spor Tarihi'ne altın harflerle yazılan Faik Üstünidman'ın yanı sıra, Binbaşı Mazhar Kazancı, Abdurrahman ve Ahmet Robenson kardeşler GSL'nde görev alıp, izcilik, tenis, hokey gibi spor dallarının öğrenciler arasında yaygınlaşmasını sağlarlar. Özellikle Üstünidman'ın ön ayak olmasıyla, öğrenciler futbolla tanışırlar. Ama oynanan futbol, bir kör dövüşünden farklı olmayan ve kural tanımayan bir koşuşturmayı andırmaktadır. Ama futbol GSL' nin Tören Kapısı'ndan adımını atmış ve tam bir salgına dönüşmüştür.

1901 yılında istanbul'da yaşayan iki ingiliz, James Lafontaine ve Horace Armitage, Rum ve ingiliz oyunculardan oluşan Kadıköy Futbol Kulübü'nü kurmuşlar ama 1903'te takımdaki ingilizler bir anlaşmazlık sonucu ayrılarak Moda Kulübü'nü oluşturmuşlardır. 1904 yılında ise bu kulüpler, Imogen, Elpis, Strugglers takımlarıyla anlaşarak, istanbul Futbol Birliği'ni hayata geçirmişler ve bugünkü Fenerbahçe Şükrü Saraçoğlu Stadı'nın yerinde bulunan "Union Club-ittihat Spor" sahasında düzenli karşılaşmalar yapmaya başlamışlardır. Görüldüğü gibi bu takımlar yabancı ya da azınlık takımlarıdır. Türk olmayan ekiplerin gerçekleştirdikleri bu ilk futbol karşılaşmaları, GSL öğrencilerini hem ilgilendirir hem de çok üzer. Artık onların amacı, kendi futbol kulüplerini kurmak, ölesiye sevdikleri bu oyunun kurallarını "hatmetmek" ve yabancılarla boy ölçüşmektir.

Türk olmayan takımları yenmek
Galatasaray Spor Kulübü'nün kurucusu Ali Sami Yen, "Ellinci Yıl" kitabında kuruluş öyküsünü şöyle anlatır: "1 Teşrin 1905'te mektebin beşinci sınıfında edebiyat muallimimiz merhum Mehmet Ata beyin dersi esnasında birkaç arkadaş baş başa vererek Galatasaray'da bir futbol kulübü kurmaya karar verdik. ilk müteşebbisler oyuna ve mücadeleye meyyal arkadaşlardan Asım Tevfik Sonumut, Reşat Şirvani, Cevdet Kalpakçıoğlu, Abidin Daver, Kamil... gibi gençlerdi. Mektepde tahsilde bulunan Bulgar ve Sırp talebesinden çevik ve kuvvetli olanlar da bize iltihak etmişlerdi. Asım'ı muhasebeciliğe, Cevdet'i ikinci reisliğe seçmiş, kendim de Reis olmuştum. Asım her hafta arkadaşlardan birer kuruş toplamakda mahir olduğu için kendisini muhasebeci yapmıştık. Ben Reisliği topu yağlayıp şişirmekle almıştım. Topumuza evladım gibi bakardım. Zaten varımız yoğumuz da toptu. Mektebe gelirken, domuz sokağından geçer, domuz yağı alırdım. Topu onunla yağlar, şişirirdim; yamasını yeni pabucumdan kesmiştim. Bunu gören arkadaşlar, bana hepimizden fazla paye vermişlerdi. Yani o zaman Reisliğe ve diğer vazifelere payeyi, en çok çalışan kazanırdı. Cevdet de ikinci Reisliği formaları yıkadığı için almıştı.

"Maksadımız ingilizler gibi toplu bir halde oynamak, bir renge ve bir isme malik olmak ve Türk olmayan takımları yenmek."
Kulübün adının Gloria (Zafer) ya da Audace (Cesaret) konulması yolunda görüşler ortaya atılmışsa da, sonuçta Galatasaray olmasında anlaşmaya varılmıştır. Araştırmacı Cem Atabeyoğlu, Galatasaray adının, bu takımın yaptığı ilk maçta Rum ekibini 2-0 yenerken, seyircilerin onlardan "Galata Sarayı efendileri"diye söz etmelerinden doğduğunu yazar. Bunun üzerine kurucular da ismi benimserler ve "Adımız Galata Sarayı olsun" derler.

Kurucu Listeler
1905'ten 1919'a kadar Galatasaray Spor Kulübü'ne Başkanlık yapan, mektebin 889 numaralı öğrencisi Ali Sami Yen, inci gibi elyazısıyla tuttuğu Galatasaray Terbiye-i Bedeniye Kulübü ıhsaiyet Defteri'nin (Sayım-istatistik Defteri) 181 ve 182. sayfalarında kurucu 13 üyeyi şöyle sıralar:
1-Ali Sami Yen
2-Asım Sonumut
3-Emin Bülend Serdaroğlu
4-Celal ibrahim
5-B. Nikolof
6-Milo Bakiş
7-Pol Bakiş
8-Bekir Sıtkı Bircan
9-Tahsin Nahit
10-Reşat Şirvanizade
11-Hüseyin Hüsnü
12-Refik Cevdet Kalpakçıoğlu
13-Abidin Daver

1905'te Osmanlı imparatorluğu'nda bir dernekler yasası bulunmadığından, Galatasaray Spor Kulübü yasal olarak tescil edilme olanağını bulamamıştır. 1912 yılında Cemiyetler Kanunu çıkarıldıktan sonra, kulüp yasal bir kimlik kazandı. Yetkili makamlara kulüplerin tüzükleriyle birlikte, kurucu üyelerin ad ve adreslerinin de bildirilmesi zorunlu tutulduğundan, istifa eden ya da eğitimlerini tamamlayarak ülkelerine dönen üyeler ilk listeden çıkarılmış ve 1 Eylül 1913'te kurucu liste yeniden düzenlenmiştir. Kurucu üyelerin yeni sıralaması şöyle gerçekleşmiştir:

1-Ali Sami Yen
2-Asım Sonumut
3-Emin Bülend Serdaroğlu
4-Celal ibrahim
5-Bekir Sıtkı Bircan
6-Reşat Şirvanizade
7-Refik Cevdet Kalpakçıoğlu
8-Abidin Daver.

Renklerin öyküsü
Galatasaray Spor Kulübü'nün ilk renkleri kırmızı-beyaz'dır. Bayrağımızın renklerinden esinlenerek seçilen bu renkler, dönemin baskıcı ve paranoyak yönetimi tarafından kuşkuyla karşılanmış ve futbolcular sıkı bir takibe alınmışlardır. Bu nedenle, sarı-lacivert renkler gündeme gelmiş ama bunlar da kalıcı olmamış ve Galatasaray bugünkü renklerine kavuşmuştur. Bu renklerin öyküsünü Ali Sami Yen'den dinleyelim:

"Birçok yerleri dolaştıktan sonra, nihayet Bahçekapı'daki Şişman Yanko'nun dükkanına gidilerek orada zarif iki yünlü kumaşa tesadüf ettik. Biri, vişneye çalan koyuca tatlı bir kırmızı, öteki de, içinde turuncudan iz taşıyan tok bir sarı. Tezgahtar, mahirane bir el hareketi ile kumaşların dalgalarını birleştirdi. Bir saka kuşunun başı ile kanadının yarattığı renk güzelliğine benzer bir parlaklık hasıl oldu. Ateşin içindeki renk oyunlarını görür gibi olmuştuk. Sarı-Kırmızı alevinin takımımız üstünde parıldamasını tasavvur ediyor ve bizi derhal galibiyetten galibiyete zütüreceğini tahayyül ediyorduk. Nitekim de öyle oldu." Buna karşılık kuruculardan Bekir Sıtkı, söz konusu renklerin Gül Baba'nın II.Beyazıt'a verdiği sarı ve kırmızı güllerden esinlendiğini ileri sürer.

Türkiye'nin Avrupa'da kupa kazanan iLK ve TEK futbol takımı GALATASARAY

Dünya sıralamasında 1. sıraya yükselen iLK Türk Takımı.
Devlet üstün hizmet madalyası alan iLK Takım
UEFA Kupası'nı hiç yenilgi almadan kazanan iLK ve TEK Türk Takımı
Üç yıldızı alan iLK takım
Türkiye Süper Ligi'nin iLK Şampiyonu
Dünya Kulüpler Şampiyonası'nda Avrupa'yı temsil eden iLK ve TEK Türk Takımı
Şampiyonlar Ligi'nde Çeyrek Final'e yükselen iLK Türk Takımı
Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası'nda Yarı Final oynayan iLK ve TEK Türk takımı
istanbul Şampiyonluğu'nu kazanan iLK Türk Takımı (1908-1909)
Yurt dışında galibiyet alan iLK Türk Takımı (1911)
Yurt dışında maç yapan iLK Türk Takımı (1911)
Şampiyonlar Ligi'ne katılan iLK Türk Takımı
Avrupa'da, UEFA Kupası'nı hiç yenilgi almadan kazanan iLK Takım
Balkanlar'da UEFA Kupasını kazanan iLK ve TEK Takım
Uluslararası maçlarda kendi sahasında ardarda EN çok galibiyet alan TEK Türk Takımı (20 kez)

UEFA Kupası'nı kazanan iLK ve TEK Türk Takımı
Süper Kupa'yı kazanan ilk ve Tek Türk Takımı
internet sitesine sahip iLK Türk Takımı
Bir ispanyol takımını deplasmanda yenen iLK Türk Takımı (Real Mallorca - Galatasaray: 1-4)
Bir sezonda 2 italyan takımını eleyen iLK Türk Takımı (Milan ve Bologna)
Bir sezonda 2 ingiliz takımını eleyen iLK Türk Takımı (Leeds United ve Arsenal)
Türkiye 1. Ligi'ni namağlup bitiren iLK Takım (1985-86)

Profesyonel ligde EN fazla aralıksız şampiyon olan Takım (4 kez üst üste)
Profesyonel ligde yerli hocayla EN çok şampiyon olan Takım (8 kez)
EN fazla şampiyonluk yaşayan futbolculara sahip olan Takım (Hakan Şükür ve Bülent Korkmaz 8 kez, Suat Kaya ve Arif Erdem 7 kez)
Bir sezonda EN fazla Avrupa kupası maçı yapan Takım (17 maç)
Avrupa'da Şampiyonlar Ligi'ne EN fazla katılan Takım (10 kez)
Türkiye Kupası'nı EN fazla kazanan Takım (14 kez)
Cumhurbaşkanlığı Kupası'nı EN fazla kazanan Takım (10 kez)
Avrupa kupalarında 1 sezonda EN fazla puan toplayan Takım (17 maç 34 puan)
Bir sezonda Avrupa kupalarında EN fazla galibiyet alan Türk Takımı (9 kez)
Bir sezonda Avrupa kupalarında EN fazla gol atan Türk Takımı (29 gol)
Deplasmanda aralıksız EN fazla yenilmeyen Takım (40 kez)
Bir sezonda EN fazla maç yapan Takım (58 kez)
Avrupa kupalarında EN çok tur atlayan TEK Türk Takımı
Avrupa kupalarında EN fazla maç yapan TEK Türk Takımı (17 maç)
Türkiye liglerinde bir sezonda EN fazla gol atan Takım (1962-1963 sezonu 105 gol)
Avrupa kupalarında EN çok gol atan Türk Takımı



Teşekkürler GALATASARAY!
Teşekkürler gurur veren bu tablonun yaratılmasında emeği geçen herkese...

istanbul’da futbol, ilk kez ingilizler tarafından şimdiki Fenerbahçe Stadı’nın bulunduğu yerdeki Papazın Çayırı denilen yerde oynandı. 1919 yılında Taksim Stadı’nın açılmasıyla futbolun yeni merkezi Taksim Stadı oldu

1939 yılında kentsel düzenleme kapsamında Taksim Stadı’nın da içinde yer aldığı tarihi kışla yıkıldı. Böylece statta ortadan kalkmış oldu. Bu süreçte Fenerbahçe Papazın Çayırı’ndaki araziyi mülkiyetine alarak Fenerbahçe Stadı haline getirirken, Beşiktaş şimdiki Çırağan Sarayı’nın yerinde yer alan Şeref Stadı’na geçti. Aynı dönemde stat konusunda en büyük problemi Galatasaray yaşadı.

Bu sorunun aşılması için ilk adımlar 30’lu yılların başında atıldı. Mecidiyeköy’deki dutluk bir arazinin Galatasaray’a kazandırılması için ilk girişim 1933 yılında dönemin başkanı Ali Haydar Barşal tarafından yapılmıştı.

1933-35 yılları arasında devlet ile yapılan görüşmeler neticesinde, kentin dışarısında yer alan Mecidiye Köyü’nde bir arazi Galatasaray’a yapılacak stad için tahsis edildi. 1936 yılında arazinin hafriyatına başlandı. Dönemin Türk Spor Kurumu Başkanı olan Adnan Menderes’ten bu iş için maddi yardım alındı. Ancak hafriyat aşamasında kaldı.

1940 yılında Tevfik Ali Çınar’ın başkanlığı döneminde stad konusu yeniden gündeme geldi.
Aynı arazi 30 yıl müddetle ve yıllığı sembolik olarak 1 liralık bedelle Galatasaray’a kiralandı.
Arazinin kullanım hakkı resmi olarak Galatasaray’ın oldu. Galatasaray burayı kiralarken modern bir stat ve bigiblet veledromu yapmayı da taahhüt etti.

Ancak inşaata yeterli maddi imkan olmaması ve savaş yılları olması dolayısıyla başlanamadı. 1943 yılında ihtiyacı görecek türden mütevazı bir stadın inşasına Osman Dardağan’ın başkanlığında başlandı.

Savaş yılları olması dolayısıyla stat ancak küçük bir açık tribünün yapılması ve toprak bir zeminle Muslihittin Peykoğlu’nun başkanlığı döneminde 1945 yılında açıldı.
Ancak o günlerde kent merkezine uzaklığı, ulaşım zorluğu ve çok sert rüzgar alması gibi nedenlerle burada uzun süreli futbol oynama imkanı olmadı.

Aynı tarihlerde şehir merkezinde bulunan inönü Stadı’nın açılmasıyla birlikte Galatasaray, Mecidiyeköy’deki bu stadı terk edince burada stat yapım projesi de sonuçsuz kalmış oldu. 1955 yılında kullanım hakkı anlaşması, o tarihte kalan 22 yıllık sürenin üzerine 30 yıl saha eklenerek 2007’ye değin uzatıldı.

Stat için verilen taahhütlerin kulüp tarafından yerine getirilememesi üzerine işi Beden Terbiyesi Genel Müdürlüğü üstlendi. 1959 yılında inşaat başladı. 1961 yılında Refik Selimoğlu’nun başkanlığı sırasında Beden Terbiyesi Genel Müdürlüğü ile yeni bir anlaşma yapılarak, inşası başlamış olan stadın üst kullanım hakkı kesin bir şekilde Galatasaray’a verildi.

20 Aralık 1964’te olaylı bir şekilde açıldı. Aşırı kalabalık nedeniyle tribünlerde çıkan panik sonucu 1 kişi öldü, 80 kişi de yaralandı.

1965’te ilk kez ışıklandırıldı. Ancak fazla gece maçı oynanmadı.

1970’li yılların başında inönü Stadı’nın yeniden kullanılmaya başlanmasıyla bir süre için terk edildi.

70’li yıllarda daha çok antrenmanlar için Galatasaray tarafından kullanıldı. Bu yıllarda stat terk edilmiş bir şekilde bakımsız olarak kaldı.

1981 yılında zemini çimlendirilerek tekrar açıldı.

1993 yılında ışıklandırılma sistemi yenilenerek yeniden gece maçları oynanmaya başladı.
Aynı yıl Türkiye’de ilk kez kombine bilet sistemi Ali Sami Yen’de başlatıldı.
Aynı yıl koltuk sistemine geçildi.
Ayakta yaklaşık 35.000 olan seyirci kapasitesi 22.000’e indi.

1997
Galatasaray yönetimi, Ali Sami Yen’in yıkılarak yerine yapılacak olan, ve Türkiye’de ilk olacak çok amaçlı, modern bir stadın projesini, Kanadalı bir mimarlık şirketine hazırlattı.

1998’de Stadın lansmanı yapıldı ve büyük ilgi topladı, Modern loca sistemi tanıtım sarısında tamamı sembolik olarak satıldı.

Yeni stat inşaatı için finansman arayışları başladı. Kulübün içerisinde bulunduğu zor mali durum nedeniyle, gereken finansman bulunamadı.

2001-2002 yılında, finansman ihtiyacını aza indirmek üzere açıklanan proje üzerinde tadilat yapılarak maliyetler aşağı çekildi ancak 2001 ekonomik krizi nedeniyle finansman bulma sorunu aşılamadı.

2003 -2004 sezonunda eski proje yeniden gündeme geldi ve yeni ve modern bir stat yapılması kararıyla terk edildi. Ancak finansman ihtiyacı yine karşılanamadı.

Mecidiyeköy’ün artık şehrin merkezinde kalması nedeniyle, devlet yetkilileri bu arazide bulunan stadın büyütülmesine karşı çıktı. Alternatif olarak Galatasaray’a yeni bir arazi önerildi.
2004-2007 yıları boyunca yeni arazinin ve üzerinde yapılacak olan yeni stadın finansmanı konusunda arayışlar sürdü.

2004-2005 sezonunda genel bir tadilatın ardından tekrar Ali Sami Yen’e dönüldü.

1999 Depremi’nin ardından, oluşan tehlike nedeniyle 2005-2006 sezonunda Eski Açık tribün yıkılarak yeniden yapıldı.

2007
Galatasaray’ın yeni stadın Aslantepe’de yapılması konusunda Devlet birimleri ile yapılan görüşmeler olumlu sonuçlandı. Ali Sami Yen arazisinin devredilmesi karşılığında, yeni stadın yeni arazide 2 yıl içerisinde bitilerek Galatasaray’a devredilmesi kararlaştırıldı.

2007 yılı sonunda, devlet yetkililerinin de katılımıyla, 1997 yılında ilk projenin açıklanmasının üzerinden 10 yıl sonra yeni stadın temeli atıldı (13 Aralık 2007) Eski proje bir kenara atıldı ve Almanya’da Mete Arat’a yeni bir proje yaptırıldı.

2008
Galatasaray son yılında, Ali Sami Yen’de, UEFA standartları gereğince, Kapalı Alt tribünü yeniden düzenledi.

2009
Yeni stadımız Türk Telekom Arena’nın inşaatı müteahhit firmanın değiştirilmesiyle hız kazandı.

2011
Yeni stadımız, 15 Ocak 2011 Cumartesi günü muhteşem bir törenle açıldı ve 1933 yılında başlayan, 77 yıl süren rüya gerçek anlamıyla gerçekleşti.

ultrAslan Manifesto

ultrAslan Taraftar Grubu, felsefesinde ve çalışmalarında kendisine rehberlik eden aşağıdaki taleplerin her zaman takipçisi olacağını kamuoyuna duyurur.

- Tüm lig maçları, tüm sezon boyunca aynı gün ve aynı zamanda oynanmalıdır.

- Tüketimin yaygınlaştırılması amacıyla yayıncı TV kuruluşlarının öngördüğü sistem değiştirilmeli ve eski günlerde olduğu gibi futbolun zevki ve heyecanı, sıradanlaştırılmadan en üst düzeyde keyifle yaşanmalıdır.

- Türkiye Kupası kuralarına ilk kademeden itibaren tüm takımlar katılmalıdır. Böylece, büyük takımlarla küçük takımlar eşleşebilecek ve futbol sevgisi, zevki ve heyecanı Türkiye'nin her yerine taşınabilecektir.

- Futbol takımı formalarının birer araba markası gibi reklamlaştırılması engellenmelidir. Her takımın kendi klagib forması korunmalı, her sezon abartılı "tasarım" gariplikleriyle semboller zedelenmemelidir.

- Takım formalarında, futbolcu isimlerinin yazılması uygulamasına son verilmelidir. Futbolu güzelleştiren en önemli unsur, bir takım oyunu olmasındadır. Taraftar açısından önemli olan, takımının formasının sahaya çıkmasıdır. isimsiz forma, günümüz futbol endüstrisinin dayattığı ve pohpohladığı yıldız futbolcuların takımlarının önüne geçmelerine karşı duruşun sembolik anlatımıdır.

- Aynı şehrin takımları arasındaki maçlarda, ev sahibi takımlar, misafir takım seyircilerine tribünlerinin yarısını, hiç olmazsa tek bir kale arkası tribününü tahsis etmelidir. Stadyumlarda ve istanbul derbilerinde, yıllarca varolan ve oynanan futbolun heyecanını, zevkini artıran bu uygulamaya geri dönülmelidir.

- Bilet fiyatları, Türkiye koşulları göz önüne alınarak saptanmalı, Açık tribün biletleri her zaman ucuz tutulmalıdır. Futbolun sadece varlıklı insanların seyredebileceği bir etkinliğe doğru sürükleyen pahalı bilet uygulamalarına son verilmeli ve bu sporun halkın tek eğlencesi olduğu unutulmamalıdır.

- Stad giriş kapıları artırılmalıdır. Taraftarlara bir koyun sürüsü muamelesi yapılırcasına çok az sayıda kapıdan giriş ve çıkış yapılması engellenmeli, stad mimarileri buna uygun olarak hemen değiştirilmelidir.

- Stad içinde emniyet görevlisi olmamalıdır. Emniyet güçleri, görevlerini yaparken, taraftarların coşkusunu ve desteğini engellememelidir.

- Kombine bilet uygulaması'nda taraftarların talepleri mutlaka göz önüne alınmalıdır. Farklı taraftar özellikleri dikkate alınmalı, taraftar gruplarıyla işbirliği yapılarak, farklı özelliklerin bir arada aynı tribünde yer alması engellenmelidir. Kombine Bilet ücretleri fahiş fiyatlarda tutulmamalı, mutlaka taksitlendirilmelidir.

- Kulüplerin bünyesinde "Taraftarlarla ilişkilerden ve Koordinasyondan sorumlu" bir yöneticinin idaresinde bir bölüm oluşturulmalıdır. Özellikle Tribün organizasyonlarının düzenlenmesi konusunda, stadyum içi dahil olmak üzere Taraftar Grupları ve Kulüp arasında resmi ve düzenli bir ilişki ağı oluşturulmalıdır.

##################################################### #################################################### #######################██████####################### ##################████████████████################## ##############███████████████████████############### ###########██████████████████████████████########### #########██████████████████████████████████######### #######██████████████████████████████████████####### ######█████████████##############█████████████###### #####██████████######################██████████##### ####█████████##########################█████████#### ###████████##############################████████### ###███████################################███████### ###██████##################################██████### ###██████##################################██████### ####█████##################################█████#### #####████##################################████##### ######███##################################███###### #######███################################███####### ########███##############################███######## ##########██############################██########## ############█##########################█############ #############█########################█############# #################################################### #########################██######################### ########################████######################## #######################█████######################## ######################████████###################### ##############████████████████████████############## #################██████████████████################# ####################████████████#################### ###################██████##██████################### ##################████########████################## #################██##############██################# #################################################### ####################################################

____¶¶¶¶¶¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
_¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶______¶.
¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶_______________¶¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶_____________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶___________¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶¶______¶__¶¶¶¶¶¶¶______¶
_¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶__¶¶¶¶¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶¶¶¶
_____¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶¶¶¶
_____¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶¶¶¶
_¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶__¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶______¶__¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶_________¶¶¶¶¶¶¶¶______¶
¶¶¶¶¶¶___________¶¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
¶¶¶¶¶¶_____________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶________________¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶¶______¶
_¶¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
_____¶¶¶¶¶¶¶

______$$$$$$_________________________$$$___
_____$$$___$$_______________________$$$$$__
____$$$_____$$__$$___________________$$$___
____$$$_________$$_________________________
____$$$_____$$_____________________________
_____$$$___$$___________________$$_________
______$$$$$$____________________$$$________
_______________________________$$$$$_______
________________________________$$$$$______
_______________________________$$$$$$______
______________________________$$$$$$$______
_____________________________$$$$$$$$______
____________________________$$$$$$$$$$_____
___________________________$$$$$$$$$$$_____
_______________________ $$$$$$$$$$$$$$_____
____________________ $$$$$$$$$$$$$$$$______
__________________$$$$$$$$$$$$$$$$$$_______
_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$________
___________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_________
_________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__________
_______$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___________
______$$$$_$$$$$$$$$$$$$$__$$$$$___________
_____$$$$__$$$$$$$$$$$$$___$$$$$___________
____$$$___$$$____$$________$$_$$___________
_____$___$$$______$$_______$$_$$___________
________$$$________$$__$$$$$$_$$$$$________
_______$$$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_______
_____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$______
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____

##################################################### #################################################### #######################██████####################### ##################████████████████################## ##############███████████████████████############### ###########██████████████████████████████########### #########██████████████████████████████████######### #######██████████████████████████████████████####### ######█████████████##############█████████████###### #####██████████######################██████████##### ####█████████##########################█████████#### ###████████##############################████████### ###███████################################███████### ###██████##################################██████### ###██████##################################██████### ####█████##################################█████#### #####████##################################████##### ######███##################################███###### #######███################################███####### ########███##############################███######## ##########██############################██########## ############█##########################█############ #############█########################█############# #################################################### #########################██######################### ########################████######################## #######################█████######################## ######################████████###################### ##############████████████████████████############## #################██████████████████################# ####################████████████#################### ###################██████##██████################### ##################████########████################## #################██##############██################# #################################################### ####################################################

____¶¶¶¶¶¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
_¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶______¶.
¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶_______________¶¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶_____________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶___________¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶¶______¶__¶¶¶¶¶¶¶______¶
_¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶__¶¶¶¶¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶¶¶¶
_____¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶¶¶¶
_____¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶¶¶¶
_¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶__¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶______¶__¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶_________¶¶¶¶¶¶¶¶______¶
¶¶¶¶¶¶___________¶¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
¶¶¶¶¶¶_____________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶________________¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶
¶¶¶¶¶¶¶¶______¶
_¶¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶
__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
_____¶¶¶¶¶¶¶

______$$$$$$_________________________$$$___
_____$$$___$$_______________________$$$$$__
____$$$_____$$__$$___________________$$$___
____$$$_________$$_________________________
____$$$_____$$_____________________________
_____$$$___$$___________________$$_________
______$$$$$$____________________$$$________
_______________________________$$$$$_______
________________________________$$$$$______
_______________________________$$$$$$______
______________________________$$$$$$$______
_____________________________$$$$$$$$______
____________________________$$$$$$$$$$_____
___________________________$$$$$$$$$$$_____
_______________________ $$$$$$$$$$$$$$_____
____________________ $$$$$$$$$$$$$$$$______
__________________$$$$$$$$$$$$$$$$$$_______
_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$________
___________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_________
_________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__________
_______$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___________
______$$$$_$$$$$$$$$$$$$$__$$$$$___________
_____$$$$__$$$$$$$$$$$$$___$$$$$___________
____$$$___$$$____$$________$$_$$___________
_____$___$$$______$$_______$$_$$___________
________$$$________$$__$$$$$$_$$$$$________
_______$$$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_______
_____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$______
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____

ilkokulun birinci sınıfını karşıyaka'da soğukkuyu ilkokulu'nda okudum. sonra karşıyaka'dan alsancak'a taşındık. yeni evimiz, tariş'in alsancak'taki işçi lojmanlarındaydı. ilkokul ikinci sınıftan itibaren alsancak ilkokulu'nda okumaya başladım. yeni okulum, alsancak stadı'nın bitişiğindeydi. o günlerin futbol şöhretlerinin hepsi o statta çalışıyorlardı... sait'ler, fuat'lar, vahap'lar...

okulun penceresinden o büyük futbol yıldızlarına bakarken, futbol aşkına tutulmuştum... okuldan çıkar çıkmaz, elimizde kitaplar, kalenin arkasına geçer, auta çıkan topları gene onlara atardık. arkadaşlarımızla bazen bu yüzden kavga ettiğimiz olurdu topu kapmak için...

alsancak'taki işçi lojmanlarında en iyi arkadaşım, bugünlerin teknik direktörü gürcan berk idi. iyi çocuktu, ama çok küfürbazdı... o yüzden onu hep döverdim. kavgasız, gürültüsüz gününümüz geçmezdi... mahallede toka, ceviz oyunu, bilye oynardık. gürcan, bir gün oyunda kızıp bana taş attı. kocaman bir taş... ayak bileğime gelmişti o taş. bir hafta yürüyemedim.

o günlerde top almam mümkün mü?.. yünleri, paçavraları kuzu derisiyle dikip futbol topu yapardım. sert olurdu o toplar. iyi de zıplardı. mahalle maçlarında kimimiz vahap özaltay olurdu, kimimiz sait altınordu, kimimiz de fuat göztepe... ama ben hep sait olurdum...

• **

küçücük dunyamın içi özlemlerle dolu...
hep o fakir mahallede mi top oynayacağım yarabbim?..
hiç güzel bir topum olamayacak mı?.. hep, yünleri, paçavralı kuzu derisiyle dikip top mu yapacağım?.. hep onlarla mı gol atacağım yarabbim?..

yaşayan insan için saaatlerin, günlerin, ayların, yılların ne önemi var ki?.. akıp gidiyor zaman... çilesiyle, derdiyle, sıkıntısıyla... hayat yorgun bir küfenin dibinde sanki. sürükle sürükle, edebildiğin kadar. metin ne kadar taşıyabilecek bu çile yükünü acaba?..

ortaokulu inönü lisesi'nde okudum. başarılı bir öğrenci değildim. aklım fikrim hep toptaydı... orta ikinci sınıfta, belge alacağım korkusuyla, annem ve babam "bu okumayacak, bar, sanatkar olsun" deyip, mithatpaşa erkek sanat enstitüsü'nün mobilya bölümüne gönderdiler...

top oynadığımı söyleyince hemen okul takımına seçildim. okul takımında güreşçi recep bozaslan vardı. futbol takımının da santrforuydu recep... güçlü, kuvvetliydi. hep onun gibi olmak isterdim. kuvvetleneyim diye onunla güreşe tutuşurdum... receğ, fizik olarak çok kuvvetliydi. hep onun fizik gücüne erişmeye çalışırdım...

mithatpaşa okul takımında, rıdvan ve adnan kardeşler, mustafa karakedi ve necdet gibi, o günün istikbal vaat eden genç oyuncuları vardı. bu oyuncular aynı zamanda, izmir birinci amatör küme'de oynayan damlacık takımının da yıldızlarıydı. arkadaşlarım beni de alıp damlacık'a zütürdüler.

damlacık'ta 8 numaralı formayı giydim. neden 8 numara?.. çünkü 8 numara sait altınordu'nun giydiği formanın numarasıydı. o, çocukluğumun kahramanıydı... büyüdüğüm zaman hep onun gibi olmak isterdim.

damlacık'taki antrenörüm arif hantal'dı... arif hoca gittiğim günden beri üzerime titremeye başlamıştı: "çok çalış, çok çalış" diye beni teşvik eder, sonra da arkamdan şöyle mırıldanırdı:
"bir gün çok büyük futbolcu, çok büyük golcü olacaksın aslanım... "

damlacık takımıyla çeşme'de alaçatı'ya bir özel maça gitmiştik. o gün alaçatı'da iki gol attım. 4-1'lik galibiyetin sevinciyle izmir'e dönerken, arif hantal cebinden kırmızı bir iki buçukluk çıkardı ve "bu para iki güzel golünün ödülü olsun metin" dedi. arif hoca'dan aldığım kırmızı iki buçukluk, futboldan kazandığım ilk paraydı...

15 yaşında, damlacık kulübü'nde ilk lisansım çıkarken bile bu kadar heyecanlanmamıştım. demek ki insan görevini yaparsa, bir anda herkesin güvenini kazanıyor. o gün, bu gerçeği çok iyi anladım.

• **

kim tavsiye etti, kim seyretti, kim beğendi bilmiyorum... damlacık'taki üçüncü ayımda genç milli takım aday kadrosuna davet edildim...

gönderilen davet telgrafında, istanbul'a gitmem ve moda'da mono palas'taki kampa katılmam isteniyordu. lise birinci sınıfta okuyan bir öğrencinin sevincini düşünebiliyor musunuz?.. önce istanbul'u göreceğim, sonra genç milli takım'la birlikte belçika'ya gideceğim...

genç milli takım aday kadrosuna izmir'den sadece ben ve kaleci seyfi talay seçilmiştik. istanbul'a birlikte gittik seyfi ile.

arkadaşlarıma ve ay-yıldızlı takıma çok iyi ayak uydurmuştum. iyi oynuyor, hazırlık maçlarında güzel goller atıyordum. brüksel'e gidecek oyuncular için tek tip elbise sipariş edilmişti. provalara ben de katılmıştım. küçücük bir çocuktum. sevinçten havalara uçuyor, ama kimselere bu büyük sevgimi belli etmiyordum...

izmir'e bir mektup yazıp babamdan 100 lira para istedim. avrupa'ya gidiyorum, bana para gönderin diye yazmıştım. o zaman 100 lira iyi paraydı.

seyahat günü gelip çatmıştı. o gece futbol federasyonu başkanı orhan şeref apak, antrenör cihat arman'la birlikte beni yanına çağırdı ve şöyle dedi:
"seni brüksel'e zütüremiyoruz oğlum. bak metin, sen gelecek yıl da genç milli takım'da oynayabilirsin. aynı azim ve hırsla çalış... "

o an, sanki başımdan aşağı kaynar sular boşalmıştı. dedim ya, çocuktum. gözyaşları arasında orhan şeref apak'ın yanından ayrıldım. benim yerime son anda o seyahat kadrosuna hacettepeli ercan alınmıştı. o gece öğrendim ki, benim yerime milli takıma alınan ve brüksel'e zütürülecek olan ercan'ın babası, meğer ankara futbol ajanı imiş!..

böyle olunca tabii ki seyahate ercan gidecek. damlacıklı küçük metin'in haklarını kim savunacak ki?...

ama, belki de bu olay metin oktay'ı yarattı. kimbilir?

ertesi gün kadeş vapuruyla izmir'e döndüm, 25 saatlik yolculuk sırasında gözüme uyku girmemişti. aileme, arkadaşlarıma, okuluma nasıl anlatacaktım bu olayı?.. nasıl diyecektim, benim yerime torpilli birini genç milli takım'la brüksel'e zütürdüler, diye?..

izmir'de saat 11'de vapurdan indim. doğru alsancak stadı'na koştum. o saatte sait altınordu'nun çalıştırdığı izmir genç karması'nın idmanı vardı. kan çanağına dönmüş gözlerimle sahaya çıktım. öfkemi toptan çıkarıyordum sanki...

• **

genç milli takıma çağrıldıktan sonra birkaç kulüp bana gözünü dikmişti. bunların arasında yün mensucat da vardı. o zaman yün mensucat'ta adnan süvari, hem futbolcu, hem de antrenördü. teklifleri bana cazip geldi. ayda 300 lira vereceklerdi. kabul ettim.

halbuki o günlerde gönlüm altınordu'daydı. tahsin özen ve yüksel hancıoğlu mithatpaşa erkek sanat enstitüsü 'ndeki en iyi arkadaşlarımdı. okul dönüşü onlarla altınpark'a yani altınorduluların semtine gitmeye başladım. dedim ya, gönlüm altınordu'daydı. fakat altınordulular bir türlü almak istemiyorlardı beni. o günlerde altınordu'da müteahhit ihsan bey vardı. yöneticiydi. beni altınordulu yapmak için çırpınıp durmuştu. ama ne yazık ki, onun bu kararını destekleyen başka yönetici yoktu... ihsan bey'le birlikte, altınpark'taki ağabeylerim fikret gedik ve ibrahim karakiraz da benim altınordulu olmam için çırpınırlardı. ne bileyim? kısmet değilmiş.

o günlerde orada, altınpark meydanında pazar yeri kurulurdu. arkadaşlarla pazar yerinde iddiaya girerdik. portakala kafa vururduk. portakalı patlatmadan en çok kafayla vuran iddiayı kazanırdı. tabii, o iddialı portakal yarışmalarını hep ben kazanırdım. tatlısına, portakalına, dondurmasına girilen iddialardı onlar...

yün mensucat'a 300 lira maaşla transfer olunca dünyam değişmişti. işçi kadrosunda gösteriyorlardı beni. artık bir an önce büyümek istiyordum. bir anda herkesin sevgilisi olmak, futbolda büyük mesafeler katetmek istiyordum...

o yüzden lise birinci sınıfın sonunda okulumu terkettim. çünkü futbolla; okulun bir anda yürümeyeceğini anlamıştım.

adnan süvari, affan ile beni çift santrfor oynatırdı. kendisi de oyun kurucu olarak sahada görev yapardı. o sezon yeni formamla 14 gol attım ve o yılın sonunda yün mensucatlı metin olarak tekrar genç milli takım aday kadrosuna davet edildim. artık kişiliğimi bulmaya başlamıştım. gün geçtikçe futbolum olgunlaşıyordu. o yüzden genç milli takım kampına giderken 'harcama' korkusunu üstümden atmıştım...