sağlam hikaye var gelin piçler

bunlar 10 günde bir aklıma gelen düşüncelerdi o zamanlar panpalar. neyse konuya dönelim. kızla bir ay kadar çıktık işte. hala mutlu değildim hala mutlu değildim. öpüştük falan bu arada. gözlerimi kapatamıyordum ama. karnlıkta anlam arama dönemleri çok geride kalmıştı. zor durumdaydım panpalar. anlatıyrdum kıza ailemi düşüncelerimi falan. anlıyor gibiydi ama selin. iyi kızdı valla. tek problemi her şeyi kontrol etme isteğiydi. bırak incin kalsın derdim ona bırak incin kalsın selin. ama o beni bile toplamaya çalışırdı.

panpalar 30 dakikaya dönüyorum hala dinleyen varsa yemek yemem lazım.

çok toplamaya çalıştım ama ben hiçbir kızın ideal tipi değildim ağız burun düzgündü ama yavşak kendini beğenmiş tavırlarım üç cümlede giberdi her şeyi selin in de istediği olamamoştım neticede ve bu çok gibik bir durumdu. doğum günümden 5 gün önce beni terketti panpalar gibimde miydi? gerçekten değildi ve kız haklıydı beyler

bu arada abimden bahsedeyim biraz. günde 4-5 gram içmeye başlamıştı ve her geçen gün dibe vuruyordu. bu kendi tercihi diyebilecek kadar huur çocuğu olmuştum ben de bu arada. o kızla knuşmaya çalıştıktan sonra bir gün bile ağlamamıştım. gereksizdi çünkü duygular çoğu şey gibi hatta abim gibi.

doğum günümde buluştuk selinle bir arkadaş gibi ama ben o kadar zavallıydım ki beni öpmüş bulundu kız. tuhaf bir andı. ben hiçbir şey yapmadan onu kaybetmiş ve geri kazanmıştım. artık gerçekten hiçbir şey olabiliyordum demek ki. 3 ayın sonunda ilk defa güldüm beyler. bana plak almıştı kız. sting in bir albümüydü. o an keşke bu kızı sevebilseydim dedim panpalar. hayat çok zordu ve ben yanlış zamanda doğmuştum. her şey üzerime geliyordu. bu viral video olaylarına bile içimden söver olmuştum o ara. bir insan aptalca hapşurduğu için ölüm cezasını hakediyordu benim gözümde. ve bu anlar 10 günde değil günde bir başıma gelmeye başlamıştı. kendimi kafamdan başlayıp yiyordum resmen. cesedimi fırlatacaktım en sonunda dördüncü kat balkonundan.

haftada 2 kez buluşuyorduk selinle düzenli. tek sorun buydu aslında. selinleyken herşey düzenli.

panpalar giblenmeme rekoru kırdım yarın saat 2 de döneceğim. şimdilik iyi geceler.

geldim panpalar hikaye başlasın

selin beni gerçekten bayıyordu. bu arada en yakın 3 arkadaşım saçma sapan bir olaydan dolayı okuldan atılmışlardı. bense 3 gün uzaklaştırma almıştım. artık yanımda sigara içecek adam bile kalmamıştı yanımda. son seneme giriyordum ayrıca öss şu bu derken unutursun diyordu arkadaşlar ama öss gerçekten gibimde değildi. biraz da gereksiz bir kendine güven vardı üzerimde. yaparım diyordum o ara zaten odtü endüstri istiyordum ve okul standartlarında iyi bir öğrenci için kolay bir hedefti orası.

yaz boyu selnle düzenli görüştüm. yakın arkadaşlarımın başka şehirde olması büyük bir sebebti zaten bunun için. öpüşür koklaşırdık buluşmalarımızda ve bu geri zekalı selin peşinden köpek gibi koştuğum için onla buluştuğumu falan düşünürdü. bu karılar zaten dünyayı kendi etraflarında döndürdüklerni sanıyor ama aslında dünya sadece spin atıyor panpalar. neyse hikayeye dönelim. karne ünü gittim okula karne orta halliydi ama ben cidden kötüydüm. sonunda annem hayatımı giben olaylardan birini daha yaptı. uyku problemim çin pgibiyatrdan randevu aldı.

o zamanlar durumum iyiydi. günde 5 saat filan uyuyabiliyordum. neyse sonunda gittik pgibiyatr a beni toplamda 4 dakika dinledi. 4 dakikanın da 2 sinde sustum zaten amk. direk teşhis hazır amk kaltağında majör depresyon. verdiği ilaç da zaten belli: lustral. sıkıntılı bir adam olduğumu yanlış ylda olduğumu anlayamıyorsan 8 sene niye okudun amk sığırı.

gececi tayfa buradaysan ses ver

yazmadan duramadım uyuyamıyorum çünkü. Bana bir faydası olmadığını düşünmüştüm ilk başta ama gecenin bu saatinde klavyeyle başbaşayım ve gerçekten yapacak hiçbir şey yok.

majör depresyon, lustral o güne kadar bana kadar uzak kavramlardı ki adlarını bir yerde duysam çin yemeği sanabilirdim. bu kelimelerin çin yemekleriyle tek alakası yarattıkları hayal kırıklığıydı ama. adam olamamıştım galiba. en azından ben bunu anlamıştım. ilaç selinle olan ilişkilerimi düzeltmşti ama. artık kimsenin davranışları bana batmıyor gibiydi. dışarı çıkıp bir pubda amaçsızca ik bira bile içer hale gelmiştim.

up up up beyler dinleyin beni

up up up beyler dinleyin beni

kendi hikayemi uplayacak kadar çaresizim dıbına koyayım. cidden hasar verdim sanırım bövreğimin üstünde gurur diye bir yere. neyse ya anlatayım. rahatlarım.

alıştım yavaş yavaş ilaca, ucuz ssyalistlerin gittiği sigara kokan taktan kafelere de, abimin içi boş nefret söylemlerine de alıştım. biraz da kilo verdim ilaç yüzünden. en son 55i falan gördüm o derece. hayat yolundaydı anlayacağınız. herkes gibi yapıyordum. az düşünüp çok konuşuyordum.

saatlerce sohbet eder oldum içi boş adamlarla. kürt sorunu dürt sorunu köyden kente kentten köye diye sıtmalı gibi sayıklıyorlardı. o günlerde başladı galiba insanları küçük görme hastalığım. ne bileyim o zamanlar çevremdeki insanlar o kadar aptaldı ki ben tüm dünyanın aptal olduğunu düşünüyordum.

insanlar o kadar aptaldı ki söylemesem nefes almayacaklarını düşünüyordum. selinin gerizekalı arkadaşları, benim ırkçı abim, ulusalcı babam falan derken sıkışıp kalmıştım fikirlerin içinde. birbiriyle çarpıyor topluyor kendimi elime bir gib geçmemiş halde buluyordum.