sağlam hikaye var gelin piçler

çok gibimsok amk hep aynı şeyhler

kendimi acınası bir yaratık olarak görüyordum ama her şey taka sarmıyordu en azından bu seferlik. dersten çıkınca ulaşla büşranın yanına gittik. o gün onlara sürpriz yapıp güzel bir yere yemeğe zütürdüm.

birAZ artistçe bir davranıştı ama onlara 0 olmadığımı kanıtlamak istiyordum. espriler şakalar yemek mükemmel geçti. gayet eğlendim aylar sonra. hala büşraya aşıktım ama panpalar. ve ulaş yüzünden kendimi yavşak bir huur çocuğu olarak görüyordum.

yemek bitince kampüse geçip biraz oturduk. büşrayla ulaş arasında bir sorun var gibiydi. daha doğrusu büşra ulaşı pek giblemiyordu. benle de çok ilgilenmiyordu hatta durgundu kız. aniden gelişim yüzünden hikayem yüzünden kendini tercih etmek zorunda hissetti sanırım.

başbaşa kalsınlar diye tuvalete gittim. döndüğümde tek kelime konuşmamışgibilerdi. ben ortamı yumuşatmak için bir şeyler anlattım. susmasınlar diye siyasetten bile bahsettim. büşrayı böyle üzgün görmek beni yıkıyordu ama beni düşndüğünü görmek bile bir mutluluktu bazen. ulaşa rağmen. hala tam bir huur çocuğuyum sanırım panpalar.

benim işim var akşam buluşup birşeyler içelim dedim ulaşla büşraya. saat 21e kadar uyudum. büşra arayınca uyandım buluşcaktık ya gelmiyor musun dedi ben de nerede dedim. taksimde bir bardaymış. direk gittim oraya. bardayım dedi ama ben tek başına olduğunu tahmin etmiyordum.

yalnız ve üzgündü büşra panpalar. yanına oturup bir bardak glenfiddich istedim. hala artistik peşinde olduğumu görüp kendime kızdım. noldu dedim büşraya. ulaş benden vazgeçti daha çok yeniydik dedi. bu kadar çabuk yıpranmamalıydı. senden sonra ilk kez bir şeyler hissettiğim insan oydu bunu yapmamalıydı dedi.

ne yaptı dedim. benim yerime abazzzı tercih edebilirsin dedi bana diye anlattı büşra. bu senden vazgeçtiği için değil seni üzgün görmek istemediği içindir dedim. ikna etmek için zütümü yırttım. artistliği bırakıp adam gibi bir ufak açtırdım bu arada. saat 11 olunca telefonum titredi. mesaj gelmşti ulaştan. gel dertleşelim diyordu.

ben de ulaşa bulunduğumuz barın adresini verdim. durumu söyledim. ulaş geldi. ben direk rakımı alıp kalktım masadan. rakı bitti. viskiden devam ettim. uzaktan büşrayla ulaşın tüm hareketlerini izledim. barıştılar. büşra gülümsüyordu. ulaşa mesaj attım iki harflik bir mesaj: "öp"

öptü ulaş büşrayı. ilk öpüşmeleriydi bu. benimse arındığım ilk günahım. tatlı bir acısı vardı o öpücüğün. üçümüz için de...

bugün 2 de maçım var hemde çok önemli bir maçım senin yüzünden uyumadım amk hikayeni dinledim ama harbi iyidi devdıbını getir okulunu bırakman hata bence en başa dön o AT a kadar geri dön kimin kalbini kırdıysan özür dile kendini kandırmış olursun sen ne kadar kendini tanıtsan da sen kendini pek tanıyamamışsın bence başkalarının mutluluğuyla mutlu olabiliyorsun ve sen bunu kabul etmiyorsun neyse sen devdıbını getir bir an önce harbi merakla bekliyorum bu arada şarkılar süperdi

hikaye daha bitmemiş ama arada hikayenin de kırıldığı noktalar var. Eğer yazıları bir bütün olarak incelersek, birkaç sayfa önce çok yalandan bir "fikir sorma" eylemi olduğunu ve yazarın burada biten egoyu fulleyip yoluna devam ettiğini görürüz. Sen o kadar toplum mal toplum salak de, sonra toplumdan kopup kopmadığını bilmediğin bilemeyeceğin bir topluluğa danış. inandırıcı değil. Hikayenin başlığına bakın ya. "sağlam bir hikayem var gelin binler" . Başlığı bu olan bir hikaye işte. Burada da bir giblenmeme, anlattığı yaşamındaki "down" dönemleri gibi bir olay olmasın diye uğraşmış. Kendi yaşdıbını buranın formatına sokmuş. Farklı tüketicilere farklı ürünler. Ama hikaye Sağlam mı? Bak sağlam. Ama hangi kısımları? Narsist bünyesinin manifesto hakkında fikir verdiği ksımları. Diğerleri için çok birşey demeyeceğim. Bir kısmı "yaşanabilir aşk hikayeleri", diğerleri "sonrasında kendini mal gibi hissedeceği hezeyanlar". Abimiz burda ego dolduruyor. Burada iki yol var: ya buradan yakaladığı topluluğa kendinden birşeyler anlatacak, ya da buradakilerin istediğini anlatacak. Takipteyim.

orada olmamalıydım. bu adamın hayatını gibmeye hakkım yoktu. sıkıntım büyüktü çıktım bardan dışarı. tuna binine şov yaptığım günler geldi aklıma. çift dalardım o zamanlar hayata.

şarkımızı atalım:

http://www.youtube.com/watch?v=ZmuMgXN-ca8

kendime saygı duymadığım için bir buçuk yılımı ziyan etmiştim panpalar. daha doğrusu yapmam gerekenlere saygı duymamıştım. insanlar iyiydi panpalar. para şu bu bazılarını değiştirse de insanlık bakiydi panpalar. bunu düşündüm ve ağlayarak çıktım o bardan.

büfeye gidip kederli günlerin sigarası parliamentten bir paket aldım. çöktüm kaldırıma asmalı mescitte. insanlar bast üzerime hem mecazi hem gerçek anlamda. gözyaşları kustum ve hayatımdaki en uzun düşünce çemberini yakaladım.

ve her çemberde olduğu gibi başladığım yere geri döndüm. ulaş bir züttü panpalar. tam bir züt. bana iyi davranarak önce prim yapmıştı büşraya seçim yap diyerek kendini seçtirmişti.

reserved

insanlığa dair tüm umudum bitmişti. rest dedim ve bara girdim. büşra ya senin kız arkadaşın falan yok mu ya yalnız kalmasaydım dedim. güldü ve rahatlamış bir şekilde olmaz mı dedi. gülüp e niye çağırmıyrsun dedim. ciddiye aldı ve kızı aradı.

reserved

iki saat sonra çıktık oradan. taksimdeki tek adam akıllı cluba girdik. zaten güzeldi kafalar kahkahalar gibi. 4e kadar takılmaca çorba içmece falan. dağılırken büşranın arkadaşı nazla güzel bir otel odasında buldum kendimi. planım yürüyordu. 3 günde ebesinin amı kadar para harcadığımı düündüm istanbulda.