saçı uzun oğlunu eve sokabilen rezil baba

yıllardır kutsal türk aile yapısını yozlaştırmaya çalışan dış mihrakların piyon olarak seçtiği başrol oyuncusudur.

m.ö. 220 yılında orta asya'daki büyük hun imparatorluğu'nun kuruluşundan m.s. 21. yy.'da anadolu'nun yüce türkiye cumhuriyeti'ne kadar hiçbir zaman gerçek bir türk erkeği uzun saçlı olmamıştır. uzun saç, gök tanrı (tengri) tarafından kadın (hatun)'a bahşedilmiş bir özelliktir. feminenliği, doğurganlığı ve cazibeyi temsil eder. bunu pek çok sözüne güvenilir tarihçi ve devlet adamı doğrulamaktadır.

ama gelin görün ki, her ne gibim olmuşsa tarihin karanlık çağı olan 20. yy'a girildiğinde olmuş. babalık kurumunun şerefini 5 paralık eden bu dallamalar türkiye sınırları dışında ne kadar yozlaşmış akım varsa bunları türk gencinin önüne özenilecek birşey olarak koymuştur. örneğin, dünyanın başının belası olan hippilik akımı!

2010 senesinde görüyoruz ki, yüzüne okkalı bir tükürüğü hakeden bu baba, oğluna saç uzatmanın matah bişey olduğunu düşündürtmeye, uyanmadan "zamanında benim de saçlarım uzundu evlat" demeye başlamış. hakikaten de içler acısı bir durum.

yani şöyle bir aile hayal edin:

anne, baba ve üniversiteli bir erkek çocuk (adı cihan olsun). anne ve baba yorgun bir çalışma gününün ardından evlerine dönerler. anne yemek hazırlar, babayla beraber sofraya otururlar, ve cihan'ın eve yemeğe gelmesini beklerler. cihan en sonunda eve varır. ve yemek yediklere salona adımını atar.

işte o an, tam o an.
annenin ve babanın yıkıldığı andır.
yıllarca emek verip saçını süpürge ettikleri evlatları cihan'a bakarlar ve yıllardır her gün akıllarından geçirdikleri şeyi bugün de acı içinde akıllarından geçirirler:

"biz nerede yanlış yaptık da bunca emek verdiğimiz oğlumuz ola ola böyle karı kılıklı, ipne görünümlü, tüm mahallenin kırık olarak tanıdığı bi genç oldu. neden, tanrım? neden?"

ama bu dangalak baba aklından bunları geçiriyo olmasına rağmen oğlunu o evinin kapısından içeri sokmama cesaretini gösteremez.
işte ben öyle babanın da, öyle annenin de, öyle evladın da ta dıbına koyim!
allah belanızı versin inşallah.

ne mutlu türküm diyene.