1. 1.
    +1
    çıkarın beni bu iskelet zindanından

    huur çocukları

    ruhumu özgür bırakın

    bu kemik yığını beni boğuyor

    zihnimin şuh kahkahalarını duymak istiyorum

    edit: bu başlığın telif hakları hastalik ve ucan kopek nickli yazarlara aittir.
    ···
  1. 2.
    +1
    sürreal rüyalar görüyorum

    şarap içsem kendime gelirim

    ağlasam ya da jiletlere gelsem

    matlaşsa düşlerim, anlayamasam

    sürreal rüyalar görüyorum

    uyandıkça intihar ediyorum
    ···
  2. 3.
    0
    aynada bir mezarlık

    ölülerin cehennem valsi

    gözler kan kusuyor sabaha

    ve sureti zahiri çiziklerle kaplı

    aynadaki uyksuzluk heykelinin
    ···
  3. 4.
    0
    yazamadığın dizelerde bu illet

    olamadığın şehirlerde

    öpemediğin dudaklarda biraz

    zaman akışının zulmünde

    egonu çıkarıp attığın sükunette

    huzur, ölemediğin kollarda
    ···
  4. 5.
    0
    ···
  5. 6.
    0
    duyamadığım seslere inanmaya başladım
    her şey artık daha sıcak ve mat gelmeye başladı
    gözlerimin görmediğini kalbim görüyordu
    ölümün eşiğinde yaşadığım bu acı
    sanki beni daha çok güçlendiriyordu
    bilmediğim yerlerde bilmediğim insanlarla olmak
    yada gibtirip gitmek...
    ···
  6. 7.
    +2
    @1 turgut uyarın ergenliğimi desem içine hakan günday la rahmi vidinlioğlu kaçıp gibişip dölmü bırakmış desem karar veremedim
    ···
  7. 8.
    0
    bir şarkıyı bir şiirle anlatıyorsun

    susuyorsun, dizeler akıyor ruhuna

    kahırla ellerin başını kavrıyor

    üşüyorsun

    sesler kesiliyor dünyada

    serin bi' nefes alıyorsun

    yanıyorsun dizelerde
    ···
  8. 9.
    0
    Kaybediyorum kendimi çoğu zaman. adını koyamadığım bu lanet duygunun esiri oluyorum. en çok geceleri korkuyorum yalnızlık denen zehrin kanıma karışmasından...
    ···
  9. 10.
    0
    cümlelerde arıyorum onu. bulduğum zaman alnının ortasından vuracağım iki çift lafım olacak elbet benim de.
    ···
  10. 11.
    0
    hep uzaklarda bir yerlerdeyim

    uzay boşluğuna atılmış depresif maymunlar gibiyim
    ···
  11. 12.
    0
    her gün aynı sabaha uyanıyorum sanki;aynı umutsuzluğa, aynı karanlığa... tam bitti işte kurtuldum derken aynı dipsiz

    kuyulardan yankılanıyor sesim. etrafımı sarıyor kalabalık, uyanıyorum. adın geçmiş zamanlı bir mutluluğa dönüşüyor. ve ben

    'mutluluk' kelimesi şimdiki zamana nasıl uyarlanır hiç bilmiyorum.
    ···
  12. 13.
    +1
    egolarından sıyrılamazsın kaybetmeyi göze almadığın sürece
    ve egoların senin olduğun yerde

    unutma mutluluk ölemediğin her şehirde
    ···
  13. 14.
    +1
    bencilliğimi seriyorum kalabalığın altına,

    bana ait ne varsa bir bir öldürülüyor.

    güzelliğimi çiğniyor biri masumiyetimi yok ediyor öteki

    çocukluğumu çalıyor bir kadın,

    özgürlüğümü gizliyor bir adam.

    bütün şehirlerde ölmüşse bir insan

    hiç gerek yok mutluluğu aramam.
    ···
  14. 15.
    +1
    bu bi intiharın son anlarıydı

    küfürler havada uçuşuyordu

    kaybediyorduk vakitsiz sevişmeleri

    amansız bir mücadelenin bitişini belgeliyorduk

    seviyorduk, gözyaşları içinde sevişiyorduk
    ···
  15. 16.
    +1
    vakitsizsin, ellerin üşüyor

    hırkanı giy, soğuklardayız

    kapama gözlerini duygularıma

    daha da üşüme, üzülmeyelim

    bak hala içkimiz var

    sarhoş olabiliriz ayıldıkça

    sigara içmesem de oluyor

    nefeslerimiz karıştı

    üşüyorsun, ellerim üşüyor
    ···
  16. 17.
    +1
    ağlamak üzereydi adam.

    bir sigara yaktı hemen,

    kadın dumanaltı olmuş gözyaşlarını sildi adamın.

    adam son bir nefes çekip, mutsuzluğunu üfledi boşluğa.

    paket bitti.
    ···
  17. 18.
    +1
    gözlerim gülüşünde intihar ediyor
    ···
  18. 19.
    0
    gülüşün intiharımı gözlüyor..
    ···
  19. 20.
    0
    cümlelere dökemiyorum artık hiç bir duyguyu.

    afallayıp kalıyorum harflerin karşısında.

    noktayı virgülü şaşırıyorum. aynı sesler etrafında dönüyor hayat. kısır döngünün esiri olmuşuz bizler.

    günün yorgunluğunu çıkarırcasına bir sigara yakıyor fahişenin biri. işte ben tam o anda kapatıyorum gözlerimi.

    utanıyorum sabahlardan. en kötüsü de bir başkasının utancından utanmak.yok olsam şuracıkta diyorum, ne kaybeder hayat

    acımasızlığından? çocukluğumdan kalma bir aşk ısmarlıyorum kendime, oturup bir güzel yiyorum, doymuyorum.
    ···