Hiç bir işe yaramayan şu sosyal kulüpleri bilirsiniz (bkz:
sivil savunma), bende spor kulübündeydim bu gün, spor parasının toplanması, sınıflar arası yapılan turnuvalar, çeşitli güç gösterileri gibi konular konuşuluyordu. Genellikle sözde lider vasıflı ve girişken ne yapılması gerektiğini şüphesiz bilen çocuklar konuşuyordu. Görevler dağıtılıyordu falan. O sırada o kulüpte olduğumuzun belgesi olacak olan imza kağıdı geldi. Benim orada olup olmadığıma alman mürekkebi karar veriyordu. Eğer alman mürekkebi orada olmadığımı söylerse disiplin cezası almam gerekirdi. Neyse ki bu sadece fiziki bir yoklamaydı. Böylece bende sporun nasıl olup ta arka sıradaki kızın orta çizgi kuralını bildiği için hakem seçilmesiyle ilişkili olduğunu düşünebiliyordum. Her neyse kağıt gelipte yoklamayı alan kız ismimi sorunca yarım yamalak söyledim ilk seferde duymamış olacak boş boş baktı. Haklıydı çok mıymıntı bir konuşmam vardı. Sürekli, lafı ağzında geveliyorsun gibi ithamlara maruz kalıyordum. Bende daha açık bir şekilde söyledim. Yazdı. imza atmam gerektiğini söyledi. Bende ağır hareketlerle kalemi almak için doğruldum. Öyle sakindim ki kalem iyi bastıramadığım için yazmadı. Kıza baya sorun çıkarmıştım, anlaşılan o ki bana “Bir imza atmaktan bile acizsin” dedi. Bu hayati önem taşıyan ama yapılması çok basit eylemi gerçekleştirememiştim. Ah ne başarısızlıktı benimkisi. Ayrıca o yapabiliyordu, bir imza atmaktan aciz değildi ve belki üstündü benden. imzayı atıp “sağol” dedim.
