Evet. Hep zorlum cektim. Insanlari hic anlayamadim. Bazilari muslumanim der yapmadigi hile hurda kalmaz. Bazisi ben fakirim der ogle yemeginde az pismis antrikot yer. Kimisi cok saygili bir insandir ama anancilik yapar.

Ama asil zorlugu ben kendimi anlamakta cektim. Terzi kendi sokugunu dikemezmis. Evet haklilarmis. Bu dunyadan gocup gitmeden neden bir bas yapit yaratmak istedigimi bende anlamadim.

Iste anlamiyorum. Benim aslinda kucuk bir salaktan ibaret oldugumu insanlar anlayamiyordu. Anlayamiyacaklardi.

"Butun insan evladi olanlarin amina koyayim" diye mirildandim ve bir gunde defalarca kez tutugum sigara izmaritini yere attim. Yavasca mirildandigim sarkilar esliginde eve dogru koyuldum.

Evim evim guzel evim diyemedim ben hic evime. Her yerde yazacagim hikayeler icin gelen ilhamlari unutmamam icin yazdigim kucuk kucuk kagutlarla doluydu. Yatakta kocaman dunden kalma bir prezervatif vardi. Onun yanindada devasa bir kutuphane. Evet ben bir yazardim. Harcanmayacak kadar parasi olan ama asil derdi para olmayan bir yazar.

Bilgisayara gecip her zaman ki gibi yazdigim ama piyasaya surmedigim o meshur kitabimdan kesitler okumaya baslamistim. Bir problem vardi kitabimda. Bir sey vardi ama bilmiyordum ne oldugunu. Kafayi yiyecektim. 4 aydir sorunun ne oldugunu bulmaya calisiyordum ama bulamiyordum. gibtigimin sorununu bulamiyordum.

Aradan gunler gecti ve ben hala bulamadim. Sigaralar teker teker yandi cevaplar teler teker arandi ama hala basyapit olmasi icin gereken seyi bulamadim. Eskiden okudugum universitenin turk dil ve edebiyati profesorune kitabimi verip sorunu bulmasini istemistim. Telefom caliyordu o olmaliydi. heyecanla actim.

P-Bak kisa kesecegim senin benle gorustugun ogrenilirse senin icin iyi olmaz sen profesyonelsin unutma
B-Evet haklisiniz problem nedir ?
P- Romanin cok guzel cok begendim yillardir aradigim polisiye roman oldugunu soyleyebilirim ama kitapta cok fazla vahset var. Sadece yarisi kurbanlarin oldurulmesi. Bu duyguyu iyice isleyebilmen

Telefom caliyordu o olmaliydi. heyecanla actim.

P-Bak kisa kesecegim senin benle gorustugun ogrenilirse senin icin iyi olmaz sen profesyonelsin unutma
B-Evet haklisiniz problem nedir ?
P- Romanin cok guzel cok begendim yillardir aradigim polisiye roman oldugunu soyleyebilirim ama kitapta cok fazla vahset var. Sadece yarisi kurbanlarin oldurulmesi. Bu duyguyu iyice isleyebilmen gerekir. Iyice isleyebilmek icin yasamak gerekir. Bundan dolayi zordur yazarlik. Yasanmamis bir olayi okuyucunun iligine kadar islemen gerekir.
B- Cok tessekkur ederim iyi aksamlar.

Onemli olan yasamakti. Onemli olan yasamakti.

Ben bir basyapit icin fedakarlik yapmaya hazirdim. Bana fedakar bir ortak bir isbirlikci lazimdi.

Insanligin cok buyuk bir fedakarliga ihtiyaci vardi.

bir kac reze devam edecegim hikayem guzel olacak bana guvenin.

Devam abi

Cevap belliydi. Bir duyguyu iyi sekilde betimlemek icin o duyguyu hissetmek o duyguyu en iyi sekilde betimlemek icin o duyguyu yasamak lazimdi.

Kitabim basit ama agirdi. Bir adamin ayni benim gibi bir adamin olay cikarmak istemesi idi. Ama o farkli ben farkli idim. Benim o duyguyu hissetmem sartti. Telefonu masaya biraktim derin bir nefes aldim. Bir sinir vardi icimde. Butun siniri elimde toplamak istermiscesine hafifce havaya kaldirdim.

"Insanlar fedakar olamayacak kadar bencil. Onlari sen zorlamalisin. gibtigimin insanlarini sen zorlamalisin"

Icimdeki sinir her seye bedeldi elimi son hizla duvara vurdum. Bir kere daha bir kere daha bir kere daha. Yere dustum ve aglamaya basladim. Aglamak sinirden degil bu kadar duyguyu ayni anda yasamanin sorumlugundan dolayi agliyordum.

Neredeyse bir ay gecmis ben iyice dusunmustum. Arkadaslarimi aramis ustu kapali sorular sormus kendimce profesorun soylediklerini aklimdan gecirmis ve karar vermistim. Bana duyguyu verebilecek fedakar insanlar lazimdi.

Lazimdi iste anasini gibtigimin kitabi bir bas yapit olmaliydi. OLMALIYDI YAPMALIYDIM

Bana yardim edecek insanlarin oldugu polislerin " Aynasiz " diye nitelendirildigi uyusturucudan kacak silaha kadar her takun bulundugu o mekana gitmem lazimdi.

Her zamanki gibi giyinmis ve yola koyulmak icin kapiyi actim...

(bkz: bende kendi millilik hikayemi)

comar ilacla teyzemi gibtim mantikli mi amk evladi seni

Rez alalim bakalim

Hayat bu muydu ? Bir avuc hirsi gerceklestirirken  olmeyi beklemek miydi ? Hayatin akip gitmesini izlerken yaptigin yada yapmadigin seylerden gurur duyup utanmak miydi ?

Yikik dokuk bir bina vardi. Ust kati neredeyse yoktu. O olmayan katta keyifle sigarasini ve ya esrarini icen bir kac adam vardi. Bu mekana ilk gelisim degildi. Yillar once gelmistim. Belkide sirf o duygulari hissetmek icin insan oldurme cesaretini bile yillar once olen annemin kanser ilaclarini karsilamak icin yaptigim onca takladan almisimdir. Kim bilir...

Eskisinden daha pisti. Oradakiler beni taniyordu bazilari kufurler ede ede bazilari ise buyur ede ede karsiliyordu. Hayatin ozeti gibiydi adeta. 2 taraf vardi. Yada 2 den daha fazla. Odalari yavasca gectim. Bir odada 2 tane kadinin eteklerine paketler yerlestiriyorlardi. Bir titreme gelmisti. Direk reis denilen baskanin odasina gittim.

R: Oooo kadinlarin 52 lerini susleyen yazar huursu seni hangi ruzgar atti buraya ?
B: Buyuk bir is icin geldim.
R: baslamadan once yandaki komidinin ustunde bir kutu var. Bir arkadasin hediyesi. Icini ac bak elmali ve cikolatali purolar dolu. Orada ejderhali zippo cakmak olacak. Al yak bi tane. Otlanma ama giberim belani.
B: saol reis (Demek ten bile hoslanmiyordum)
R: Senin su is ne bakalim ot
B: puromu yakmama izin ver reis. Ha bu arada ilk defa boyle bir sey duyacaksin.
R: Senin o yazdigin gibik polisiye romanlarindaki seylerden daha cok tecrubem var. Amina koyayim anlat artik.

...

Rez falan yok mu duvara anlatıyorum

Yazcaksan yeni başlık aç orda yaz