duygusal bir adam olamadım hiç bir zaman
derdini anlatan ya da hislerini paylaşan
sahiden bu yaptığın iş değil
kalbine biraz dokunsan yeter
biraz da olsa görsem emeği
belki de devam etmemize değer

duygusal bir kadınım geri geri gider her adımım
daha önce böyle bir adamın peşinden hiç koşmadım
sahiden bu yaptığın iş değil
kalbine biraz dokunsan yeter
biraz da olsa görsem emeği
belki de devam etmemize değer

Gitme dur, buralardan gitme
Hani kal bari bu akşam,
Yarın sabah git.
Gitme dur, biraz daha kal
Tutuşan tenime geceni sar, beni sar
Kal ne olur
Gitme, nolur
Gitme dur!.

Ağlama artık nolur
Dursun bu çılgın yağmur
Hadi gir içeri, üşürsün.
Gitme, dur , nolursun
Dursun bu çılgın rüzgar
tutuşan tenime, tenin sar

Gitme dur , biraz daha kal
Tutuşan tenime geceni sar, beni sar
Kal n'olur
Gitme, nolur
Gitme dur!.

Bir kereye mahsus yaşanan her an
kendi hatasını bir daha düzeltilemeyecek biçimde
içinde barındırır

Bana kanatlarımı bıraktırdılar,
Bana ihaneti öğrettiler.

Başka haber yok.

ikiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadım
Bir yanım öbür yanıma düşman
Sağımda kızgın kumlar gezdirdim
Solum üşüyor eski bir anıdan.

Mum: alıngan. Kendi ateşiyle
kendini yok eden yumuşakça.
Erimek üzere varsın, kaderine inanırsın.
Ölürken fark edilmez, ışığın solduğu zamansın.

Hiçbir aşk titremez sonsuza değin
Bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan acıdan ölür bir gün.

Yüzümde taşıdığım kuyu
soğuk iklim,
ağır yaprak tenimde
durup dönüp dokunduğum
yük.

Yağmurun aramıza çektiği perdeyi yırtıyorum
geçiriyorum göğsümdeki uykunun sarmaşığından
birazdan dünya beni unutacak, ben onu anlamıyorum.

Soğuk iklim
durup dokunduğum
dönüp seni
ben de unutacağım.

insan ölüyorsa acıdan ölür bir gün
kendine bir daha uğrayamadığından,
koyduğu yerde durmayışındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.

Hiçbir aşk titremez sonsuza değin
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan kanatlarından
ayrılır bir gün.

bu adamı hiç sevmiyorum sadece tipine baktım