adam o kadar uğraşmış gören bile yok

Bu yarım yamalak çadır benim için çok anlam ifade ediyorduda onlarıda söyleyecek kimsem yoktu. Çocuğum işte ne yaşandığının farkındayım ama o kadar temiz bir meleğimki savaşı unutup hayallere dalmışken biris geldi. "Kalkın hadi antrenman var!" Yanımda yatar biraz iri yarı bi çocuk konuştu "Kim uyudu ki zaten?" Peki.. Peki ya ne antrenmanı? Spor mu? Spordur heralde canım da ben çocuğum ne anlarım antrenmandan. Battaniyeyi üstümden atıp yatağın kenarına oturdum. Ayaklarım çıplaktı.. Herkesinki öyleydi.. Annem olsa kucağına alıp taşırmıydı? Geri gelecek misin anne?

Ağlama sesleriyle uyandım. Onlarda terkedilmişti heralde. Bir çadırda uyanmıştım pek arka bahçeye koyup yatılacak değildi ama ne yaşadığımı anlamıştım. Artık yalnızdım. Koca dünyada tek başımaydım! Kafamı tekrar yastığa koydum. Hiç kalkmak istemedim. Gözümden sadece bir damla yaş yanağıma doğru süzüldü. Sadece bir damla yaş değildi o. Hayallerin akmasıydı , ailemin gitmesiydi, evimizin yanmasıydı , ülkemizde savaş çıkmasıydı. Büyük bir damlaydı o.. Ne savaş ne vahşet.. Hiçbiri bir çocuğu , bir meleği etkilememeli. Çaresizce haykırıp ağlamakta benim elimdeydi ama ben bunu yapmadım anne!

Savaştan kaçıp bu meleğin hikayesini okumaya zaman bulduysan kendini belli et meleğim kime anlattığımı bileyim :(

Gözlerimi açtığımda kapımıza vuruluyordu. Mutfaktan gelen dumanla iyice kötü olmuştum. Ama birşeyler hatırlıyorum günlüğüm.. Bir asker beni kucağına alıp arabaya zütürdü. Beni oturttu ve hızla evleri dolaşıyordu. Hiç o kadar büyük , parlak bir alev görmemiştim hemde evimiz yanarken. Bana bir şarkı söyle ayıcığım belki hiç senide duyamam. Doğru ya konuşamıyorsun belki sende çocuksundur. içindekileri dökmeye çalışırken hep dayanamayıp ağlayan , odasına kaçan bir çocuksundur. Belkide bu yüzden beni arkalarına bakmadan bıraktılar.

Düşünsene bir gece silah seslerine uyanıyorsun.. Sağına bakıyorsun soluna bakıyorsun anne?.. Neredesin? insan çocuklarının arasında seçim yapabiliyor mu gerçekten anne? Niye uyurken oldu ki? Neden bırakırken haber vermedin anne kokunu içime son kez çekmeden son kez sarılmadan gittin? Bir ayıcık ne babamın yerini nede senin yerini tutar anne.

Masum melekler.. Çocuklar.. Kanatlanıp başka dünyaya gittiklerinde onları tekrar gömsek bahçeye.. ilk baharda tekrardan canlanır mı hayalleri , umutları , o güzel kalpleri. Düşünsenize bir savaştasınız hiçbirşeyden haberiniz yok. Sınırdan sadece 3 kişinin geçmesi lazım ve ailen 4 kişi iki kardeşsin. Kardeşin mi , sen mi? Sokakta oynarken neden böyle oldu? Başkasının suçu bu anne! Niye biz gidiyoruz ki? Ayıcığım bizi koruyamaz mı? Lütfen bizi ayırmayın..