satanist sevgilimle hikayemi anlatıyorum

her şey gayet iyi gidiyordu, moderatörlerle falan kaynaştık site admini falan derken bayağı içli dışlı olduk. zaten siteler arası ilk saldırı operasyonunu da biz düzenlemiştik, sözde bir numarayız... moderatörler arasında ufak tefek sorunlar da olsa biz meltem'le iyi anlaştık. her gün onun için girer oldum siteye. artık arkadaşlık seviyesini aştık, habersiz bir şekilde ikimiz de birbirimize sevgi besliyorduk. msn'de kameradan falan görüşürdük, fakat biraz tuhaf bir tipi vardı. sürekli siyah giyinirdi, nedenini sorduğumda ise bana "siyahı seviyorum" derdi. nerden bilebilirdim ki...

aleksis shawn

up up up up up

anlatma

anlatma

anlatma

hevesimi kaçırdınız bin kuruları

anlatma

gibtirgit anlatma

anlatma

huur evlatları ya :(

tüylerim birden diken diken oldu. gözlerim fal taşı gibi açıldı. aklıma direk meltem geldi, fakat kendisiyle aramızda yaklaşık 800 kilometrelik mesafe vardı. nasıl gelebilirdi ki buraya ? kekeleyerek, "hahahayır abi ne kaakarıştırayım" gibi bir şeyler söyledim ve birden nefesim kesiliyormuş gibi oldu. zaten çok sağlıklı birisi de değilim, hemen kendimi dışarı attım ve koşarak uzaklaştım oradan. arkama bakmadan yaklaşık 2 km koştum. öyle koştuğumu bir köpek kovalarken biliyorum vallahi, ne yalan söyleyeyim. yoruldum ve durdum, arkama bakayım dedim. marketin olduğu yer zor da olsa görünüyordu, ancak farklı bir boyutta gibiydim. dikkatlice bakınca bana meltem'in oradan bakıp gülümsediğini gördüm. sonra o korkuyla çığlığı bastım, ondan sonra orada ne oldu hatırlamıyorum zaten hastanede uyandım...

birkaç gün müşahade altında tuttular beni, taburcu oldum sonra. eve gitmeye korkuyordum, bilmeyenler için söyleyeyim yalnızdım annemler tatile gitmişti, yani içimden bir şey gitmememi ısrarla vurguluyordu. tuhaf birisiyim zaten, içgüdülerime muallaklik olsun diye ne düşünürsem tersini yaparım. bindim otobüse eve doğru yola çıktım. ama aklım hala o geceki olaydaydı, ya yine olursa diye düşünüyordum. artık belirli bir noktadan sonra panik atak olduğumdan şüphelendim. her neyse eve yetiştim, direk bilgisayarın başına oturdum. messenger hesabımı açtım bir sürü e-posta olduğunu gördüm. yaklaşık 55 tane olması lazım, hatırlamıyorum. sitenin sahibi kötü bir şey mi oldu vs. sözde yağ çekme ayakları falan mail atmış, yarram oldu huur çocuğu ağzım zütüme dönüyordu. o an yazmadım arşivledim mesajını. diğerleri hep meltem'imdendi, merak etmiş beni. sırayla okurken bir tane mesajına tıkladım, yazan yazı aynen şuydu: "sıra sana da gelecek!". baktım msnde açık meltem, hiç hal hatır sormadan "bu mesaj ne, ayrıca geçen ne oldu, bana ne yaptın!" diye atarlı bir yazı yazdım.

nasıl bi huur çocuğusun amk

aklım hala valizdeydi. çıktım odadan, mutfağa yol aldım. önümde ise meltem, bir kuş gibi süzülerek gidiyordu. ya da ben öyle görüyordum, neyse. sürpriz olayı kafama takıldı, kafamda çeşit çeşit senaryolar kurmaya başladım. içimden kendi kendimle konuşuyordum. "ya ayin yaparsak, eğer bana bir şey yaparsa... " diye geçirdim içimden. ve makarnayı yerken bana "korkma, ayin yapmayacağız." dedi. iyice korkmaya başladım, düşüncelerimi okuyordu sanki... "düşüncelerimi mi okuyorsun ?!" diye şaşkınlıkla bir soru sordum. güldü, "ben senin gibi hipnoterapist değilim, sadece yüz ifaden ayin yapmaktan korktuğunu yansıtıyor." dedi. dıbına koyim, ben bu kıza hipnoterapist olduğumu ne ara söyledim diye düşünürken yine birden bire farklı bir boyut yaşamaya başladım. aslında bu sefer farklı bir boyut değildi, bire bir gerçek hayatta yaşadığım bir sahneydi...

hızlı yaz bin

yatak odasından o meşhur siyah silüet çıktı, bizim olduğumuz tarafa baktı ve koşarak gelmeye başladı. ben zütümden solumaya başladım ve "meellğteem geliyoor !" diye bağırdım. sonra bayılmışım, uyandığımda kanepede uzanmış bir şekildeydim ve meltem başımda kolonya ile ağlıyordu. kalkmaya çalıştım, ama felç gibiydim kıpırdayamadım. bunu fark ettiğim için tekrar telaşlandım, "ne oluyor banaa?!" diye bağırdım. birden yerden düşüyormuş gibi oldum, sonra aniden uyandım. ve bu sefer meltem gerçekten elinde kolonya ile beni uyandırmaya çalışıyordu. uyandım sonunda, o anki telaşla ona sarıldım. sımsıkı hemde, hiç bırakmayacak gibi...

yolla kanka okuyoruz seri oldugun için her entry ni sukuluyorum...

"meltem, ne oluyor ? neden böyleyim ben?" diye kulağına fısıldadım. bana verdiği cevap sonunda öyle bir şok yaşadım ki... "onlar, artık senin ruhunu istiyorlar." dedi. ben hemen, "saçmalama, olmaz. asla olmaz." demeye başladım. o da beni anladığını, ama biraz daha böyle olursa istemsiz olarak etrafımdakilere zarar vereceğimi söyledi. başka bir kurtuluşu olamaz mıydı bunun ? illa ki satanist ayini mi yapılmalıydı? gerçekten buna nereden bulaştım, neden bulaştım anlam veremedim... aşkın gözü harbiden kör, şeytan cin dinlemiyor amk. oturduk bu arada saati gece iki buçuk ettik. ben meltem'e "ayinden başka kurtuluş yolu yok mu ? " dedim. aslında büyü ile kurtulacağımı biliyordum, ama onun büyüyü bildiğini bilmiyordum. "büyü ile kurtulabilirsin." dedi, içimde bir mutluluk kabardı amk. derin bir nefes aldım, "hadi artık, yatalım o zaman." dedim.

yol yorgunluğumuz var, ilk geceden aksiyona gerek yok diye düşünüyordum. haklıydım da, üstümden tır geçmiş gibi zaten bir de gibişirsek tam olur 2 gün uyanamam amk. meltem'e "bu gece akıllı kız ol hadi, beraber uyuyalım sadece." dedim. o da: "bunu söylemeni bekliyordum b***" dedi ve yatak odasına geçtik. üstümü değiştirdim, direk yatağa uçarak bir giriş yaptım. sadece yattığımı hatırlıyorum, sabah uyandığımda meltem yanımda yoktu...