satanist sevgilimle hikayemi anlatıyorum

hevesimi kaçırdınız bin kuruları

anlatma

gibtirgit anlatma

anlatma

huur evlatları ya :(

picler nasıl konu acılıyor.

http://alkislarlayasiyoru...lat-arif-annesini-dovuyor

ayrıca sarıyo hikaye panpa okuyorum.

ya pgibolojik sorunlarım var, başladım yine diyerek meltem'e bağırıyorum. o da ne sorunu ya diye şaşırıyor sürekli... ama sorunlu olmadığımı biliyordum, adım gibi hem de. sanki o silüet, bana sorunlu olduğumu söyletiyor gibiydi. yavaş yavaş, bariyerlerden kafamı kaldırdım ve usulca kafamı meltem'e çevirdim. ona: "o yine burda... " dedim. mevzuyu anladı, bana da satanistlik aşılamıştı kevaşe. artık şeytanı görebiliyordum. ansızın hem de... birden latince bir şeyler geveledi meltem, o silüet yavaşça meltem'in yanına geldi ve bir füze gibi yukarı yükselerek kayboldu. meltem bana döndü ve yine içten bir tebessüm etti. bana "aramıza hoşgeldin." dedi. beyler harbiden yannanlara geldim o zaman, yaklaşık bir yıl satanist hayatı yaşadım.

reserved

dıbına koyim, bütün beklediğimin tersine meltem üstünü değiştiriyordu. valizi çekerken askılığa takılmış o devrilmiş. "çok korkuttun beni." dedim meltem'e. güldü ve gelip bana sarıldı. yine beni benden aldı ve "sen benden daha ödleksin." dedi. gülsem de, içimden: "amnı gibtiğim tabi korkucam satanistle aynı evde yaşıyorum" dedim. hayır beyler, düşüncemi okumadı. sadece beni öptü ve mutfağa geçti. siyah bir kısa tayt ve uzun bir penye giymişti üstüne, gayet de güzel olmuştu. fakat onun dışında benim dikkatimi çeken şeyler vardı. valizin kenarından kanlı bıçağa benzer bir şey görünüyordu, ve her geçen saniye kalp ritmim daha da artıyordu...

sürekli birbirimizin gözlerine bakıyorduk, gülüşüyorduk takside. o bana gülümseyerek bakmaya başladı, ve kontrolümü yine kaybetmeye başladım. kötü oldum birden bire, halüsilasyonla karışık meltem'e "yine mi hipnoz.." dedim ve "ne hipnozu ?!" tepkisiyle karşılaştım. ama ön yolcu koltuğunda bir tane adam oturuyordu. sürekli bana bakıyordu ve pis pis sırıtıyordu. o anki ruh haliyle birden taksinin el frenine yapıştım ve arabayı trafiğin ortasında durdurdum. dışarı fırladım. o silüet hala beni takip ediyordu...

oyuncak gibi bir şey değil, belki de ayinden kalma şeylerdi. ama benim araştırdığıma göre satanistlik öyle serumdan kan sömürme gibi basit bir şey değildi. çeşitli ritüellerle ve sözlerle şeytanı çağırıp, kedi kanı içerek kutsanma vs. vardı. belki de bir kedinin kanıydı. her neyse, bir heyecanla yavaş yavaş valize doğru gitmeye başladım. yaklaştıkça daha da heyecanlanıyordum. ve yaklaştıkça sanki farklı bir boyuta geçiyor gibiydim. sanki valizde bir büyü vardı... ama valize dokunamıyordum, tam tersine aynı kutuplarmış gibi beni itiyordu. aniden meltem beni çağırdı, "n'apıyorsun orada ?!" diye. sinirlenmiş olmalı ki bağırdı bana. galiba tahmin ettiğim gibi ayin malzemeleri vardı valizin içinde. ben de "hhiihihihiiç aşkım, dışarıdan bir ses duydum da ona bakıyordum." desem de, inanmadı. "neyse, gel hadi bir şeyler yiyelim sonra sana sürprizim var." dedi..

okuyan varsa söylesin amk

upupuppupupupupupu

nasıl bi huur çocuğusun amk

aklım hala valizdeydi. çıktım odadan, mutfağa yol aldım. önümde ise meltem, bir kuş gibi süzülerek gidiyordu. ya da ben öyle görüyordum, neyse. sürpriz olayı kafama takıldı, kafamda çeşit çeşit senaryolar kurmaya başladım. içimden kendi kendimle konuşuyordum. "ya ayin yaparsak, eğer bana bir şey yaparsa... " diye geçirdim içimden. ve makarnayı yerken bana "korkma, ayin yapmayacağız." dedi. iyice korkmaya başladım, düşüncelerimi okuyordu sanki... "düşüncelerimi mi okuyorsun ?!" diye şaşkınlıkla bir soru sordum. güldü, "ben senin gibi hipnoterapist değilim, sadece yüz ifaden ayin yapmaktan korktuğunu yansıtıyor." dedi. dıbına koyim, ben bu kıza hipnoterapist olduğumu ne ara söyledim diye düşünürken yine birden bire farklı bir boyut yaşamaya başladım. aslında bu sefer farklı bir boyut değildi, bire bir gerçek hayatta yaşadığım bir sahneydi...

anlatma

dinleyen varmı lan tak takuna yazmayayım

hızlı yaz bin

birkaç gün müşahade altında tuttular beni, taburcu oldum sonra. eve gitmeye korkuyordum, bilmeyenler için söyleyeyim yalnızdım annemler tatile gitmişti, yani içimden bir şey gitmememi ısrarla vurguluyordu. tuhaf birisiyim zaten, içgüdülerime muallaklik olsun diye ne düşünürsem tersini yaparım. bindim otobüse eve doğru yola çıktım. ama aklım hala o geceki olaydaydı, ya yine olursa diye düşünüyordum. artık belirli bir noktadan sonra panik atak olduğumdan şüphelendim. her neyse eve yetiştim, direk bilgisayarın başına oturdum. messenger hesabımı açtım bir sürü e-posta olduğunu gördüm. yaklaşık 55 tane olması lazım, hatırlamıyorum. sitenin sahibi kötü bir şey mi oldu vs. sözde yağ çekme ayakları falan mail atmış, yarram oldu huur çocuğu ağzım zütüme dönüyordu. o an yazmadım arşivledim mesajını. diğerleri hep meltem'imdendi, merak etmiş beni. sırayla okurken bir tane mesajına tıkladım, yazan yazı aynen şuydu: "sıra sana da gelecek!". baktım msnde açık meltem, hiç hal hatır sormadan "bu mesaj ne, ayrıca geçen ne oldu, bana ne yaptın!" diye atarlı bir yazı yazdım.