satanist sevgilimle hikayemi anlatıyorum

upupuppupupupupupu

nasıl bi huur çocuğusun amk

aklım hala valizdeydi. çıktım odadan, mutfağa yol aldım. önümde ise meltem, bir kuş gibi süzülerek gidiyordu. ya da ben öyle görüyordum, neyse. sürpriz olayı kafama takıldı, kafamda çeşit çeşit senaryolar kurmaya başladım. içimden kendi kendimle konuşuyordum. "ya ayin yaparsak, eğer bana bir şey yaparsa... " diye geçirdim içimden. ve makarnayı yerken bana "korkma, ayin yapmayacağız." dedi. iyice korkmaya başladım, düşüncelerimi okuyordu sanki... "düşüncelerimi mi okuyorsun ?!" diye şaşkınlıkla bir soru sordum. güldü, "ben senin gibi hipnoterapist değilim, sadece yüz ifaden ayin yapmaktan korktuğunu yansıtıyor." dedi. dıbına koyim, ben bu kıza hipnoterapist olduğumu ne ara söyledim diye düşünürken yine birden bire farklı bir boyut yaşamaya başladım. aslında bu sefer farklı bir boyut değildi, bire bir gerçek hayatta yaşadığım bir sahneydi...

hızlı yaz bin

yatak odasından o meşhur siyah silüet çıktı, bizim olduğumuz tarafa baktı ve koşarak gelmeye başladı. ben zütümden solumaya başladım ve "meellğteem geliyoor !" diye bağırdım. sonra bayılmışım, uyandığımda kanepede uzanmış bir şekildeydim ve meltem başımda kolonya ile ağlıyordu. kalkmaya çalıştım, ama felç gibiydim kıpırdayamadım. bunu fark ettiğim için tekrar telaşlandım, "ne oluyor banaa?!" diye bağırdım. birden yerden düşüyormuş gibi oldum, sonra aniden uyandım. ve bu sefer meltem gerçekten elinde kolonya ile beni uyandırmaya çalışıyordu. uyandım sonunda, o anki telaşla ona sarıldım. sımsıkı hemde, hiç bırakmayacak gibi...

yolla kanka okuyoruz seri oldugun için her entry ni sukuluyorum...

"meltem, ne oluyor ? neden böyleyim ben?" diye kulağına fısıldadım. bana verdiği cevap sonunda öyle bir şok yaşadım ki... "onlar, artık senin ruhunu istiyorlar." dedi. ben hemen, "saçmalama, olmaz. asla olmaz." demeye başladım. o da beni anladığını, ama biraz daha böyle olursa istemsiz olarak etrafımdakilere zarar vereceğimi söyledi. başka bir kurtuluşu olamaz mıydı bunun ? illa ki satanist ayini mi yapılmalıydı? gerçekten buna nereden bulaştım, neden bulaştım anlam veremedim... aşkın gözü harbiden kör, şeytan cin dinlemiyor amk. oturduk bu arada saati gece iki buçuk ettik. ben meltem'e "ayinden başka kurtuluş yolu yok mu ? " dedim. aslında büyü ile kurtulacağımı biliyordum, ama onun büyüyü bildiğini bilmiyordum. "büyü ile kurtulabilirsin." dedi, içimde bir mutluluk kabardı amk. derin bir nefes aldım, "hadi artık, yatalım o zaman." dedim.

yol yorgunluğumuz var, ilk geceden aksiyona gerek yok diye düşünüyordum. haklıydım da, üstümden tır geçmiş gibi zaten bir de gibişirsek tam olur 2 gün uyanamam amk. meltem'e "bu gece akıllı kız ol hadi, beraber uyuyalım sadece." dedim. o da: "bunu söylemeni bekliyordum b***" dedi ve yatak odasına geçtik. üstümü değiştirdim, direk yatağa uçarak bir giriş yaptım. sadece yattığımı hatırlıyorum, sabah uyandığımda meltem yanımda yoktu...

aklıma birden film geldi, "cüzdanı boşaltıp kaçtı mı bu amk?" diye düşünürken içeriye elinde kahvaltı tepsisi ile "günaydın canııım" diyerek girdi. o gün anladım ki, çok fazla film izlemişim. kahvaltı yapıp giyinmeye başladık. arada beni tahrik edecek hareketleri yapmaktan kaçınmıyordu ve göz ucuyla da bana bakıyordu. pantolonumu giydim ve yanına gittim, arkadan sarıldım. beklemediği bir hamle oldu ki, irkildi. boynundan öptüm onu, biraz kendini bırakır gibi oldu. sonra "hadi, çabuk hazırlan sürpriz yapmakta ben önce davranıyorum." dedim. ben çıktım, rahat giyinsin diye. dıbına koyim sanki imam nikahlı çiftiz, neyine rahat edecekse asdasdasd. sonunda hazırlandı ve "b***, ben hazırım !" dedi. evden çıktık, çağırdığımız taksi kapıya gelmişti bile... bindik taksiye, şoföre "kızılay'a lütfen." dedim. bunu planlamıştım öncesinden, en büyük hayali benimle birlikte kızılay'a gidip romantizmin nirvanasına ulaşmaktı. bana döndü meltem, "işte benim sevdiğim adam... " dedi ve sarıldı...

bizi gibmiyon dee mi?

buna inanan var mı amk ya da korkan?

bırı gibsin şunu amk

biraz huyuna gittikçe, beni bu şeytanın gazabından kurtaracağını düşünüyordum. çünkü bir satanistti o, şeytan ile bağlantı kurabiliyordu. ankara'daki bir haftam, benim hayatımı değiştirecekti belki de... gülerken, birden duraksadım. ya her şey kötüye giderse, ya çıkışı olmayan bir yola girersem diye düşünmeye başladım. omzuma başını koymuş olan sevgilime baktım. satanist olsa da, ben onu gerçekten seviyordum... kilometrelerce uzaktan geldi ve benim etrafımdaki onca sahte insandan kurtardı. siz olsaydınız, yüzlerce sahte insanı mı yoksa kötü olmasına rağmen gerçek bir insanı mı seçerdiniz ? yıllardır luciferian ayinlerine şahit olmuş, belki de aile baskısıyla satanist olmuş ümitsiz, çaresiz bir masum kızın tek kurtuluş yoluydum ben... bir an önce yolumu seçmeliydim, ya eski taktan hayat; ya da iki kişinin kurtuluşu... ama onun satanistlikten döneceğinden emin olamıyordum, içimdeki bir ses sürekli bunu hatırlatıyordu bana...

onun kızıl saçlarıyla oynarken, önceki entrymde anlattığım düşünceler geçiyordu işte içimden. sonunda kızılay'a ulaştık, abartısız tam 3 saat. 3 saat boyunca kızılay'da takıldık ve eminim, ikimiz de hayatımızda unutamayacağımız en güzel anları yaşadık. hava kararmak üzereydi, eve gitmek için kızılay'dan çıkıyorduk. köşede görme engelli bir tane yaşlı amca oturuyordu, yanından sarmaş dolaş geçtik. görmese de hissetmiş olmalı ki, bize "hayatınızı nasıl mükemmelleştirebilecekseniz, ona göre kararlar alın." dedi. kahin mi lan bu ? "pekala amcacığım, iyi akşamlar." dedim, ve meltem ile yolumuza devam ettik. fotoğrafını bulabilir miyim, bilmiyorum ama gerçekten çok güzel bir kızdı. bulursam atarım. her neyse, uzun bir yürüyüşün ardından eve yetiştik. galiba ikimizi de deli gibmiş olmalı ki, taksiyle 30 dakikada geleceğimiz yolu 2 saat yürüyerek geldik.

kapıya gelmemize rağmen, hala sarmaş dolaş bir şekildeyiz. "beni asla bırakma olur mu, sen istersen ben müslüman bile olurum ahahahahaha" dedi, ne yalan söyleyeyim beni bi gülme tuttu. ikimizde zum olduk içkiden, kapıyı açtım anahtar ile. içeri paldır küldür girdik, girmemizle dudağıma yapışması bir oldu. ne olduğuna anlam vermeye çalışırken, ona karşılık vermeye başladım. ciddi anlamda birçok ilişkim oldu ama hiçbirinde de cinselliğe yaklaşmamıştım. taa ki meltem ile sevgili olana kadar... gerçekten ilk defa onunla sevişip gibiştim. durdu ve gözlerini hafif açtı, bana tebessüm ederek: "sana sürprizim buydu." dedi. dudaklarına yapıştım, sevişerek yatak odasına gittik...

reserved

öyle bir pgibolojim var ki, sevişirken bile o valizi düşünüyorum. ya yine olursa falan... öyle istekli bir şekilde beni öpüyor ki, bir an kudurduğunu falan düşündüm. üzerimdeki gömleğin düğmelerini açtı, gömleğimi çıkardı. o beni soyarken ben de onu soyuyordum, bir yandan da içimde "ya bakireyse... " endişesi... 15 dakika boyunca seviştik ve artık ikimiz de hazırdık. üzerinde sütyeni ve kilodu vardı, ilk ciksin verdiği heyecan ile bir an önce soyundurup malafatı dayamanın peşindeydim. meltem "sakin ol, parçalayacaksın beni" dedi ve güldü. vallahi utandım amk. çekinerek "bakire misin?" dedim, demez olaydım. "satanist bir kızdan bakire olmasını mı bekliyorsun?" dedi. hiç yoktan işim kolaylaştı, bir de bu yönü var yani olayın...

sütyenini yavaşça çıkardım ve o dolgun göğüslerini avuçlamaya başladım. forumlardan ve ferrelerden gelen tecrübem var, üstüne lucid tecrübesi... bir kıza ciksten nasıl zevk aldırılır falan, hep araştırmıştım. sevişmeye devam ettik bir süre daha, sonra kilodunu çıkarttım ve gibişmeye başladık. aklıma gelen en çılgın pozisyonları bile denedim, ikimiz de müthiş zevk aldık. tam 6 saat boyunca gibiştik, abartı değil. en son 8 kez boşaldığımı saydım, gerisini bıraktım köy züte rahvan gitsin dedim. o da bayağı bir orgazm oldu, 6. saatin sonunda ikimiz de ölü gibiydik artık. çırılçıplak uzandık yatağa, sarılıp uyuduk. sabah oldu, kalktığımız gibi banyoya koştuk. bir posta da banyoda vuruştuktan sonra, yıkanıp çıktık ve kahvaltıya oturduk...

kahvaltıdayken bana "hayatı ben sende buldum, seni seviyorum." dedi. "ben de seni seviyorum." diyerek ekledim, kahvaltımızı yaptık ve oturduk film izleyeceğiz. tam film bulmaya oturdum, meltem yine ortadan kayboldu. nereye gitti bu düşüne düşüne bir hal oldum. aklıma ayin geldi, eyvah dedim. bir süre bekledim, yarım saat falan geçti diğer odadan bir ilahi sesi gelmeye başladı. baştaki gibi, tersten çalan ilahi... ben yine korkmaya başladım ve oturduğum yerde kıvrıldım filmi başlatmaya çalıştım. dvd açılmıyordu mınıskim, başlatmaya çalıştıkça hata veriyordu. birden bütün elektronik aletler çalışmaya başladı; mikser, fırın, süpürge, bilgisayar... delirdiğimi düşünüyordum artık, ve televizyonun arkasında birini gördüm. sanki birisi vardı orada, ama yüzü seçilmiyor... bakmaya çalıştıkça başım çatlayacak gibi oluyordu, en sonunda tak etti "aaaaaa yeter lan artık nedir senden çektiğim !" diye bağırdım orada duran şeye. ve birden o saklandığı yerden çıktı, arapça bir şeyler söyleyerek üzerime doğru gelmeye başladı. ben kaçamıyordum, olduğum yerde çakılı kalmıştım. dibime kadar geldi, gözlerimin içine baktı, çok büyük gözleri vardı ve kıpkırmızıydı.

rezervwed