satanist hikayemi anlatıyorum

reserved ilginç geldi

reserved 486

Up piccc hergun bakiyom yazdi mi diye

anlatsana lan !!!

bu bin muhtemelen birilerinden kaçıyor arada da yaşadklarını yazıya döküyor internet aleminde yazı kaybolabilir ama burda zor. belki bizim için bile yazmıyordur birilerine mesajdır bu

Devam bi istikrar saglamadin bi gun yaziyon 2 gun yazmiyon

Acacagin basligi da yazacagin hikayeyi de gibeyim senin kaç gündür bekliyoz sokayim basligina ben gidiyorum liseli.

anlatcan mı bin

reserved

Hadi lan bekliyoz

Rezerve

devam et be bi gecede fazla gir

Gene 2 entry girdinya kaybol hemen amk

@kaantangozeninkirikpenasii

dostum, anlattığım gibi ciddi tarikatlar mevcut. ek olarak, üniversite ortamlarında hava yapmak adına salak saçma gotik arkadaş grupları da var. kız hava yapmak adına saçmalıyor, ergen hezeyanları yaşıyor olabilir. fakat gerçekten bir tarikata mensup ise, hikayenin devamında anlatacağım gibi; başta kesinlikle uzak tutup, merakı körükleyip ardından dahil ediyorlar. arkadaşına bu hikayeyi gösterebilir, kızı ve bağlı bulunduğu yapıyı polise şikayet edebilirsin. çünkü başka türlü durmazlar, vampir değil bunlar sarımsak gösteresin. bence ne yaparsan yap, o çocuğu öyle bir insandan her türlü uzak tut. gerçekten olsa da olmasa da.

bu ayini tamamlamak için elimde hiçbir malzeme yoktu.
doğal olarak şehre geri dönmem gerekiyordu.
fakat aileme ne yalan söyleyecektim?
babamın geçen gün uyuşturucu testi yaptırmanı istiyorum
için gideceğimi söyleme fikri geldi aklıma. gitti konuştum,
dedim gidiyorum ben, bir süre orada duracağım.
hastahane adını veririm, ailedensin arar sorarsın.
bu da canına minnet okey dedi, dedim biraz da para ver.
para da verdi. sonra durdu elimi tuttu, "oğlum biz hep senin
arkandayız, ne olursa olsun. kendine bir hak, aynaya bir bak lütfen.
sen bütün bu ailenin en parlak yetiştirilmiş,
son derece yetenekli bir sanatçı adayısın. ilk doğduğun gün
karar vermiştik. sen hep duygusal bir insan oldun,
senin bu yönünle hep gurur duyduk. sen yok diyorsan yoktur,
eğer varsa da, bizi geç kendin için yap bunu. daha çok gençsin
böyle bir aptallık için kendini yakma" dedi.
ulan bana bir ağlama geldi. amk tutamıyorum kendimi. sarıldım babama,
"merak etme baba sonunu getireceğim bu durumun" dedim.
daha sıkı sarıldı. gözümü kapadım, yemyeşil bir kırda,
babamla uçurtma uçuruyoruz. çok eski bir çocukluk anım.
sonra tekrar kapattım gözlerimi, bu güven duygusu çok kalmayacak çünkü;
aynı çayırlar cayır cayır yanıyor, sürüyle çığlık.
o kadar gerçekçi ki, kendimi geriye attım. adam affalladı.

kafamı çevirdim, öylece çıktım oradan.
annem de kapının önünde duruyormuş. beni gözüm yaşlı görünce
o da ağlamaya başladı. ulan herkesin hayatını gibiyorum
ergenlik yüzünden ortalığın dıbına koydum.
ne duruma düştüm ulan ben? kendime inanamıyorum.
ölmeliyim, bu günahların altından başka türlü kalkamam.
umarım cehennem vardır da yanarım bütün bunlar için
diyorum kendime. çünkü bugün fark ettim ki yolun sonu
benim için geldi. hep yanlış yollardan gittim ben.

ertesi gün, sabah normal bir şekilde uyandım.
kitabı açmaya karar verdim. son ayini de tamamlayıp,
intikam almak için gerekli hazırlıklara başlamalıydım.
yolun sonuna geliyorduk kısaca. tüm bunlardan sonra ise
kendi sonum geliyordu. kitabı açtım. tıpkı malzemeleri
bulduğum gibi, bu koca kitaptan gerekli olan ayini
kendi içime bakarak bulacaktım. gözümü kapattım,
yavaş yavaş sayfaları geçerek, kitaba bol bol dokunarak,
hissetmeye çalışarak çevirdim. kitabın sonuna doğru geliyordum ki,
hatta "ulan ya bulamazsam" demeye başlamıştım ki,
içimde bir heyecan oluştu. gözümü kaçtım, gene betimlemem gerekirse
sayfanın tam ortasında bir çöp adam tarzı adam;
ayak uçlarında bir çember. sayfanın etrafı sanırım arapça
ile süslenmiş. o illustrasyonun altında ise gerekli olan büyü var.
kitap, kimlerin elinden geçtiyse her sayfada türkçe meal taşıyor bu arada.
tüm ayinleri o direktifleri takip ederek yapıyorum zaten.
çift kolondan, bir tarap arapça veya latince, diğer taraf türkçe.

neyse başladım okumaya, neler gerekli ne yapmam lazım.
bakır bir leğen. büyük olmalı.
içine bir papaz tarafından okunmuş su.
belli ayetlerin tersten yazıldığı kağıtlar.
ve en olarak ergenliğe girmemiş
ufak bir erkek çocuk.

yavaş yavaş okurken, bulunur bulunur diye kafamda check atıyordum.
daha sonra çocuk maddesini görünce komple mala bağladım.
sanki çocuğu bulsak, ötekilerini bulmak kolaymış gibi.
bu çok kuvvetli bir büyü, herhangi bir varlık yok.
doğrudan, büyünün kuvvetini kullanarak yapılacak bir işlem.
bunun için de son derece meşakkatli ve doğru yapılması gereken,
zor bir ritüel. "sanırım bunu yapamayacam, en iyisi bütün
tarikattan komple intikam alayım" diye düşündüm.
aslında mantıklıydı fakat, kimlerin yaptığını bilmek istiyordum.

dediğim gibi birkaç gün, bunları düşündüm.
şu son işlemlerden sonra intiharımı planlama kararı aldım.
kitabı açmak için gücüm yetmiyordu bir türlü.
sürekli daral basıyordu, bende o gün akşam-gece arası bir saatte
dışarı çıktım, temiz hava almak için. yürüdüm dolaştım falan.
eve geri döneceğim, fakat evin olduğu sokakta, sokak lambaları
çalışmıyor. sanılan gibi varlıklarla alakası yok;
yağmur yağınca kaçak var diye elle yapılmış bir şey. bu
biz oraya taşındığımızdan beri olan bir şey yani. neyse dediğim gibi
önce baya bir tur attım, gece yarısını biraz geçiyordu ki
eve dönme kararı aldım. yavaş yavaş yürüyorum, yolun sonunda
bizim ev var. sokağın başında ışıklar var, biraz daha yürüdüm,
karanlık kısma geldim. kimse yok, ses bile ötmüyor. hava birden
soğudu. "ne oluyor amk" demeye kalmadan, yolun ucu yakınlaştı.
hemen olduğum yerde durdum, karanlığın içinden iki çift kırmızı
is lekesi bana doğru bakıyor fakat, bu bir efekt gibi;
yol komple yakınlaşıyor gibi. dikey vertigo efekti kısaca.

hemen yavaş yavaş geriye doğru yürümeye başladım,
kulağımın dibinde arapça bir sesler. böyle fısıltı gibi.
rüzgar taşıyor sanki sesleri. hafiften soğuk soğuk terlemeye başladım.
fakat eve girmem lazım; özellikle babam feci kıllanıyor zaten.
geriye doğru geldim, nefesimi çektim ve hızlıca koştum.
ilkokul çocukları korkar kaçar ya, aynen öyle.
gözüm kapalı dümdüz bir şekilde koştum. evin önüne gelince,
evin ışıkları aydınlatıyordu. geriye doğru hiç bakmadan eve girdim.
annem, "oğlum ne oldu diken diken olmuşsun" dedi.
"bu oçlar lambaya ne zaman bakacaklar çağırın gelsinler" diye
istemsizce bağırdım. "yavaş" diye içeriden babam bağırdı.
ulan harbiden bana ne oluyor? iyice abuk sabuk hareketlere giriyorum.
dediğim gibi hiçbir zaman alışamıyorsun bu onlara,
sürekli başa dönüyordum. o kadar şey görmeme rağmen,
her seferinde korkuyordum. kesinlikle "tanışık" olunabilen,
bir duygu değildi bu.

o gün geçtikten sonra, birkaç gün herhangi bir şey yapmadım.
çünkü sanki yolun sonuna geliyormuşum da, herkes geride
kalıyormuş gibi bir his kaplamıştı içimi. son işlemi de yapınca,
artık bu gizem perdesi sonuna kadar aralanacaktı. intikamımı alacaktım;
ardından bütün her şey bitecekti. fakat nasıl alacaktım, ne yapacaktım,
kimlerin bu işe bulaştığını görecektim, onlara gücüm yetecek miydi?
bunlar da cevaplanmayı gerektiren bir sürü sorudan birkaçıydı.
fakat şu bir gerçek ki, tarikat peşime çoktan düşmüştü,
polis ile tarikat arasında ciddi bir problemler zinciri vardı,
ve ne olursa olsun tarikat bundan sonra benim düşmanımdı.
sayısız insana zarar vermişlerdi ve buna bende alet olmuştum.
içimde pişmanlıklar iyice arttı, artık aynada kendime bakamıyordum.
bütün bunlar bittikten sonra, içimdeki varlıktan nasıl
kurtulacaktım, hiçbir bilgim de yoktu. bunlar bitmeyecekti galiba.
sürekli böyle düşünüyor, bir umutlu bir umutsuz oluyordum.
ne tak yiyeceğimi bilemez haldeydim. düşünmek istemesemde
yolun sonunda bir intihar görünüyordu. ailemi de bu takun içine
çekemeyeceğime göre, bu kadar günahın altında kalacaktım.
sonunda, her şey bittikten sonra, intihar etmeye karar verdim.
her şey benimle birlikte yok olacaktı.
bu yaşadıklarımı başkalarına anlatmak, olan biteni
herkese söylemek ve başka insanların bu bataklıklara girmesini
önlemek adına, bir günlük yazarak, bütün paramla yayılmasını
sağlayacaktım. bu sayede benim arkamdan başkalarının
böylesi aptallıklar peşinde olmasını engelleyecektim.

dostoyevksinin lafı tekrar aklıma geldi,
bir günahkar ne olursa olsun yaşamaya devam etmeyi isterdi evet
fakat ya günahları yüzünden kendini çoktan
ateşin tam ortasına attıysa? ya zaten ölecekse,
bunun daha acısız bir şekilde olmasını istemez miydi?
kesinlikle isterdi. ve bunun mümkünse en güvendiği
ellerden; kendi ellerinden olmasını sağlardı.
ben de öyle yapmayı kafaya koymuştum.

arka planda, sentenced - end of the road çalıyor.

beklemedeyiz hadi panpa

reserved oç