satanist hikayemi anlatıyorum

ee pampa yazsana

@1 yav sen ne diyorsun be dıbına koduğum balimi çektin amın oğlu

bu derece hayattan soyutlanınca,
ve ailemde evden gidince tekrar oraya hapsolmuştum.
ben de en azından kalan günlerimi atlatabilmek adına,
kemal ile görüşmeye başladım.
eskisi gibi değildi,
artık cana yakın birisi gibi davranmıyordu.
nedense mesafeli davranıyordu fakat,
benimle de ilgili gibiydi.
kısaca benim anlatmamı istiyor,
fakat kendisi hakkında hiçbir şey derecesinde
bir şeyler anlatmıyordu.
anlattığı zaman ise cenk ile olan maceraları,
kaldırdıkları kızları falan anlatıyordu.
o kadar yokluk içerisindeydim ki,
en azından insanlar ile görüşebileyim diye,
kemalle vakit geçirmeye başlamıştım.
benim olduğum zamanlar bu efsane cenk ortada yoktu.
onu en son gördüğüm yer park olayıydı,
orada da serseri gibi bira içiyorlardı.

gel zaman git zaman,
artık evde tek başıma olmak iyice koymaya başlayınca
kemali bana taşınmaya davet ettim.
o da tek başına kalıyordu,
benim ev onun okuluna daha yakındı.
hem birlikte daha çok vakit geçirebilirdik.
bu daveti yaptığımda çok sevinerek bir kaç gün içerisinde bana taşındı.

tabi bunlar sonun başlangıcı idi.

yaklaşık bir kaç haftadan sonra evden ilk defa,
ırmak ın cenazesine gitmek için çıktım.
ileri sarıyorum.
gittiğimde annesi üstüne saldırdı.
tüm bu olanlar için beni suçluyordu.
onu bir takım garip insanalr ile tanıştırmıştım.
onlar da bunu yapmıştı.
annesi sürekli bunu söylüyordu.
kızım intihar edemez diyordu.
birileri onu öldürdü diyordu.
korkuyordum,
utanıyordum ve olabildiğine suçlu hissediyordum.
çünkü ona bu ölüm düşüncesini ben aşılamıştım.
adi bir korkak gibi vazgeçmiştim,
onu yapayalnız bırakmıştım.
o gün her şeyi noktalamamız lazımdı.
fakat bunu yapmak yerine korkak gibi ondan ayrılmıştım.
ona ve kendime,
onun ve kendim için,
güçlü olmalıydım. şimdi o toprak altındaydı,
ben ise yüzsüzce nefes alıp veriyordum.

bu olaydan sonra eve döndüğümde, ailem bir süre yanımda kaldı.
her gün evden okula diye çıkıyor,
bir kaç mekana takılıyordum.

genellikle öğle yemeklerini beni kimsenin bulamayacağı bir yerde yemeye dikkat ediyordum.
çünkü bir mekana girince saatlerce oturup müzik dinlemek kolaydı.
fakat iş yemek yemeye gelince bir çok insanla karşılaşmak olasıydı.
bu yüzden belli mekanlara gidiyordum.
önceliğim tanışıklığım olmayacağı yerlere gitmekti.

bir gün, hiç unutmadığım bir olay yaşadım.
haftanın belli günleri belli yerlere gittiğim için,
ve belli yemekler yediğim için,
o gün, o güne ait mekana gittim.
garson çorba mı diye sordu.
evet dedim.
her zamankinden abimin çorbası diye içeriye seslendi.
artık her zamanki olmuştum.
artık aittim.
artık vardım ve varolmamam gerekiyordu.
çorbayı beklemeden oradan çıkıp kaçtım.

ne yapıyorsun dedi.
sana bir haber vermek için aradım dedi.
ırmak var ya dedi.
ölüm dedi.
oğlum dedi.
intihar dedi.

telefon elimden düştü.
olduğum yere çakıldığmı hatırlıyorum.
bir hayal görüyordum;
kocaman bir ağaç vardı önümde;
sapsarı bir yerdeydik.
ağaç, kocaman köklerini bir toprağa geçirmişti ve
toprakla beraber bir balonun içindeydik.
ağacın üstünde taht vardı,
tahta otuyordum,
taht kanıyordu.

bayılmıştım,
bu sefer beni boğan sıvı akıp ağacı suluyor,
tahtımı güçlendiriyordu.

aklıma en son isa geldi.
ejderhaların kanıyla yıkanan kimse ölmezdi.
peki ırmak nasıl öldü?
ırmak intihar etmişti.
rezil bir otel odasında, bileği kesilmiş halde
öyle kalakalmıştı.
onun için zaman durmuştu,
benim için zaman durmuştu.
şimdi sıra vicdanıma gelmişti.
bu sefer tetikte benim elim yoktu.

artık okula gitmiyordum.
keman çalmıyordum.
derslerimle hiçbir alakam kalmamıştı.
kocaman evde tek başıma kalıyordum.
yeni ortamlara giremeyecek kadar çekingendim.
dolayısıyla yeni insanlar ile tanışamıyordum.
okuldan dilek isimli bir kız dışında kimse ile bağlantım kalmamıştı.
dilek konusuna sonra tekrar döneceğim.

bunun dışında bütün günlerim bomboş ve yapayalnız geçiyordu.
sabah uyanıyor, bir yandan sigara bir yandan metal müzik dinleyip
bomboş bir şekilde zaman harcıyordum.
ailemin yolladığı parayla şarap yerine daha çok alabileceğim
bira içmeye başlamıştım.
kısaca iyice bomtak bir hayat yaşıyordum.
ölsem bile ailem dışında kimse fark etmezdi. o derece yoktum.
bunun böyle gitmeyeceğine karar vermem baya da uzun sürdü,
iki ay sonra ailem veya çok yakın olmayan bir arkadaşım dışında bir telefon aldım.
telefon kemalden geliyordu.

arkadaşlar devam ediyorum.

hadi yaz mk 1 gündür seni bekliyoz

reserved

malesef devam eden işlerim dolayısıyla
gece ilerleyen saatlerde devam edeceğim. merak etmeyin.

yaz artık amk

reserved

Rezerved sarıcak inşallah panpa
Bu arada muğla da satanist aparti var bastik biz xd

reserved

Reserved

Reserved

okuyuruz iyi geceler

dinliyorum lan ben

Reserved

reserved