satanist hikayemi anlatıyorum

devam et oç

baya bir gidiş geliş sesi duyduktan sonra,
cenk yanımıza geldi.
bize söylenilen ilk şey,
bu deneyimin ilk sefer için ağır olacağı
hatta bayılabileceğimiz kadar sert olabileceğiydi.
fakat kesinlikle bayılmamalıydık.
çünkü şeytan, orada bulunan kişilerin bilinçleriyle
besleniyor, onlarla öyle ietişime geçiyordu.
bayılan kişiyi göremeyeceği için
ve onu bir dahaki eser korkusundan tanıyacağı için
zayıf görüp kabul etmeyecekti.
hal böyle olunca, bu deneyime dayanabilmek adına,
bize uyuşturucu bir madde önerdiler.
aynı zamanda kötü enerjinin gelmemesi için
çıplak ayaklarla bekliyor,
ve maddeyi tüttürüyorduk.
aynı zamanda da anlatıyordu.

içeri ilk girdiğininizde bir adım atıp,
bandı çıkarın.
daha sonra sütunların tam orasından geçerek,
pentagram ın önüne doğru yürüyün.
hepiniz içinizden bir siyah veya beyaz arasında bir tercih yapın,
ve o kutuda durun dedi.
neden diye sormuyorduk.
sonra elimize kağıtlar verdi.
herkes kendinden sorumludur,
kendinizi hazır hissettiğinizde bunu içinizden okuyacaksınız.
havanın iyice soğuduğunu hissettiğinizde
üst kısmınıızı komple çıplak bırakacak şekilde soyunun,
pentagrama doğru elinizi uzatıp bir damla kan akıtın dedi.
böylece iğneleri almıştık.
bu arada sürekli olarak içinizden okuyacaksınız dedi.
o anı hissedince bırakıp,
diz çökün ve efendiyi selamlayın dedi.

reserved

reserved

bu gece devam edeceğiz.

cenk yanıma geldi "hazır mısın" dedi,
"sonuna kadar" diye istemsizce bağırdım. "ne oluyor lan,
sakin ol oğlum, amk sizi almakla hata ettik ya bu ne" falan
diye konuşmaya başladı. benim kulaklarımdan ateş çıkıyor ama,
sarıldım bunun boğazına "uzatma lan artist ne gerekliyse yap
içeri girip bitiricem bu işi" dedim. ama o ben değilim,
cenk korktu geri çekildi, şaşkınlıkla bana bakıyor. bense o
anda dedim ne oluyoruz lan? ailesinin yanında sesi çıkmayan,
doğru dürüst arkadaşı olmayan herif bir anda artist kesildi,
milletin boğazına sarılıyor. ama bir yanda da "güçlüyüm,
bak nasıl geri bastı oç herif" falan diyorum içimden.
böyle iki kişi kapışıyor resmen, cenk daha sonra neden geri
bastığını açıklayacaktı tabii. "unutma içeride tek başınasın,
tabi onu saymıyorum" dedi. ama artık ürkmüyorum. kapıyı açtı
içeriden böyle suratıma doğru soğuk bir rüzgar esti.
resmen buz gibi.

mumlar falan önceden yakılmış ya da hep öyleler. böyle duvarlarda
tırmık izleri bir şeyler diş geçirmiş, etraf kaynamış gibi.
buranın duvarları diğerlerinden daha kalın, çünkü fokurdama
hiç duyulmuyor. hemen kapıyı kapattı. mumlar rüzgarın etkisiyle şöyle
bir gidip geldi. o sırada kafamı yana çevirdim sanki bir şey bana bakıyor
geriye doğru sendeledim korkudan. o güç istenci falan kalmadı,
madde etki etmiyor. kafam yerinde, tekrar korku istiyorum. ama
merak baskın geliyor.

vay amk soru cevabi kacirmisiz.

panpa su soru cok onemli ilk basta gotunden gibiyon gibi geldi ama guzel topladin gercek olabilir. senin gozunden ogrenmek istedigim bir soru var. cevaplarsan cok sevirinim.

bir sey neden yasar?

mesela bi bakteriyi dusun ne beyni var ne bi gib adam gidip kendine besin ariyor yiyor bolunuyor filan. onu yasamaya iten ne?

Reserved

eve dönmeye karar vermiştim. herkesten saklanacak;
bir yandan da çareler bulacaktım. polis ile pek
sıkıntı çıkacağını sanmıyordum fakat tarikat
özellikle bu soruşturma nedeniyle peşime düşecekti.
muhtemelen olanlar cenk in kulağına gidecekti.
eve dönmek için otobüse bindim. bildiğiniz gibi yol
en az iki saatlik bir yol. yavaş yavaş giderken,
bir yandan da ne yapabileceğimi, varlıklar ile
nasıl iletişime geçebileceğimi düşünüyordum.
kitap ile masaya sahip olursam aslında her şeyi yapabilirdim.
malzemelerim ekgibti ama onlarıda bir şekilde tamamlardım.
otobüs ile yaklaşık bir saat gittikten sonra,
içimde gene garip bir his uyanmaya başladı.
"lan aptal mısın tek başına ne yapacaksın,
sanki bir şey yapmaya gücün yetecek. olm tek başına
yapamazsın. kitap ve masaya sahip olmalısın.
gerçek gücüne ancak öyle ulaşabilirsin.
hemen şimdi otobüsten inmeyelim, yoldan bir şekilde
geriye dönüp dükkana gitmeliyim. malzemelerimi
tamamlamalıyım. varlıklar ile ancak öyle iletişime geçebilirim.
gerçek güce herkesten ayrı bir şekilde kavuşup,
herkesi kendime muhtaç hale getirebilirim. cenk şerefsizini
bu şekilde ekarte edebilirim."
ama bunlar beynimin içinde yankılanan bir ses gibi,
içimdeki varlıktan geldiğini biliyorum;
gene de bütün sözler benim sözlerimmiş gibi.
sanki bütün kontrol bendeymiş gibi. otobüs
bir, bir buçuk saat gitti gitmedi, otobanda durdurup
indim. öğleden sonra gibi bir saat. indiğim yer ise
kızı bıraktığımız ormanların devamı olan ormanlar.
arkama doğru döndüm ormana bakıyorum,
ayaklarım içeriye girmek istiyor.
"her şeyi boşver ya da,
bırak git ormana. orada mutlu olucam. mutlu olabilirim.
beni gerçekten sevenlerin arasında olabilirim."

reserved oç

@mustafaakman

dediğim gibi beni bu işlerde çok uzman birisi sanıyor olabilirsiniz. ama ben hayatın anldıbına falan ulaşmadım. varolmak, varoluş bunlar belli bir istencin sonucu olarak gerçekleşen şeyler. bence mantıksızlık, bu mantıksızlığı anlamlaştırma çabasında. yani şöyle düşün; "neden yerçekimi var ki?" diye soruyor musun durduk yere? evrimde, tıpkı yerçekimi kanunu gibi bir kanun. varolmuş ve varediyor. doğal olarak, varolduktan sonra "istenç" neden ortaya çıktı diye düşünemezsin. bütün canlılar yaşamak ister, çünkü tıpkı yerçekimi kanunu gibi bu da bir kanun.

@elizabethin beyaz atli prensi

olur da filmi çekilirse, şimdiden söylüyorum. hikayeyi çalmışlardır. o kadar net. sözlükten bile ilk hesabım banlandığına göre, filminin çekileceğini falan da sanmıyorum. amacım senaryo yazmak olsa, bu konuyu yazmazdım.

Panpacim bence bugunluk bu kadar soru yeterli. devam etmelisin hikayeye, entry aralarinda sorulara cevap yazarsin

rezerverd

reserved panpa salla gitsin amk beğenmeyen okumasın tek seferde soluksuz okudum

şeytanın capsini at

yaklaşık bir dönem boyunca ortama alışmaya çalışıyorum.
bu sırada keman çalmayı bırakıyorum.
metal müzik dinlemeye başlıyorum.
eskisi kadar çok okumuyorum,
çünkü okulda gördüğüm kadarıyla
türkiye de siyasetçi veya entelektüel olmanın
okumayla alakası yok.

ırmak ın tanıştırdığı çocuklar görüşüyoruz.
okuldaki çocuklarla pek kaynaşamadığım için,
onlarla daha çok takılıyorum.

bir gün bunlar beni bir partiye çağırıyorlar.
fakat gotikler varmış.
bu kızların hepsi ortamcıymış.
gelmeliymişim.
bir ben ekgibmişim.

yeni model siyah kıyafetlerimi giyiyor,
yeni uzattığım saçlarımı güzelce taratıp,
bileklerimle beraber partiye gidiyorum.

bilmiyorum ki bu parti hayatımın dönüş noktası olacak.

tekinsiz bir yerde parti. neredeyse yerin altında bir yere giriyoruz. her yer duman
içinde. daha sonradan uyuşturucu kokusu olduğunu öğreneceğim,
kesif kokuyu alıyorum.
içime hafifçe bir korku düşüyor.
ulan ben nereye geldim diyorum.
arkadaşlar da ilk defa geliyor oraya.
akıllarında farklı bir etkinlik yapacaklar.
daha öncesinde tv de görüp dalga geçtiğimiz o orjinal tipler
bu sefer yanıbaşımızda.

yanımıza bir tip geliyor. bildiğiniz gotik makyaj yapmış.
yüzüklerin efensinde uruk hai ler varya,
ciddiyim öyle bir tip.
babalar nasılsınız diye direkt girdi muhabbete.
eyvallah sen napıyorsun falan derken,
fark etmeden herifle kanka muhabetine döndü.
bunun ismi de cenk.
daha sonradan aslında başka bir isim, bir nick ile
tanındığını öğreneceğim.

klagib partici tipleri olur ya. başta öyle birisi sandım.
ilk defa doğru dürüst bir partideyim, her yer gotik.
bizde daha dövme bile yok. öyle süt gibi duruyoruz ortamda.
bir bu adam konuşuyor bizle.

bu hızlı hızlı içmeye başladı. ayak uyduralım diye bizde öyle yaptık.
tabi ki bünyemiz onun gibi sünger değil, bir kaç shot tan sonra benim dünya
kaymaya başlayınca ortamdan iyice korktum.
ses kulaklarımda patlıyordu.
bir yandan garip garip tipleri görüyordum.
korkum gitgide arttı.
ses kulaklarımı dövmeye başladı,
kalbimin boğazımda attığını hissettim.
sonra gözlerimi kapattım.
babamın suratını görmemle, kendimdem geçmem bir oldu.

panik atak geçirmiştim. tekiladaki bir maddeye alerjim varmış.
alerji nefesimi kesince panikleyip bayılmışım.
gözümü hastahanede açtım,
arkadaşlarım ve cenk başımdaydı.

@kazmonot;

bana göre ilk tanrı bir hükümdardı, ve ilk şeytan ona karşı gelen bir köle. çünkü "tarih, kazananların tarihidir". satanizm varoluş olarak tepkidir zaten; biat kültürüne, efendiliğe, insanı ölüme sevk eden davranışlara, öte dünyalara tepkidir. çoğu din, "ölünce gerçek yaşama" dönersin der, satanizm "bu dünyayı yaşaman gerekir" der. yapı olarak "din"lerden en büyük farkı bu. yaşamın enerjisiyle oynamak.

o yüzden pentagram içerisine oturan şeytanın bir eli göğe bir eli yere bakar. "göğü tanrı yönetiyor olabilir ama yeryüzü şeytanındır."

ayinin yapılması için güneşin batma
anını yakalamamız lazımdı. belli zamanlarda
belli alemler birbirine yaklaşır.
bir de belli yıldız dönemlerinde bu daha uzun sürer.
bizde o süreçlerden birindeydik.
"bir başkasına" benzeyen, eski bir zerdüştlük
ayini üstünden yapılıyordu ayin.

bu sırada içimde tıpkı lisede ve partide olduğu gibi
bir his oluşmaya başlamıştı.
boğazıma kadar yüksek bu his beni boğuyordu.
basım iyice dönmeye başlamıştı.
maddenin yüzünden de iyice parmak uçlarımdaki hissi
kaybediyor, bağımın ağırlığını kontrol edemiyordum.
o anda hissedebildiğim tek şey mide bulantısıydı.
çünkü yan odadan sürekli olarak fokurdama sesi
beni akılalmaz derecede rahatsız ediyordu.

tam o sırada, yanımda bir kamyon şoförü durdu.
"nereye gidiyorsun kardeşim" dedi, böyle rüyadan uyanmış gibi
yalyapaladım, "abi şehre gidiyorum atar mısın" dedim.
herif beni yakından görünce pişman oldu belli ki,
"bin atarım" dedi. ama bir elinde levye var. göstere göstere
kucağına almış herif. "bir şey yaparsan belanı giberim"
şeklinde davranıyor falan. neyse bindim, yavaş yavaş gidiyoruz.
bu herif sıkılmış olacak ki başladı oğlunu kızını anlatmaya,
"işte bizim kızda allah izin verirse öss yi kazanacak,
oğlum allah izin verirse okula girecek. allah izin verirse
şöyle olacak, böyle olacak" bunu net hatırlıyorum, adam sürekli
allah adını anarak konuşuyor. şehre yeni girdik girmedik,
herife doğru döndüm; "tanrı insanlara yardım etmez" dedim.
adam birden susup döndü bana. baştan aşağıya şöyle bir baktı.
bende kafayı yan çevirmişim, sapıklar gibi herife bakıyorum.

bu böyle tarttı beni kafasını eyvallah diye salladı.
geri kalan yol boyunca sustuk. normalde insanları böyle asla kırmam.
çünkü inanç, bazıları için bir gereksinimdir ve oyuna gelmez.
ama işte hikayede hep söylediğim gibi, kontrolsüz bir şekilde
ağzımdan fırlıyordu bunlar. giderek daha fazla kontrolü kaybediyordum.
hani içki içerken, hafif hafif parmak uçlarınız uyuşur,
daha "derinden", bir perdenin arkasından bakmaya başlarsınız,
her şeyin farkındasınızdır ama kontrol sanki başkasında olur ve
en kötüsü kontrolün bir zamanlar sizde olduğunu bilirsiniz ya,
aynen öyle hissediyordum. daha derinlerde bunların ben olmadığımı
biliyordum ama bembeyaz suratım korku filmlerinden fırlamış gibi,
başka suretlere kayıyordu. elimle suratımı yokladım,
aynadan kendime baktım. böyle acayip acayip hareketler yapmaya başladım kısaca.
"ulan bu ben miyim, neler oluyor lan bana" falan diyorum içimden,
herifde iyice kıllandı, "seni burada indiriyim ben dönücem şuradan" falan dedi,
teşekkür bile etmeden indim araçtan. herif de dümdüz devam etti.

edit; düzeltme.