evet arkadaşlar. ben adrenalin tutkusu yükseklerde, adrenalinden ve karşımdaki kişileri tiksindirmekten zevk alan pgibolojik bir rahatsızım. kabul ediyorum.
geçenlerde evde yine canım sıkılmış mutfaktan salona gidip geliyordum. sürekli bomboş dolanıyordum. ulan ne yapsam ne yapsam diye. her gece yarısı karşı komşunun cdıbına 3. kattan taş atıp cdıbını kırarak polisin gelmesini sağlamak, yine gecenin üçünde art arda torpilleri yakıp balkondan aşağı atmak ardından da herkes çıktıktan sonra gözlerimi ovarak "ne oluyo ya" demek sıkmıştı.
artık gündüz de bir şeyler yapmalıydım. bu yüzden evin içine dolanıyordum. diyorum ya pgibolojik rahatsızım. derken "din dong" kapı çaldı. kapımız böyle çalmıyor ama. daha değişik de kelimelere dökemedim.
neyse gittim kapıyı açtım bir baktım konyalı fatma teyze. amk pisliği. taklu fatma diyorlar buna.
"ne oldüü fadıma deyzeee" dedim buna esprikli bir şekilde. bu amk konyalıların konuşması böyle, ben böyle konuşunca hoşlarına gidiyor. o da;
"eyyy mustafa, şunnarı getiydiydim, sarımsaak, anana veriver şunları isteyivermişti" dedi. ulan bu kadına da bir oyun yapacaktım ama ne zaman.
"tamam fadıma deyzeee kapıyı kapatıver sana zahmet gari" dedim. taşak geçiyorum.
ulan elimde sarımsaklar mutfağa doğru yol alırken bir yandan da ulan ne alem karı ya diyip kendi kendime gülerken elimdeki sarımsaklar gözüme ilişti.
gözü gibtir et; koku burnumun anasını gibti. direk mirek kalmadı. tıkalı burnumdaki sümükler beddua ederek savaştan geri çekildi. "allah belanı versin huur çocuğu bu ne koku" nidalarını ben bile duydum.
o an aklıma bir şeytanlık gelmişti. hemen gittiğim mutfağa annemin bu bazı baharatları, tarhanayı falan dövdüğü tahta kaşık gibi bir şey vardı onu aldım. tek tek sarımsakları ezmeye başladım. dolaptan biraz da baharat alıp içine kattım. azraili bile tiksindirip o gün canınızı almayacağı kokuyu icat etmiştim. yağlı yağlı sarımsak. hemi de baharatlı. çok değişik.
normalde sarımsak hayatta yemem. bir doritosun bu hot corn mu ne var onda geliyor ağzıma tadı o kadar. her neyse bir hışımla ve cesaretle tuttum hepsini kaşık kaşık yemeye başaldım, gargara yapmaya başladım. anasını gibeyim gaza geldim boynuma, falan sürmeye başladım sarımsağım ezilince çıkan yağını.
lan keydim yerine geldi hehe.
bulduğum en kalabalık dolmuşa binecektim. o dolmuşun sülalesini gibecektim. insanların tiksinç bakışlarını görünce içim zevkle dolacaktı. bak bu boşalmaktan daha zevkli bir şey. neyse apartmandan aşağı inerken asansörü tercih ettim. normalde 3 kat için binmem hayatta. maksat asansöre koku sinsin. çok binim.
gittim arkadaşlar en kalabalık dolmuşu buldum. elimi kaldırdım durmadı amk çocuğu. ben de başaksını beklemeye başladım ki bu durdu. zaten içeridekiler de isyan etti daha yolcu alma kaptan diye.
abi içeri girdim, parayı uzattım zaten iki dakika geçmeden biri bağırdı "kardeş o camı aç yoksa ben ölücem" diye. ben içimden güldüm bir. bakalım bu zevk nasıl katlanacaktı.
bir 5-10 dakka sonra, bu yoğun trafikte, sürekli kırmızı yanan ışıklarda illallah etmişti yolcular.
en sonunda biri dayanamadı kaptan aç şu kapıyı anne baba terbiyesi yok bunlarda. müslümanız biz ya. peygamberimiz ağız kokusu falan sayıkladı o trafikte indi. çok da gibimde. onun yerine ben oturdum. oturdum ama hareketlerim müthiş.
sürekli esniyorum, yalandan hapışırıp öksürüyorum falan.
en sonunda biri daha dayanamadı ve bana dönerek şöyle dedi:
" kardeşim ayıp değil mi?"
bön bön suratına baktım. aynısını tekrarladı. ben de dayanamadım "ne ayıbı doktor önerdi mecbur yedik" dedim. hemşerim ye de sen sarımsağın dıbına koymuşsun dedi. dolmuştakiler bi evet falan sesler yükseldi.
"ben kanserim hemşehrim" dedim. bu üzüldü özür diledi falan. yalanımı gibeyim haha kahkaha atacam kendimi zor tutuyorum.
o ihtiyarları görünce, buz gibi havada açık camları görünce ve diğer diyaloglar da yaşanınca (fazla uzatmamak için yazmıyorum) kendimden geçtim. defalarca orgazma ulaştım. bu çok farklı bir orgazm ama. tek bir erkeğin 20 victoria secret mankeniyle çırılçıplak kalması gibi düşünün.
neyse kendi kendime deli gibi gülerek sessiz yoldan eve doğru geldim. apartmana giriş yaptım. bir baktım asansörden behçet abi ile karısı iniyor.

" ya hanım nasıl sakin olayım. bu yapılacak iş mi? sarımsağı asansörde mi rendelemiş bu huur çocukları? ya allah belalarını versin bu şerefsizlerin, medeniyet görmemişlerin."

sözlerini duyunca "behçet abi ne oldu?" dedim.

"boşver mustafa, asansöre bin konuşuruz" dedi.

asansöre bindim sırtımı asansör duvarlarına vura vura ayanaya bakarak küçük dilimi görebileceğim kadar ağzımı açıp çığlıklı gülmeye başladım çocuklar gibi. sonra da eve geldim bir otuz bir çektim. boşaldığım peçeteleri de asansöre bırakıp, asansörü 6. kata gönderdim. bugün doymuştum. bakalım daha neler olacak. hehe.