Zamanında bir adam varmış. Bu eleman o kadar sapıkmış ki eğilen herşeye dayıyormuş. Karı, kız,erkek, kedi,köpek, damacana,ördek ne bulursa... Birde oğlu varmış. Bu pekekent te ayni babası gibiymiş. Gel zaman git zaman bu adam ölmüş. Haliyle cehenneme gitmiş. Aradan yıllar geçmiş; oğlunun da bu muallakden farkı olmadığı için oda cehenneme gitmiş. Bir bakmış cehennem buz gibi, zebaniler zütünde tencereyle geziyor. Adamın çocuğu sormus "Biz cehenneme gelmedik mi amk burası buz gibi" demiş. Zebani de demiş ki: "huur. çocuğunun teki bırakmıyo ki eğilip köz atalim"