sanırım deliriyorum yada delirdim

abi, aynıları bende de var. sadece yaşama sevincim fazla amk, intiharı hiç çözüm olarak görmedim ölmeyi de istemiyorum. geri kalan %90ı aynı korkma reyiz

1-2 sene için bazı sorunlar yaşadım beyler. ve cidden ilk zamanlar çok sıkıntı çektim. halada atlatmış sayılmam.

eskisine göre hafızam dikkatim daha iyi fakat kendi kendime konuşmalarım çoğaldı lan. insan bazen korkuyor lan napıyorum ben diye. film veya internetten bişey izlerken kıvrak bi müzik duydumu bazen başlıyorum oynamaya . hani oynak biri de değilim (kafayı saymazsak) düğülerde filan oynamışlığım yoktur yani. korkuyorum lan kendine kendini oynarken yakalamak nedir amk. salak salak şarkılar uyduruyorum. bazen birilerine öyle ayar oluyorum ki duvarları yumrukluyorum sesli bi şekilde sövüyorum eskiden aklıma gelmicek küfürleri bağırıyorum lan. tutamıyorum artık kendimi . eskiden benden sabırlısı coolu marjinali yoktu lan. ergenlik filan dönemi olsaydı keşke ona bağlardım 20 li yaşlardayım lan ne sendromu bu amk. eskiden intihar edenlerle ölmeyi düşünenlerle taşak geçerdim şimdi çoğu gece yalvarıyorum lan ALLAH a. bazen cehennemede razıyım , yeterki şu ızdırabı çektirme diyorum.(O kadar yalnızım ki ALLAH bile yanına kabul etmiyor diyip gülüyorum... ) sonra isyan ediyormuş gibi hissedip kendime geliyor uyuyorum. Ama sabah olunca arkadaşlarla buluşunca bişey olmamış gibi davraabiliyorum. kendimi güvenim geliyor. bazı durumlar kimse anlamadan o geceleri banna hatırlatsada gülüyorum mk... gerçi alıştım artık. neyse sizinde kafanızı gibtim , gerçi okumazsınız bu kadar yazıyıda özet filan isteyip sallıcaksınız bana .peşin peşin şuraya sıkıştırim küfürümü de gibtirin gidin lan.