sansürsüz lise hayatımı anlatıyorum koşun

o gün bütün bir geceyi polisin sorgusuyla muhatap bir halde geçirdim aklımda tek bir soru vardı burcuya ne olduğu polise sordğumda burda soruları biz sorarız diye klişe bir cevap almıştım. O anlık sinirle polise rus çocuğu dedim ve yüzüme aldığım sağlam bir tokatla sandalyeden tekrar aşağı düştüm. Sonra olayları polise oluğu gibi anlattım. Kimse inanamadı, babamda zamanında inanamamıştı. Acaba annem ablam ne yapıyorlardı bu garip suallerin içerisinde kendimi silivride mahkum olarak buldum. Gerçektende allah kimseyi düşürmesin dedikleri söz buraya çok layıktı. koğuşa ilk girdiğim anda beni avını bekleyen sırtlan gibi süzen insanlar gördüm. koğuşta 21 tane ranza vardı bana hemen kapının yanındaki çömezlere verilen yatak verilmişti. gardiyan koğuşu terkettiğinde içeride sadece bir kişi oturuyordu oda filmlerden aşina olduğum o an görür görmez o şerefsizin ne olduğunu anladığım koğuş ağasıydı. beni yanına çağırdı ilk önce benden adımı yaşımı niye cezaevinde bulunduğum gibi klişe sorular sordu ondan sonra yaklaş deyip bana okkalı bir tokat geçirdi neye uğradığımı şaşırmış bir halde 2 kolumda ağanın 2 yavşağı kadri ile mahmut kolumdan tutup beni kaldırdılar. noldu abi ne yaptım sana demeden kadri ile mahmut beni alaşşağı edip ağzımı burnumu dağıtana kadar dövdüler içimden amansızca karşılık verme isteği duyuyordum ama kendime engel olamadığım bir suçluluk pgibolojisiyle olanlara hiç karşılık vermedım. daha sonradan bu merasiminin her yeni gelen mahkuma koğuşun ağasının kim olduğunun gösterilmesi amacıyla yapıldığını öğrendim. yaşımında vermiş olduğu bir eziklikle koğuştaki izmarit toplama, tuvalet temizleme, ağanın çamaşırlarını yıkama gibi bütün pis işleri ben yapmaktaydım. her gün yatmadan önce devletin verdiği 3 kuruşla gardiyan aracılığıyla aldırdığım kitaplarımı okurdum. ama burcuya ne olduğu aklımdan bir türlü çıkmıyordu, bir türlü ona ne olduğunu öğrenememiştim. gel zaman git zaman kahır dolu günlerden sonra gibtiğim mahkemesinden tam 2.5 yıl sonra suçsuz olduğum anlaşılmıştı. hırsız yakalanmıştı. hırsızın kim olduğunu duyduğum zaman hiç inanmak istemesemde daha sonradan katilinde suçunu deliller doğrultusunda itiraf etmekten başka çaresi kalmadığı için itiraf etmesiyle inanmak zorunda kaldım. Ama buna bir türlü inanamak istememiştim...