0
önceden beni üzen şeylere artık üzülmüyorum. duyarsızlaşıyorum yavaş yavaş çevremde olup bitenlere. sanki artık sadece kendimi düşünüyormuşum gibi geliyor. ama öyle değilde. mesela bugün olan bi olay karşısında herkes üzgündü, ağlıyordu ama benim umrumda olmadı. fakat sevinmedim de tabiki. önceden olsaydı bu durum en çok ben üzülür, kafaya takardım. şimdi off ya kafaya taktıgınıza bak diyorum içimde. artık eskisi gibi sevemiyor gibi herhangi bir şeyi, bağlanamıyorum. sevdigimi veya önemsedigimi sanıyorum. ama gerçek değiller gidince anlıyorum. kendime numara yapıyorum sanki.
belki de şuan hassasım farklı duygulara bürünüp kendimi kandırmaya çalısıyorum bu yazıyla.
belki de kulladıgım ilacın etkisi. bilemiyorum.
not: yazdıklarım kız mevzusu filan değil. genel.
paylaşmak istedim beyler duygularımı.
