Sana bu son sözlerim. Ben o şiiri sana yazmadım. Zaten ne ben şairdim, ne sen şiir. Sende arta kalan bir saç teli, uzun zamandır kimsenin saçını böyle saklamadım. Bi anneminkini saklamıştım, oda kanserdi zaten. Dökülen saçlarıyla birlikte canımı tel tel yerden toplamıştım. Seni annem yerine koydum ulan. Seni ailem yerine koydum. Şimdi diyeceksin ayrılan sendin, bitiren sendin.. Evet çünkü seni sahiplendim, çocuğum gibi sevdim. Babam cezaevindeyken ben evimin babası oldum. 11 yaşında ev gecindirdim. Bi kız kardeş okuttum, hasta anneme baktım. Ben baba oldum ulan baba. Senin ki seni bırakıp gittiyse onun hatası. Ben sana babalık ettim. Ailem, ailen olduğum için üzgünüm. El kadar cocukken katrana, uyuşturucuya bulanmıştı ciğerlerim. Ilk sigaramıda ben yakmadım haberin olsun. Ondandır.. Doğrudur pgibolojim bozuk, deliyim biraz. Saatine 250tl isteyen pgibologtan daha samimib geliyordu 20tl lik uyuşturucu. Bırakalı 1 yıl oldu, seninle temizlendim. Çünkü içimden "Kızım vuruldum ulan sana!" demiştim. Bir şeyleri değiştirmem gerekiyordu. Dolu dolu aylarımız gecti. Ben yolda yürürken kimsenin kulağına şiir okumadım, kimseyi böyle temiz sevmedim. Sen arkamdan küfrederken ben oturup kardeşlerimin yanında içerken elime fotoğrafını alıp "Olum çok güzel gülüyo, dayanamıyorum. Bi şeyler yapsanız olmaz mı lan ? Olum buram çok acıyo lan dayanamıyorum anlasanıza.." diyerek kalbimi sıkarken avuçlarımda, hıçkırıklarım bozmuştu sessizliği. "Kardeşim.." diyerek sarılmaya kalkıştıklarında " Dokunma, bana en son o sarıldı.." demiştim. Fazla uzatmak istemiyorum, diyeceğim o ki kızım:
"Sen kaybettin. Bir daha kimse seni böyle sevmeyecek."

Rez okurum..

Ozet