saklanasım var beyler

yatıyorum.. battaniyem burnuma kadar çekili.. küçük penceremden yağmuru izliyorum..
cama vuran damlaları dinliyorum.. rüzgar bir an şiddetleniyor.. cama vuran damlaların hızlanıyor..
heycanlanıyorum.. yağmurun şiddeti arttıkça heycanlanıyorum.. bunu durduramıyorum..
hani yağmur yeteri kadar hızlansa, rüzgar yeteri kadar sert esse çıldırabilirim.. bunu durduramıyorum.
anlamsızca daha çok yağmasını istiyorum.. daha hızlı daha sert.. gülümsüyorum..
gözlerimden yaşlar geliyor.. kahkahalarla gülesim var ama kendi sesimi duymak istemiyorum..
battaniyenin altında cenin gibi yatıyorum.. içimden kahkahalar atıyorum.. neden çünkü yağmur deli gibi yağıyor..
bir flaş patlıyor.. gözümün önünde tozlu küçük oda birden aydınlanıyor.. ardından gök gürlüyor..
tanrım.. kendimi kontrol edemiyorum.. bidaha bidaha nolur bidaha..
bir flaş daha patlıyor.. evet hadi şimdi daha şiddetli olsun nolur nolur yalvarırım..
gök yarılır gibi inliyor.. binada gıcırdıyarak titreyerek karşılık veriyor buna..
resmen kahkahalarımı yutmaya çalışıyorum.. gözlerimden yaşlar geliyor..
bir flaş daha..
ve bir an için yatağımın karşısındaki gardrobun tozlu aynasından deliliğimin ilk kahkahalarını görüyorum..

hatıralarım var ya.. eskiler var ya.. ah eskilerin dayanılmaz çekiciliği..
bu kadarı yetmez mi bana ? dahasını istemek aç gözlülük olur..
zamansız gecenin köründe oyuncaklarımı, yani hatıralarımı çıkarayım şişelerinden..
ah nasılda özenle şişelerde saklarım onları ben.. çekmecelerim, kutularım, şişelerim vardır benim..
hatıralarımı unutmamak için onlarda saklarım hep..
yoksa şu kusurlu hafızam nasıl korusun onları bozulmadan ?
hergün hatıralarımı çıkarıp teker teker yeniden yaşarım ben.. yoksa unutur bu zayıf adam onları..
bu yüzden yarattım ya bu odayı ya zaten..
söylemedim dimi.. unutmamak için..
unutmamak için..

sarındığım battaniyelerle küçük penceremden dışarıya bakayım.. karanlıkta ay ışığının yıkadığı silüetlere.. kiremitler okyanusuna..
gözlerim alışsın karanlığa.. lanet olası güneş hiç doğmasın.. ben geceye aidim.. soğuğa, karanlığa..
çatlak boyası dökük duvarımda bir duvar saati izi olsun.. yıllar önce sökülüp atıldığı belli olan..
hayat ve zaman odamın dışında kalsın .. onlar yitip gitsin ben değil.. onlar peşimden koşsun ben değil..
bu oda.. bu tozlu yamuk duran avize.. bu ahşap zeminde eski nota kağıtları.. bu eski yatak..
bu karanlık .. bu sessizliğin sesi yeter bana..

şuku ulen ne zamandır uzun yazı okumuyordum eheh.

tozlu yazı masamın üzerinde birkaç parça ekmek olsun.. fazlasını istemem.. boyası dökülmüş eski duvarlar yeter bana..
ay ışığı, yıldızlar, yağmur yeter bana.. müzik yeter bana.. gerisini istemem yemin ederim..

tozlu piyanoda birkaç nota çalmak için sarındığım battaniyelerle oturayım başına..
http://www.youtube.com/watch?v=wJIRxqysNr8
ama korkayım duyulmaktan.. korka korka basayım tuşlara..
sessizliğin bozulmasından korkayım.. yavaş yavaş başlıyım tuşlara.. sakin..
bomboş odada yankılansın her bir nota..
gözlerim pencereden parlayan yıldızlara takılsın.. yine aklıma gelsin şu düşünce : belki aynı yıldıza takılmıştır gözlerimiz...

insanlar uzak olsun benden.. kilometrelerce uzak.. kış olsun mevsim soğuk olsun hava.. yağmurlu olsun hüzünlü..
güneş açmasın benim gözlerime.. melankoli güzeldir.. yalnızlık güzeldir.. ah o kadar değerli ki yokluğunuzun varlığı..
ahşap koksun toz koksun hayat..

isyannnnnnnnnnnnnnnn

3-4 metrekare bi odada karanlık gecede yorganın altına saklanasım var.. hayattan, bütün o canlılıktan, yaşama telaşından.. aylarca yıllarca..
tozlu virane bi binanın çatısı olsun yaşadığım yer.. yağmur yağdığında tavanından su sızdırsın.. yorganı burnuma kadar çekeyim yatağımda.. şıp şıp tahta zemine yağmurun damlayışını izliyim.. küçük penceren giren ay ışığı tozlu piyanomu ve gitarımı aydınlatsın yeter..