saklanasım var beyler

Piyanonun üzerinde bir kağıt parçası daha buldum.." Konuş benimle"
Neden konuşacaktım ki.. Ne vardı ki konuşacak.. Ama penam hala ondaydı.. Ve gitmiyordu..
Uyku problemi yaşamaya başlamıştım.. Artık istediğim kadar uyuyamıyordum.. Nedense uyanıyordum..
Gün saat gibi kavramları kullanmayı bırakalı uzun zaman olmuştu.. Ama sanki onun hayatıma gireli çok uzun zaman olmuş gibiydi..

4. Kat 16 numaranın mutfağındayımdım. BuzDolabının üzerinde birkaç fotoğraf var..
Daha önce hiç dikkat etmemiştim.. Ve bugün 16 numaranın bir başka odasına daha
Girdim.. Bunu yapmamalıydım ama girdim işte.. Oda gayet normal bir yatak odasına benziyordu..
Bir şey göze çarpıyordu sadece.. Odanın batı cephesinin olması gereken yerdeki duvar neredeyse yoktu
Yıkılmıştı.. Bu ölü şehrin ihtişamlı bir manzarası vardı onun yerine.. ilginç..

16 numaranın dış kapısını parçaladım.. yakacak birşeylere ihtiyacım vardı.. hava artık çok soğuk olmaya başlamıştı..
parçaladığım tahtaları çatıya çıkarıp bir tenekenin içinde yakmaya başladım..
oda küçük olduğu için hemen ısınmıştı.. turuncu alevler odayı aydınlatıyordu.. ateş yandığı zaman karanlık köşe artık o kadar da karanlık olmuyordu..
yatağımdan tenekede yanan alevleri seyrediyordum.. çıtır çıtır yanıyordu tahtalar..
bu odada kendimi koruyordum.. dış dünyadan.. onlardan..
ateş varken gölge artık eskisi gibi karanlık değildi..
uzun düz siyah saçlarının arasına gizliyordu yüzünü, yeşil gözlerini..
kanaması durmuştu sanırım.. yoksa şimdiye kadar çoktan beni yanlız bırakırdı..
dürüst olmam gerek.. öleceğini umuyordum.. ama şuan o köşede beni izlemeye devam ediyor..
oda sıcak.. yine yorganın altında uyumaya çalışıyorum..
gölge sürünerek ateşe yaklaşıyor..

ateşin arkasından siyah saçlarının arkasına gizlenmiş yeşil gözleriyle bana bakıyor..
ateşin içinden geçiyor yeşil bakışları.. gri ceketinin düğmelerini açıyor karnını gösteriyor bana..
bandajlarla sarmış karnını.. yüzünün soluk rengi dışında sağlıklı görünüyor..
bu odada herşeyin rengi soluktur.. ateş ve yeşil gözler dışında zaman durmuş gibidir..
o gözlere her bakışımda içimde birkaç hücrenin daha canlandığını hissetmeye başladım..
bakışlarla renk veriyordu adeta.. bu yüzden gözlerimi kapadım.. hatıralarımı kaybedebilirdim..
eskileri kaybetmek istemiyorum.. nerde benim şişelerim..

adını söylüyor bana...
beynime kazınıyor o isim...
benim adımı soruyor..
susuyorum..
arkamı dönüyorum..
uyuyorum.. belki sevdiğim bir rüya denk gelir diye...

uyandığımda yerdeki koyu kırmızı kurumuş göletin gitmiş olduğunu gördüm..
yerdeki tozlar silinmişti.. bir mum yanıyordu uzak köşede.. elinde bir kitap vardı..
dante'nin ilahi komedya'sını okuyordu.. beatrice i keşfediyordu.. limboyu öğreniyordu..
uyandığımı anlayınca kitabı kucağına bıraktı.. bana baktı.. yine konuşacak gibi oldu.. ama sonra sustu..
sadece baktı yüzüme.. koyu yeşil baktı..
ayağa kalktı yaklaşmaya başladı.. yürümesi düzgündü.. yarasına aldırmadam hiç yalpalamadan yanıma kadar yürüdü..
yatağımın önünde dizüstü oturdu.. ilk defa bu kadar yakından görüyordum yeşil gözlerini..
gri ceketinin cebinden birşey çıkardı yastığımın üzerine koydu..
penamdı bu.. sonra ayağa kalktı.. köşesine doğru geri gitti..
bir yer yatağı bulmuştu kendine..
yatağa yattı üstünü örttü..
o bana ben ona yatarak karşılıklı bakıyorduk.. gözleri doldu.. parladılar..
birden ağlamaya başladı.. o kadar içten ağladı ki benim de gözlerim doldu..
bende dayanamadım.. ağlamaya başladım.. nedensizce umarsızca ağladık..
yavaş yavaş sakinleştik..
yavaş yavaş gözleri kapandı.. ıslak yanaklarını sildi..
uykuya daldı..
ben hariç kimseler bilmedi.. kimseler görmedi..

okumadim

panpa dünyada bi şerefsiz öldür hapse gir işte aq macera olur

en kısa sürede devam edicem buna..