yaşınız olmuş 35 - 36 seneler hıp hızlı geçmiş ve hala bekarsınız asgari ücretten biraz daha yüksek maaş alıyorsunuz sağ şeritten sahili izleyerek gidiyorsunuz arabanız ile ve eliniz camdan dışarı sarkmış bi şekilde sigaranızı rüzgar içiyor öyle dalmışsınız ki geçen senelere sigarayı içmeyi unutmuşsunuz ışıklarda durdunuz insanları seyretmeye başladınız bunlar ne yapıyor nerelere gidiyor hepsinin bir amacı var diye kendiniz ile muhabbet ediyorsunuz ve o an ne kadar boşa yaşadığınızı zamanı ne kadar kötü kullandığınızın farkına varıyorsunuz

aile ve toplum yüzünden geldiğiniz nokta ortalamanın üstünde olsa bile sizi mutlu etmiyor bu yaşam, keşkeler içerisinde gençken keşke kendi isteklerimin üstüne gitseydim diye iç yakıyorsunuz ama nafile zaman sadece ileri akıyor gibik gibi 50 yaşında emekli olmayı bekliyoruz gerçekten anlamakta zorlanıyorum insanları ve

bu saçma düzeni her şey para mı para için ölüyorsunuz para için seviyorsunuz para için sevişiyorsunuz ve para için çalışıyorsunuz bu iğrençlik değil mi mutlu olmak bir insanın en doğal hakkı değil mi neden mutlu olmak için çalışmak ve sömürülmek zorundayız neden nesilden nesile aktarılmış şeyleri yapıyoruz gerçekten bir şeyi sorgulatmadan kabul ettirmişler bizlere ve biz insanlar makineleşmişiz

etrafınıza bir bakın herkeste iyi olmak için çabalıyor herkes güzel olmak için herkes dikkat çekmek için ellerinde bir telefon sürekli fotoğraflar aptal videolar özellikle kızlar filtreler ve makyaj çeşitleri yüzünden hepsi birbirine benzemeye başladı hareketleri bile iyice nefret etmeye başladım yaşadığımız hayattan ve bu durumlardan gibeyim ya