O sene kayda değer başka birşey olmamıştı ygs stresinden kimsenin başını kaldıracak hali yoktu. Sene sonuna kadar bu şekilde devam etti. Sene sonunda mezuniyette, o lanet gecede dünyam yıkıldı gene. Peri kızı gibi gelmişti mekana bende garip bir nefret vardı okula ve sınıftakilere karşı. Yedik içtik eğlendik. Sıra dansa gelmişti ben nefret ederim danstan. Birisi meleğimi dansa kaldırdı hangi hadde sığındın kahpenin oğlu sen? Kaldıran kişi benim önceden hoşlandığım sınıf başkanı olan kızla dalga geçen, duygularıyla arkadaş dediğim insan müsveddesi hani. ikinci kez kalbimi deşti. ikinci kez sevdiğim dediğim insana sulanmıştı. Kaldıramıyordum artık. Eve nasıl vardığımı hatırlamıyorum. içime ağladım her zaman ki gibi elimde olsa öldüreceğim itoğlunu ama hangi hakla? insanın kendiyle, savaştığı kendine kaybettiği, kazananı olmayan çetin savaşlardan biri dahaydı işte. Sınavlar geldi geçti o rezil 2013te bitmişti sonunda. ikimizde istediğimiz yerlere gidememiş, mezun sınıfına kalmıştık. Bu sefer derslerime odaklanıp hayalimin peşinden koşmayı düşünüyordum sadece. Belki ilerde başarılı birisi olursam bir şansım olur diyordum. Sınavdan sonraki yazda içten içe bunalıma girmiş ne yapacağımı hesaplamaya çalışıyordum. Bir gün sabaha karşı mesaj attım. içimde ne varsa döktüm seviyorum dedim. Ama diye de ekledim bizden olmaz senden hiçbir şekilde sevgime karşılık vermeni beklemiyorum. Gönderir göndermez pişman olmuştum. Yarım yamalak olan muhabbetimiz yok olmuştu artık. Cevap geldi. Ben anlamıştım beni sevdiğini ama ben seni hep arkadaş olarak gördüm dedi. Biliyoruz öyle olduğunu içimi yakanda o oldu ya zaten. Yarım kalan bir hesabı kapatmış gibi hissetmeye başladım sonrasında. Rahatlamıştım biraz. Ta ki o aptal güne kadar. Hani dersanede ki kız işimi bozan aptal arkadaşım vardı ya. Onu görmeye gittim bir gün hala aynı dersanedeydi. Kapının önündeki çaycıda çay içerek bekliyordum. Birden bir ses duydum. Hasgibtir dedim içimden. Bu meleğimin okulda ki huur arkadaşıydı. Nerden çıktı ulan derken napıyorsun burda? dedi. Arkadaşımı bekliyorum dedim giblemeden. Camdan sesleniyordu bana bir yanında gördüm onu. Hemen başımı öne eğdim. Dayanamazdım tekrar görmeye. Tek kelime etmeden çıkıp gittiler dersaneden. iyiki de etmediler. Dayanmazdı kalbim gözlerine bakmaya. Benim arkadaş diye beklediğim binte o gün dersaneye gitmemiş bin. Boşuna rezil olmuş gibi hissettim. Sanki onu bekliyormuş gibi bir hava oldu dedim kendi kendime. Dayanamadım birkaç kez daha bekledim orda görmek için gördümde ama tek kelime etmedim. Uzaktan elveda dedim.