Gözlerim hafiftan açıldı, Thomas hala uyuyordu.
Elimi ceketimin iç cebine zütürdüm ve elimde hissettiğim yuvarlak
cep saatimi alıp dışarı çıkardım.

Saat 12'ydi.
1 saat boyunca uyumuşum, hayal kırıklığına uğradığımı söylemekte sakınca duymadım.
Daha fazla uyumak istiyordum fakat gözümü kapatsam bile fayda yoktu.
Camdan dışarıya bakarken, kapının çalmasıyla kavamı çevirdim.

içeriye hafif kumral, orta boylu ve yüzünde yara izi olan birisi girdi.
"Merhaba bayım, burası G-2'mü?" diye sordu
"Evet burası"diye cevapladım.
"Ben Fritzie"

Uzattığı eli sıkarak "ben de Gregor"diye cevap verdim.
"20 dakikadır yanlış yerde oturmuşum, yerin sahibi gelince durumu anladım"

Galiba uyurken bir istasyonda daha durmuşuz fakat uyuduğum için
durumu anlayamamışım.
"Fritzie sen nereye gidiyorsun?"
"Das Reich!"
"Pardon anlamadım?"diye daha detaylı açıklamasını bekledim
"2.SS Panzer Tümeni"

SS Tümeni! Hem de Waffen-SS Tümeni'ydi bu.
SS'nin iki kolu vardır Waffen-SS kolu askeri bir koldur.
Allgemeine-SS kolu ise polis teşkilatı olarak kurulmuştur.

"Gregor sen nereye gidiyorsun?"
"6.Kolordu"
"6.kolordu piyade kolordusu mu?"
"Ne yazık ki evet"

Piyade olarak savaşa katılmak en taktan şeydir.
Her taka en en en önde piyadeler gider.

"Ben yatıyorum"diye söyledim
"Pekala"

Ardından gözlerimi kapattım.
Uyuyamayacağımı biliyordum fakat yine konuşmaktan iyidir diye düşündüm.

Ben ona o bana bakıyor.
Ben dayanamayıp "Merhaba ben Gregor"
Gülümseyerek cevap verdi "ben Thomas"

"Nereye gidiyorsun?"diye sorum
"Münih"
"Neden dolayı?"diye yapıştırdım soruyu
"Savaşa ya sen?"
"Ben de Savaşa!"

Kısa süren bir sessizliğin ardından, sessizliği bozdu Thomas;
"Hangi birlik?"
"6.Kolordu, peki ya sen?"
"47.Panzer kolordusu"

Tekrar başlayan bir sessizlik bu sefer bozulmadı.
Thomas müsade isteyip gözlerini kapattı ardından ben.

Bir sonra ki istasyona kadar böyle
olmasını umarak kapattım gözümü.
Çünkü herkes şuan kendi iç sesine
kulak vermek istiyordu tıpkı benim gibi

Ufak bir sarsıntıyla hareket etmeye başladı simsiyah tren.
Yavaşça hızlanıyor ve beni uzaklara bilmediğim yere zütürüyordu.
Son kez baktım camdan aileme;babam, annem ve Franz el sallıyordu.
Benim yapmam geren onlar gibi el sallamaktı.

Bir sonra ki istasyona kadar öylece yolu izledim.
Son görüşümde belki buraları belki de savaştan sonra bu yoldan geçerken
görecektim buraları diye düşündüm.

Bir ses ile gözlerim açıldı...
Diğer istasyona gelmiştik ve burada bir süre bekleyecektik.
Hava almak için trenin kapısına hareketlendim.

içime çektiğim oksijen ile ferahladım.
Augsburg kentinin 40 km güneyin de bulunan bir kasabanın tren istasyonun daydık.
Ağzıma attığım sigarayla keyfim bir az olsun yerine geldi.

Sigarayı içerken geleceği düşündüm.
Cep saatimi çıkararak vakti öğrendim.
Saat öğleden önce 11 olmasına yakındı.

Yarın yeni yıla girecektik fakat ilk defa ailemden uzak bir yılbaşı gecesi olacaktı.
Daha da garibi hiç tanımadığım insanlar ile birlikte girecektim bu yeni yıla.

Kondüktör yine bağırdı "hadi beyler çıkıyoruz!"
Sigaramı bitirmeden söndürmek zorunda kaldım.
Tekrar bindim trene ve geçtim yerime.

Yerimde otururken içeriye kısa boylu, sarışın ve saçları dalgalı birisi girdi.
Büyük ihtimal yanımda oturacak 3 kişiden birisiydi.

yeter amk ama neyse foto güzel olmuş

Heil hitler avrupanın amk

Bak ben de geldim

Hail Führer!

Rexerved
edit:rez almayı sevmem